Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

Helena Marusarz

100 rocznica urodzin tej wybitnej sportsmenki i patriotki, utalentowanej narciarki, członkini WZW i kurierki tatrzańskiej, rozstrzelanej 12 września 1941 r. przez Niemców w Pogórskiej Woli - połączone z 100 rocznica Odzyskania Niepodległości stały się okazją do zorganizowania przez tamtejszą szkołę podstawową uroczystego święta patronki szkoły - W ten sposób oddajemy hołd pomordowanym w czasie II wojny światowej, a szczególnie tym, którzy do końca wierni sprawie, za którą walczyli, oddali jej swoje życie. A na pewno taką postacią jest patronka naszej szkoły Helena Marusarzówna – mówiła pod pomnikiem upamiętniającym tamte tragiczne wydarzenia Regina Kiwior, dyrektor Szkoły Podstawowej im. Heleny Marusarzówny w Pogórskiej Woli. Na urodziny została zaproszona rodzina patronki oraz placówki, które noszą jej imię. Bohaterska narciarka i kurierka zginęła dokładnie 77 lat temu i żal, że od kilkunastu lat pomnik Ofiar Hitleryzmu w Pogórskiej Woli niszczeje, a wokół rosną drzewa i krzaki. Kierowcy mówią, że był on kiedyś doskonale widoczny z krajowej czwórki (odcinek Tarnów - Pilzno), a teraz jest mocno zarośnięty i przynosi wstyd gospodarzom Gminy Skrzyszów. - Ten pomnik nie jest zniszczony - twierdzi miejscowy wójt Marcin Kiwior, tylko jest z piaskowca i się skruszył. Druga sprawa to teren wokół pomnika – jest to grunt prywatny. Spotkań ze spadkobiercami było ostatnio sporo. Liczę, że w ciągu dwóch czy trzech lat uda się uregulować stan prawny tego terenu. Wtedy będziemy mogli rozpocząć prace wokół pomnika. Jest to piękne miejsce i chcemy je odpowiednio zagospodarować. Mamy sponsora, który chciałby się zaangażować i zapłacić za wszystkie prace, związane z odnową, bądź też dobudową odpowiedniej infrastruktury wokół pomnika – deklaruje gospodarz gminy. To ambitne plany na przyszłość, a teraz wystarczyłoby tylko skrzyknąć miejscowych harcerzy i młodzież aby uporządkowała choć trochę otoczenie pomnika  swojej bohaterki i patronki... Byłaby to przy okazji znakomita lekcja historii i wychowania patriotycznego.

Czytaj więcej...

NIESPODZIEWNY KONIEC LATA

czyli
TRANS/MISJE BEZ GRANIC
(pocztówka z lepszego świata – po sąsiedzku)

To wydarzenie wcale nie odbywa się za siedmioma górami i siedmioma lasami - sprawozdaje po dłuższej przerwie nasza teatralna korespondentka Katarzyna Cetera. To prawda, aby mogło dojść do skutku, musiały zostać uruchomione niespożyte pokłady kreatywności i energii. Wymagało to wielu wysiłków, poświęceń i koordynacji kilku działów różnych teatrów europejskich naraz, wielkich pieniędzy (kosztował ponad półtora miliona polskich złotych). A przecież… były wakacje. I okazało się, że (jak zwykle) - w kulturze i polityce mamy „sezon ogórkowy”, a w rzeszowskim teatrze praca wre.

Czytaj więcej...

Bzykanie po tarnowsku

Ach ten wspomnień czar czyli wakacje za nami...

Wrażliwi niech tego tekstu nie czytają. Wrażliwi i ortodoksi. Z bzykaniem nasze babki i prababki miały wielki problem. Szczególnie te koszarowe, „siatkary”, zadające się ze stacjonującymi w Tarnowie ułanami… . Niesamowicie bały się ciąży. Mówię o okresie, w którym były jeszcze panienkami. Przybywały do Tarnowa z bliższych lub dalszych wsi, najmowały się na służbę w domach mieszczańskich, inteligenckich, często żydowskich. Jeżeli były pracowite i miały szczęście poznawały w Tarnowie chłopaków z innych wsi, którzy także w mieście szukali szczęścia. Wychodziły za mąż dając podwaliny pod tysiące dzisiejszych tarnowskich rodzin. Oczywiście, zanim wyszły za mąż, często zachodziły w ciążę. Wtedy sytuacja była dramatyczna – pisze w swoich smakowitych esejach znany tarnowski historyk i filantrop Antoni Sypek...

Czytaj więcej...

Piotr Kukla - artysta totalny

Tarnowianie zdecydowanie nie powinni narzekać podczas tego weekendu na nudę. Święto Starówki, interesujące wystawy, koncerty na rynku, w Amfiteatrze Letnim oraz w katedrze, akcja „Narodowe Czytanie”, Klikowska Parada Konna i inne imprezy powinny zaspokoić najwybredniejsze gusta. Wśród tego jesiennego wysypu kulturalnych fruktów zdecydowanie wyróżnia się Biuro Wystaw Artystycznych, szczególnie w osobie znanego i cenionego tarnowskiego twórcy i animatora kultury Piotra Qkla Kukli. Ten oryginalny artysta stoi za m.in. ostatnią wystawą "Sercem malowane" Zbigniewa Zająca "Corteza", której wernisaż odbył się we czwartek 6 września o godz. 18.30. To pierwsza od wielu lat prezentacja malarstwa inspirowanego wielkimi klasykami realizmu i nie tylko. Artystycznym suplementem Cortezowej ekspozycji jest starannie edytorsko przygotowany katalog-album. Tego samego dnia i o tej samej godzinie także w Pałacyku w Parku Strzeleckim udostępniono, będącą w gruncie rzeczy odważnym eksperymentem, ekspozycję "Mono no aware" autorstwa Jacka Machowskiego i Pawła Bińczyckiego, przedstawiającą artystyczne asocjacje na temat filozofii zen i buddyzmu. Zaś na piątek wieczorem zaplanowano w kolejnej, nowej prywatnej Galerii "Bema 20" wernisaż wystawy malarstwa „Peryferie percepcji”. Jej autorami są, od wielu lat związani z tarnowskim środowiskiem plastycznym (głównie z BWA) Miłosz Reiner i Piotr Qkla Kukla. Ten ostatni, to prawdziwy człowiek instytucja. Od 1997 roku pracuje w tarnowskim BWA jako kierownik Działu Organizacji Wystaw, obok pracy merytorycznej zajmuje się aranżacją i realizacją techniczną wystaw sztuki współczesnej. Jego twórczość jest trudna do zdefiniowania, albowiem działa pod wieloma pseudonimami artystycznymi w krańcowo różnych dziedzinach. Od połowy lat osiemdziesiątych brał udział w kilkudziesięciu wystawach i projektach zbiorowych, zrealizował liczne prezentacje  indywidualne (Polska, Niemcy, Austria).   

Czytaj więcej...

...opuścili służbę Panu.

 W kontekście trwającego kryzysu w Kościele na myśl przychodzą objawienia w japońskim Akita (1973-74). Spory kardynałów i biskupów, kompromisowość ludzi Kościoła, wyszydzanie wiernych kapłanów to wszystko zostało już przepowiedziane. Czarna noc może jednak przemienić się w blask poranka – o czym mówi objawienie w Fatimie.

Tematem poniedziałkowej, wieczornej audycji Jana Pospieszalskiego „Warto Rozmawiać” na antenie TVP Info były skandale homoseksualne, wstrząsające Kościołem katolickim. Uczestnicy audycji odnieśli się do zacytowanych w programie fragmentów głośnego Świadectwa arcybiskupa Carla Marii Vigano. Ksiądz Tadeusz Isakowicz-Zaleski zarzucił hierarchom polskiego Kościoła „zamiatanie pod dywan” nadużyć seksualnych duchowieństwa. Otwarte, personalne oskarżenia padły z jego ust m.in. pod adresem byłego wieloletniego nuncjusza apostolskiego, arcybiskupa Józefa Kowalczyka w związku ze sprawą arcybiskupa Juliusza Paetza. Także w Tarnowie, po głośnych przed kilku laty, ekscesach trójki podtarnowskich proboszczów w znanym ncnym klubie w Tarnowie, zakończonych próbą odgryzienia sutka jednej z tancerek, później dokładnie zatuszowanych przez tarnowską kurię, mamy do czynienia z kolejnym skandalem obyczajowym. Czy pod dywan zostanie także zamieciona ostatnia sprawa diakona Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie mgr Grzegorza N. zatrzymanego za posiadanie i rozpowszechnianie pornografii, z udziałem dzieci i zwierząt... Jak to możliwe, że człowiek o takich predyspozycjach aż przez pięć lat działał w jednym z najlepszych seminariów w Polsce. I kto za to odpowiada? A co z pozostałymi alumnami, jego kolegami? A jeśli stworzył tam całą siatkę pedofilsko-homoseksualną, także wśród duchownych... Otwartym pozostaje pytanie, czy Kościól Tarnowski stać na stanięcie w prawdzie i samooczyszczenie... Także w kontekście zbliżającego się Synodu Diecezji Tarnowskiej. Pomimo, że sprawa znana jest biskupowi A. Jeżowi co najmniej od kilku miesięcy (oskarżony duchowny został aresztowany w maju br.), jak dotąd nic się w tej sprawie nie dzieje. Nie powołano żadnej komisji kościelnej, nie dokonano żadnych zmian personalnych i organizacyjnych w tarnowskim seminarium. A właśnie zbliża się kolejny rok akademicki, jak dotąd do niegdyś najliczniejszego pod względem powołań seminarium w Polsce zgłosiło się... dziesięciu kandydatów.  Czas najwyższy wstać z kanapy i zacząć działać!  

Czytaj więcej...

Rudolf Veiel

 Człowiek, który zdobył Tarnów dla Hitlera.

Stało się! Z dawna wyczekiwana wieść obiegła Tarnów. 1 września nad ranem hitlerowskie Niemcy weszły w granice Polski, bez wypowiedzenia wojny, bez żadnego ostrzeżenia. A przecież wypatrywani i od kilku miesięcy oczekiwani niczym straszna burza, która gdy przychodzi daje chwilę oddechu i spokój, by po chwili niweczyć wszystko co na drodze. Tarnów 1 września 1939 roku wiedział, co może się zdarzyć. Po akcji dywersyjnej na dworcu PKP, po skrytobójczym zamordowaniu dziecka w pociągu jadącym z Krynicy - ktoś poczęstował małą Basię cukierkiem z arszenikiem - ludzie oczekiwali na rozpoczęcie wojny, jak na hasło zbawienne do walki o siebie, o rodziny, ojczyznę i Boga, który przecież nie mógł stać po stronie wroga. Na tę wieść wszyscy byli przygotowani i czekali , czekali, że już za chwilę, za godzinę, skończy się to wielkie napięcie i przyjdzie rozwiązanie. A jednak ta wieść spowodowała wstrząsające wrażenie. Jedni biegali po mieście i szukali jakichkolwiek wiadomości, inni kryli się w swoich domostwach i czekali z okiem przyklejonym do szyb. Straganiarze uruchamiali kramy, księża otwierali na oścież kościoły, a na ulicach zaczęli zbierać się młodzi ludzie z plecakami na ramionach, gotowi walczyć, oczekujący na pobór. Jedni uciekali na północ, inni na wschód. W godzinach przedpołudniowych sklepy wyprzedały wszystkie zapasy soli i mąki. Jak pisał świadek tamtych dramatycznych wydarzeń, proboszcz tarnowskiej katedry ksiądz Jan Bochenek: "Czuć było powagę chwili. Ale czuć było i pewne odprężenie. Niepewność znikła. Wola tężała. Wojna była koniecznością. Wojna była świętą. Wojna o całość naszych granic, wojna o rodzinę polską, o mowę polską. Była gotowość do ofiar, gotowość do poświęcenia. Szli ochotnicy, tysiące zgłaszało się po broń. Zrozumiano, że sprawa będzie ciężka, ale że to musiało przyjść". "Tradycyjnie", także 1 września odbyły się dwa różne upamiętnienia 79. rocznicy wybuchu II wojny światowej: pierwsza przy Pomniku Ofiar Faszyzmu przy Starym Cmentarzu - prezydent Tarnowa i druga przy ul. Urszulańskiej - poseł PiS Wł. Bernacki (takie były przynajmniej oficjalne zaproszenia). Była Msza św. i wojsko, złożono wieńce i zapalono Światła Pamięci (m.in. przy pomniku Nieznanego Żołnierza), zabrzmiał hymn państwowy i Rota. Niby razem, a jednak osobno...  A wszystko przy minimalnym zainteresowaniu mieszkańców miasta!.

Czytaj więcej...

A liczba jego 44...

Poprzez projekt „Wyklęci 44”, chcemy pokazać polską niezłomność - mówi dyrektor TNT Tomasz A. Żak i reżyser spektaklu, rozumianą poprzez triadę: BÓG – HONOR – OJCZYZNA. Jednocześnie odwołujemy się do integralnie polskiego romantycznego paradygmatu, wyrażonego w tej klasycznej mickiewiczowskiej frazie: „a liczba jego czterdzieści i cztery”. Projekt został dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury. Pozwala to na prezentacje spektaklu „Wyklęci” w różnych regionach kraju, a jednocześnie w niezwykłych miejscach i okolicznościach. Jednym z takich miejsc była bez wątpienia wieś Królowe koło Głubczyc na Opolszczyźnie, gdzie 25 sierpnia w Starym młynie, w którym w roku 1947 ukrywał się mjr Zygmunt Szendzielarz „Łupaszko” - rozpoczęliśmy realizację tego projektu. Współorganizatorem naszego trzydniowego tam pobytu był opolski Związek Harcerstwa Rzeczpospolitej - podharcmistrz Marcin Żukowski oraz jego odpowiednik w Głubczycach - podharcmistrz Wiesław Janicki, który gościł nasz zespół w swoim leśnym letnim domku. Pięknie dziękując za serdeczne przyjęcie, trzeba koniecznie wymienić niezwykłą postać gospodarza Starego młyna Ryszarda Urbańskiego, którego ojciec ukrywał majora Łupaszkę i nocą wywiózł furmanką ukrywających się u niego partyzantów, co szczegółowo opisywaliśmy kilka dni temu. Zaś trzy dni później w Gdańsku, Stacja Orunia – Gdański Archipelag Kultury pokazaliśmy "Wyklętych 44" ramach obchodów 72. rocznicy zamordowania Danusi Siedzikównej „Inki”. Rocznicowe obchody, których współorganizatorem był gdański oddział Instytutu Pamięci Narodowej, rozpoczęły się w Areszcie Śledczym przy tablicy upamiętniającej więzionych w tym miejscu żołnierzy podziemia niepodległościowego m.in. Danutę Siedzikównę „Inkę” oraz Feliksa Selmanowicza „Zagończyka”. Oboje zginęli tego samego dnia 28 sierpnia 1946 r. w więzieniu przy ul. Kurkowej, pochowani zostali też obok siebie w bezimiennym grobie. Miejsce to jesienią 2014 r. odnalazł na gdańskim Cmentarzu Garnizonowym zespół poszukiwawczy IPN, kierowany przez prof. Krzysztofa Szwagrzyka. Następnie na Cmentarzu Garnizonowym na grobach „Inki” i „Zagończyka” zapalono znicze oraz złożone kwiaty (przed uroczystością został złożony wieniec w imieniu premiera Mateusza Morawieckiego). Do zgromadzonych przemówił prof. Mirosław Golon, dyrektor IPN w Gdańsku. Po przemówieniach uczestnicy obchodów przenieśli się na gdańską Orunię, gdzie w kościele pw. św. Jana Bosko odprawiona została uroczysta Msza św. w intencji uczestników powstania antykomunistycznego. Przewodniczył jej ks. dr Jarosław Wąsowicz. Po Eucharystii zostały złożone kwiaty pod pomnikiem „Inki” znajdującym się obok świątyni. Ostatnim punktem obchodów był spektakl Teatru Nie Teraz pt. „Wyklęci”, w którym debiut spektaklowy miała nasza koleżanka, krakowska aktorka Ania Warchał. Poniżej obszerna fotorelacja z tych wydarzeń.

Czytaj więcej...

Szepty Tarnowa

Pamiętamy. Upamiętniamy. Nie zapomnimy. Także o tym, że II wojna śwuatowa rozpoczęła się  w Tarnowie...

 

 

Już po raz czwarty z inicjatywy Fundacji Impuls Rozwoju, na dworcu PKP w Tarnowie upamiętniono rocznicę wybuchu bomby zegarowej z 28 sierpnia 1939 roku, który dla Tarnowa i jego mieszkańców rozpoczął tragiczny czas okupacji. Tamtego pamiętnego dnia późnym wieczorem, o godzinie 23.18 na dworcu kolejowym w Tarnowie doszło do zamachu bombowego. Pod gruzami zniszczonego dworca zginęło 24 osoby, a 35 zostało rannych. Wczoraj, w niedzielę 26 sierpnia o godzinie 19.30, pod pamiątkową tablicą na tarnowskim dworcu zgromadziło się liczne grono tarnowian, złożone zostały kwiaty i zapalone znicze. Znany i ceniony tarnowski historyk i filantrop Antoni Sypek poprowadził gawędę historyczną, a uroczystość zwieńczył koncert i wspólne ścpiewanie pieśni patriotycznych. Przypominamy, że II wojna światowa rozpoczęła się dla wielu tarnowian już kilka dni przed 1 września, a zabici i ranni w wyniku podłożonej bomby zegarowej w poczekalni dworcowej i restauracji, byli pierwszymi jej ofiarami. Została ona podłożona przez Antona Johabena Guzy z Bielska, członka niemieckiej siatki szpiegowsko - dywersyjnej.

Czytaj więcej...

Polska od sierpnia po listopad…

czyli kolejne podróże artystyczne Teatru Nie Teraz

Można by powiedzieć, że zaczyna się symbolicznie Powstaniem Warszawskim, a kończy odzyskaniem Niepodległości – mówi Tomasz Żak, dyrektor „Teatru Nie Teraz”, zapraszając na nową, wyjątkową odsłonę widowisk spektaklu „Wyklęci”. Istotą przedsięwzięcia są prezentacje spektaklu „Wyklęci” w różnych miejscach Polski, które nawiązują do tradycji Żołnierzy Niezłomnych. Obecny projekt, promowany starannie wydanym folderem, realizowany jest przy wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz IPN. Odwołuje się do historii antykomunistycznego podziemia. Za hasło twórcy spektaklu biorą znaną polską triadę: ,,Bóg – Honor – Ojczyzna”. - Opowiedziana przez sztukę teatru prawda o polskiej insurekcji antykomunistycznej po 1944 roku przywraca autorytety prawdziwe, takie na miarę mitologicznych herosów. A to pozwala między innymi na to, aby kilkunastoletnim Polakom powiedzieć: Oto oni. Bądźcie im podobni, a Polska będzie lepsza, będzie wasza i polska po prostu – podkreśla reżyser. Najbliższe przedstawienia „Wyklętych” odbędą się w symbolicznych miejscach: 25 sierpnia 2018 r. – wieś Królowe koło Głubczyc. Stary młyn, w którym w roku 1947 ukrywał się mjr Zygmunt Szendzielarz „Łupaszko”. Godz. 19.00. Współorganizator: ZHR Głubczyce. 28 sierpnia 2018 r. – Gdańsk, Stacja Orunia - Gdański Archipelag Kultury. W ramach obchodów 72. rocznicy zamordowania Danusi Siedzikównej „Inki”. Poniżej tekst, jaki ukazał się w Niezależnej Gazecie Obywatelskiej pt. „Major Zygmunt Szendzielarz „Łupaszko” pod Głubczycami” pióra Marcina Żukowskiego.

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.