Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

Tomasz A. Żak: Teatr faktu kontra naukowa fikcja

Są tematy, za którymi w teatrze „się chodzi”. Szukamy znaków czasu i sposobów opowiedzenia o rzeczywistości, o sobie samych. Dla wielu z nas bywa zaskoczeniem, że najtrafniejsze odpowiedzi znajdujemy w tekstach, obrazach czy dramatach, powstałych kilkadziesiąt, czy kilkaset lat temu albo wręcz w starożytnej Grecji. Ale bywa i tak, że to tematy nas odnajdują: łapią za ramię na ulicy, krzyczą telewizyjnymi obrazami, internetowymi memami i stukają nocą do okien, nie dają spać. I wtedy tym bardziej jesteśmy zaskoczeni, że to dopadające nas „dzisiaj i teraz”, najlepiej tłumaczy „wczoraj i kiedyś”. Ci, którzy odbyli podróż do Ziemi Świętej wiedzą najlepiej, że aby zrozumieć każdy z holocaustów, które „ludzie zgotowali ludziom”, trzeba przejść najpierw jerozolimską Via Dolorosa.

Czytaj więcej...

Otulone ciszą

Takie mocno romantyczne i klimatyczne są oryginalne prace tarnowskiej artystki Oliwi Smoleń, jakie od soboty 27 lutego można oglądać w Pałacyku BWA w Parku Strzeleckim. Wtedy włąsnie miał miejsce ich wirtualny wernisaż -  relacje dostępne są na fanpage’u BWA, ich kanale YouTube oraz w telewizji Starnowa.TV. Obecna wystawa jest nagrodą  VII Salonu BWA Tarnów 2020, na którym Oliwia zdobyła Nagrodę Publiczności za pracę “Wiosna”, zaś wcześniej została laureatką Nagrody Prezydenta Miasta Tarnowa. Młoda artystka, absolwentka Ogólnokształcącej Szkoły Sztuk Pięknych w Tarnowie, obecnie jest studentką 4 roku Wydziału Malarstwa w pracowni prof. Mirosława Sikorskiego krakowskiej ASP w Krakowie. Artystyczną dominantą jej twórczości są na obecnym etapie głównie portrety i autoportrety i to one wypełniają obecną tarnowską ekspozycję. "W mojej twórczości – mówi Oliwia Smoleń, wiodącym tematem jest człowiek. Prócz tego inspirację stanowi dla mnie malarstwo dawnych mistrzów oraz sztuka XIX wieku. W ostatnich pracach odnosiłam się między innymi do Prerafaelitów i angielskiego ruchu Arts and Crafts i Williama Morrisa, w tym także do wanitatywnej symboliki baroku, ale mimo nawiązywania do czasów minionych staram się zawrzeć w moich obrazach pierwiastek współczesności." Aktualnie artystka współpracuje z galerią Zofii Weiss oraz galerią Dystans w Krakowie.

Czytaj więcej...

WYKLĘCI NIEZŁOMNI

Nie opłakała ich Elektra
Nie pogrzebała Antygona
(Zbigniew Herbert)

Od 2011 roku dzień 1 marca jest świętem państwowym, poświęconym żołnierzom zbrojnego podziemia antykomunistycznego. Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” przypomina głównie żołnierzy Armii Krajowej, którzy po 1945 r., po wkroczeniu do Polski Armii Czerwonej nie pogodzili się z kolejną utratą niepodległości. Uznali słusznie, że miejsce poprzedniego okupanta niemieckiego zajął nowy okupant rosyjski. Żołnierze wyklęci to byli najbardziej zdeterminowani, najbardziej zagrożeni, ale nade wszystko najbardziej patriotycznie nastawieni partyzanci Polski Podziemnej z II wojny światowej, którzy podjęli walkę z ludobójcami z sowieckiego NKWD i mordercami z polskiej bezpieki oraz w ogóle z komunistycznym totalitarnym reżimem, który w postaci współczesnych targowiczan Stalin narzucił Polsce i Polakom. Najsłynniejsi wyklęci to autentyczni bohaterowie: mjr Józef Kuraś „Ogień”, mjr Zygmunt Szendzielarz „Łupaszka”, rtm. Witold Pilecki, gen. Emil Fieldorf „Nil”, mjr Bolesław Kontrym „Żmudzin”, ppłk Łukasz Ciepliński. Dzień egzekucji tego ostatniego i jego grupy w celi śmierci strasznego więzienia na Rakowieckiej w Warszawie (1 marca 1951 r.) symbolicznie został uznany za Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. Ważne miejsce w tym nurcie zajmuje, do nie dawna jeszcze tarnowski, Teatr Nie Teraz, który jako pierwszy w Polsce podjął ten temat. W 2011 r. odbyła się premiera "Ballady o Wołyniu", a rok później w warszawskim więzieniu przy Rakowieckiej po raz pierwszy wystawiono spektakl o żołnierzach wyklętych. Także Tarnów ma swoich „Żołnierzy Wyklętych”… To właśnie im poświęcony jest film dokumentalny “Bezdrożami szli. Wyklęci”, który dostępny jest  na stronie internetowej Gminy Tarnów: www.gmina.tarnow.pl. Poza tym, jak zwykle: msze, koncerty, spotkania, wystawy - na stałe wpisane w coroczne miejsko-gminne celebry.

Czytaj więcej...

Miłość I Miłosierdzie

Maciej Małysa - aktor Teatru Nie Teraz w roli bł. ks. Sopoćki

To tytuł jednego z najważniejszych filmów religijnych ostatnich lat w Polsce, który jeszcze zanim trafił do  naszych kin w 2019 toku,  przebojem wszedł do światowego obiegu tego typu produkcji. Właśnie mija 90. rocznica pierwszego objawienia się Jezusa Miłosiernego św. Faustynie Kowalskiej,  którego doznała w swej klasztornej celi w Płocku 22 lutego 1931 r. W związku z tym TVP wyemitowała po raz pierwszy (!)  film „Miłość i Miłosierdzie” w reżyserii Michała Kondrata. Przypomnijmy, że uroczysta prapremiera filmu odbyła się dokładnie 60 lat po zakazaniu szerzenia kultu Bożego Miłosierdzia według wizji św. Faustyny, w wyjątkowych okolicznościach sali kinowej Filmoteki Watykańskiej w Palazzo San Carlo za Spiżową Bramą.  - Prośmy Chrystusa o dar miłosierdzia. Niech nas ogarnie i przeniknie – napisał papież Franciszek, zwracając się z tej okazji do wiernych w liście do biskupa płockiego Piotra Libery.  Dwa lata temu, my też obszernie pisaliśmy o tym wydarzeniu – teraz przypominamy tamten tekst ponownie.

Czytaj więcej...

Wanda Józefa Schab

We wtorek 22 lutego minęła okrągła 10 rocznica śmierci, jednej z ostatnich poetek zamierającego już, niestety, ruchu pisarzy ludowych. Absolwentka Żeńskiego Gimnazjum im. Błogosławionej Kingi w Tarnowie. Autorka czterech tomów poezji. Zmarła we wtorek, 22 lutego 2011 roku wieku 81 lat w Lisiej Górze. I chociaż prawie całe swoje pracowite życie przeżyła w tej podtarnowskiej wsi, urodziła się w Tarnowie w 1929 r., gdzie spędziła dzieciństwo i gdzie ukończyła prestiżowe wówczas żeńskie Gimnazjum błogosławionej Kingi. W 1949 roku pani Wanda wraz z mężem Tadeuszem, z zawodu krawcem, na ponad rok wyjechała do Trzebnicy aby po powrocie osiąść już na stałe w Lisiej Gorze, aktywnie włączając się w życie swojej małej ojczyzny. Pracowała m.in. w Banku Spółdzielczym i Lecznicy Zwierząt, prowadziła wiejską klubokawiarnię i była radną. To wszystko łączyła z pracą w małym przydomowym gospodarstwie rolnym. Zawsze ciężko pracowała, wychowała pięcioro dzieci, doczekała wnuków, a nawet prawnuków. Wszystko bliskim darowała. I kiedy powinna odpocząć zaczęła pisać wiersze, proste jak życie które prowadziła, piękne jak serce… .

Czytaj więcej...

TARNÓW I OKOLICE: WSTAJEMY Z KOLAN

czyli
KINO W CZASACH ZARAZY

Kiedy dwa tygodnie rząd poluzował obostrzenia i otworzył kina, pobiegłam natychmiast - pisze w swej najnowszej korespondencji Katarzyna Cetera, nadrabiać filmowe zaległości – zresztą nie byłam osamotniona. Źródła podają, że podczas walentynkowego weekendu frekwencja w polskich kinach wyniosła blisko 100 tys. osób. Należy podkreślić, że ten spektakularny wynik został osiągnięty nie tylko w reżimie sanitarnym, bez hollywoodzkich hitów i polskich przebojowych produkcji, ale też bez udziału multipleksów

Czytaj więcej...

PO SĄSIEDZKU: OPERA RARA NA ŻYWO 4

czyli
CO ZROBIĆ Z MONTEVERDIM

Od czwartku do niedzieli włącznie, na stronie https://playkrakow.com /mogliśmy obejrzeć - relacjonuje nasza korespondentka Katarzyna Cetera, kolejne przedstawienie prezentowane w ramach tegorocznej edycji festiwalu OPERA RARA. Padło tym razem na Monteverdiego. Tę wersję opery IL BALLO DELLE INGRATE w reżyserii Magdy Szpecht mogliśmy oglądać jeszcze rok temu w Mocaku. Tym razem transmisja odbyła się z siedziby Małopolskiego Ogrodu Sztuki. Należy zauważyć i podkreślić, że jest to pierwszy spektakl tegorocznego festiwalu, który można było obejrzeć także na żywo.

Czytaj więcej...

Tomasz A. Żak: Policzmy Polskę

Zacznę trochę jak poeta: na początku lutego przyszła do mnie moja Ojczyzna. A było to szóstego dnia tego miesiąca… Z datami bywa tak, jak na przykład z koniunkcją planet – tak się ze sobą dopasują, w takie wejdą sąsiedztwa, że nie pozostaje nam nic innego, jak wyciągnąć z tego wnioski. Pierwszym z nich jest oczywista konstatacja, że nie ma przypadków. Drugi, już konkretny, że Ty musisz coś z tym zrobić. Wiele razy zastanawiałem się, dlaczego tak wielu mieszkających w Polsce wciąż chce „ten kraj” albo reformować, albo naprawiać, albo w ogóle zmieniać. Ale jednocześnie wokoło nas są ludzie, którzy myślą dokładnie odwrotnie i poświęcają życie na to, aby w swej Ojczyźnie utrwalać i rozwijać to co było dobre i piękne – to, co zwie się tożsamością. I tak sobie myślę, że dana nam teraz rzeczywistość dokładnie tego potrzebuje – jak najwięcej Polski w Polsce. 6 lutego we wsi Królowe koło Głubczyc, a więc bardzo daleko od wielkich miast, odbyło się niezwykłe spotkanie Polaków...

Czytaj więcej...

Dr Martyka: rząd kontynuuje tragiczną strategię

i knebluje „niewygodnych” lekarzy

Ostrzegałem też przed skutkami zamknięcia służby zdrowia na diagnozowanie i leczenie chorób innych niż COVID-19. Pisałem, że podjęte działania będą kosztowały życie wielokrotnie większej liczby Polaków, niż sam COVID-19. To wszystko się sprawdziło – napisał na Facebooku dr n med. Zbigniew Martyka. Dodał, że rząd kontynuuje swoją opłakaną w skutkach strategię, a lekarzy zwracających uwagę na te problemy straszy odpowiedzialnością dyscyplinarną.

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.