Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

173 lata temu...

Jak co roku, w rocznicę rzezi galicyjskiej - jednej z największych narodowych tragedii, dla której przestrzenią był Tarnów i jego okolice, organizatorzy Festiwalu Niepodległości i Społeczny Komitet Opieki nad Starym Cmentarzem zapraszają na spotkanie i modlitwę przy Mogile Rabacyjnej na Cmentarzu Starym w Tarnowie. Uroczystoś odbędzie się w środę 20 lutego o godzinie 18:00 będziemy się tam modlić wraz ks. dr Ryszardem Banachem za spokój duszy ofiar straszliwej rzezi sprzed 173 lat, ale także o miłosierdzie dla tych oprawców, którzy okazali potem skruchę. - czytamy na stronie organizatora - Po zapaleniu zniczy na Mogile, w której – zdaniem pana Bogusława A. Baczyńskiego – pochowanych zostało nawet dwieście ofiar krwawych zapustów, uczestniczyć będziemy we Mszy Świętej w Kościele Matki Bożej Szkaplerznej na Burku o godz. 18:30. Rabacja galicyjska, zwana też rabacją chłopską lub rzezią galicyjską wybuchła w nocy z 18 na 19 lutego 1846 roku i trwała do końca marca. Było to największe i najbardziej krwawe powstanie chłopskie na terenach zachodniej Galicji o charakterze antyszlacheckim i antypańszczyźnianym, na którego czele stanął chłop ze Smarzowej Jakub Szela. Chcąc osłabić siłę przygotowywanego przez polskich spiskowców powstania urzędnicy austriaccy w Galicji rozpuścili wśród chłopów plotkę, że szlachta planuje ataki na wsie i mordowanie ich mieszkańców. Na niektórych terenach podjudzeni chłopi ruszyli gromadnie na dwory, paląc je i mordując ich mieszkańców. Zbrojne gromady chłopów rabowały i niszczyły dwory (w cyrkule tarnowskim zagładzie uległo ponad 90% dworów) i w niezwykle bestialski sposób mordowały swoich dziedziców, m.in. odpiłowując im głowy. Austriacy wypłacali nawet nagrody pieniężne chłopom za głowy zamordowanych ziemian. Ponieważ za zabitego szlachcica płacono dwukrotnie więcej niż za rannego, wielu zabijano u progu budynku starostwa w centrum Tarnowa, gdzie zwożono rannych i pomordowanych. Zamordowano od 1200 do 3000 osób, niemal wyłącznie ziemian, urzędników dworskich i rządowych oraz kilkudziesięciu księży. Gdy powstanie krakowskie zostało stłumione i chłopi przestali być potrzebni Austriakom, wojsko przywróciło spokój. Jakub Szela został internowany, a następnie przesiedlony na Bukowinę. Pamięć o tym jednym z najfatalniejszych epizodów polskiej historii przetrwała w sztuce i literaturze, m in. w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego, gdzie Jakub Szela został przedstawiony jako Upiór.

Czytaj więcej...

"Świeczka zgasła"

To tytuł najnowszej premiery teatru TABU, mającego swoją siedzibę w Rynku 15 w Tanowie. Tak proszę szanownej publiki - jest taka scena w naszym galicyjskim miasteczku. Formalnie działa od roku aliści dopiero teraz pokazała swoją pierwszą prawdziwą premierę. Pierwsza odsłona tej znanej jednoaktówki Aleksandra hrabiego Fredry miała miejsce 10 lutego i zgromadziła na kameralnej widowni tej scenki, liczącej ledwie 50 miejsc, komplet publiczności. Reżyserem tego teatralnego drobiazgu jest twórca i dyrektor teatru TABU Dawid Szpara, znany do tej pory głównie jako twórca filmowy

fabularyzowanych dokumentów, takich jak "Pamiętam", "Bł. ksiądz Roman Sitko", "Otto Schimek - wierny sumieniu" czy "Stefania Łącka - Serce w pasiaku". Nowa placówka kulturalna w Tarnowie działa przy Fundacji Wspierania Inicjatyw i Twórców w Zakresie Sztuki Filmowej i Teatralnej "Monsignore", korzysta także ze wsparcia Magistratu. Reżyser "Świeczki" zapytany o intencje wystawienia tej właśnie sztuki Fredry odpowiedział - "zrobiłem to dla odświeżenia i przypomnienia Sztuki Flirtu". Ten nowo objawiony specjalista od flirtowania to absolwent Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie oraz czeskiej szkoły produkcji filmowej teraz podejmuje nowe zawodowe wyzwanie i jak się okazuje z sukcesem!. Gratulując nie sposób nie wymienić pozostałych sukcesorów tego wydarzenia czyli aktorów: Ewelinę Bieś - absolwentkę Szkoły Aktorskiej SPOT w Krakowie, znaną szerszej widowni z TVN-owskiego serialu "Szpital", a lokalsom z podtarnowskiego Śmigna z działalności w grupie teatralnej FERAJNA 30+ oraz Ireneusza Pastuszaka, prawdziwej gwiazdy teatru im. L. Solskiego, gdzie zagrał m.in. Artura w „Tangu” S. Mrożka, Gerwazego w „Panu Tadeuszu”, Valentina w „Pocałunku kobiety-pająka”; współpracował także z teatrami w Krakowie, Rzeszowie i Chorzowie. Oboje stworzyli pełnokrwiste, wielowymiarowe postaci, dając 40. minutowy popis swoich komediowych umiejętności, siermiężna acz sugestywna w swej prostocie scenografia i dobrze dobrane kostiumy dopełniają całości. A tak rekomenduje nową scenę gospodarz miasta Roman Ciepiela - "Po cichutku, niepostrzeżenie powstał w Tarnowie nowy teatr Scena Tabu. Malutki, skromny, ale uroczy wchodzi w sezon teatralny z wielką klasą. Widziałem i serdecznie polecam". Ps. Pozytywnym zaskoczeniem dla autora niniejszej relacji jest fakt, że zastępcą dyrektora sceny TABU jest Mateusz Żelazo, utalentowany młody twórca: aktor, reżyser i performer, znany ze współpracy m.in. z Teatrem Nie Teraz i występami w "Teatrze w walizce", gdzie zagrał w pond 100 spektaklach dla dzieci.

 

Czytaj więcej...

Valentine's Day

 Walentynki to coroczne święto zakochanych przypadające 14 lutego. Nazwa tego dzisiaj zdecydowanie komercyjnego święta zakochanych pochodzi od św. Walentego, zmarłego około 269 roku biskupa i męczennika, którego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest również tego dnia. W Tanowie na zainteresowanych czekają m.in. kolacje dla zakochanych oraz sercowe instalacje na ul. Piekarskiej. W naszym mieście, o czym wiedzą wszyscy, Św. Walenty ma swoją kapliczkę przy ul. Tuchowskiej, a zakochani, wzorem wielu innych polskich miast, Most Zakochanych nad Wątokiem przy ul. Nadbrzeżnej Dolnej, gdzie tradycyjnie gromadzą się walentynkowicze i zamykają swoje uczucia na kłódki.. Do Polski obchody walentynkowe trafiły w latach 90. XX wieku z kultury francuskiej i krajów anglosaskich, a także wraz z kultem świętego Walentego z Bawarii i Tyrolu. Część polskiego społeczeństwa krytykuje walentynki jako przejaw amerykanizacji, obcy polskiej kulturze i wypierający rodzime tradycje. Walentynki są też krytykowane za ich komercyjne i konsumpcjonistyczne nastawienie. Dla osób nie pozostających w związkach, tzw. singli (szczególnie określających się jako quirkyalone) walentynki mają charakter opresywny, związany z "tyranią bycia w związku" i piętnujący osoby żyjące w pojedynkę. Niezależnie od tych wszystkich asocjacji dedykujemy naszym Walentynkom apel – życzenie:  ”Przytul mnie życie/ zatrzymaj czas/ pozwól odetchnąć/ wszak władzę masz…” pióra tarnowskiej poetki Grażyny Pisz.

Czytaj więcej...

Ul. Św. Anny

Z cyklu - Dzieje Tarnowa

Nie widać tej ulicy na tzw. mapie Miega ukazującej Galicję z lat 1779-1783 (zaznaczony jest jedynie kościół św. Anny). Po raz pierwszy pojawiła się wraz z nazwą na planie Tarnowa von Grottgera z około 1796 r. Nazwę św. Anny uzyskała oficjalnie w 1884 r. uchwałą Rady Miejskiej. W latach 1949-1989 nosiła imię komunistycznej działaczki Hanki Sawickiej. Wąska i spadzista ulica św. Anny zaczyna się tuż obok ogrodzenia dawnego kościoła i prowadzi w kierunku południowym do ul. Gen. J. Bema łącząc Zawale ze Strusiną. Początkowa zwarta zabudowa istniała tylko po wschodniej stronie ulicy. Po zachodniej widać na planie Grottgera tylko pojedynczy budynek i pola. Na jednym z nich mieści się dzisiaj płatny parking. Historię powstania kościoła św. Anny, od której wzięła nazwę ulica, opisał na podstawie dokumentów Franciszek Herzig w monografii „Katedra niegdyś kolegiata w Tarnowie” wydanej w 1900 r. Według napisu, który kiedyś był wywieszony w tym kościele, ufundował go w 1527 r. mieszczanin Adam Eberhard. Skazany na śmierć za zranienie burmistrza Wencla miał widzenie, że ocaleje jeśli wybuduje kościół ku czci Maryi Panny i św. Anny. Tak też się stało.

Czytaj więcej...

„In Spiritu et Veritate” - W duchu i prawdzie

To zawołanie biskupie zmarłego 10 lutego 2011 roku w Rzymie abp.Józefa Życińskiego - metropolity lubelskiego w latach 1997-2011, wcześniej w latach 1990-1997 biskupa tarnowskiego, co przypomina tablica pamiątkowa w miejscowej Bazylice katedralnej. W chwili śmierci miał zaledwie 63 lata. W niedzielę minęła 8. rocznica śmierci tego jednego z najwybitniejszych ordynariuszy diecezji tarnowskiej. Światowego formatu uczony, profesor i wykładowca, wybitny pisarz i publicysta. Pomimo, że był obywatelem świata (bardzo cenił go papież Wojtyła, u którego regularnie bywał), i często nie było go w Tarnowie, pozostał prosty i skromny. Był bardzo ceniony i lubiany przez swoich diecezjan, często można go było go spotkać idącego ze swojej rezydencji przy ul. Mościckiego do Kurii Biskupiej (rzadko korzystał z samochodu). Chętnie zatrzymywał się i rozmawiał z mijającymi go ludźmi. Mieszkaliśmy po sąsiedzku i często się w ten sposób spotykaliśmy...

Czytaj więcej...

Trzy w jednym

czyli sztuka po tarnowsku

Onegdaj, we czwartek 7 lutego odbyły się w naszym galicyjskim miasteczku aż trzy  wernisaże, i żeby było śmieszniej, o tej samej wieczorowej  porze. Ten ciekawy, by nie powiedzieć pionierski pomysł, sprawił, że całkiem spora grupa tarnowskich bywalców tego typu imprez stanęła przed dylematem: co wybrać i gdzie pójść? Bo wszędzie było warto. I tak najpierw w Galerii „Hortar” przy ul. Legionów otwarto wystawę prac plastycznych: tkaniny, kolaże batiki i obrazy -  Magdaleny Latawskiej - Honkisz. Zaś w pobliskim Pałacyku BWA w parku strzeleckim przy ul. Słowackiego swoje oryginalne prace: malarstwo i obiekty - pokazała inna tarnowska artystka Aleksandra Zuba – Ben. Tę artystyczna triadę  dopełnił wernisaż w modnej ostatnio Galerii Bema20 "Cztery pory roku - Przedwiośnie", gdzie zaprezentowano prace studentów kierunku Grafika / specjalność Grafika Projektowa - Instytutu Sztuki Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie, z pracowni Podstaw Grafiki Warsztatowej. Wybór prac i opiekę artystyczną - dr Anna Śliwińska. Pielgrzymując po tych miejscach szczególnych dla tarnowskiej sztuki, nie sposób nie odnieść wrażenia, że kondycja tarnowskich twórców imponuje zarówno wysokim poziomem jak i różnorodnością form i stylów.  Dużo się dzieje i to dobrze rokuje na przyszłość. Aliści logistyczna koordynacja naszych kulturalnych zawiadowców pozostawia dużo do życzenia… 

Czytaj więcej...

„Tysiąc powodów by czytać”

To konkurs absolutnie wyjątkowy. Dzieci najpierw przygotowują pracę konkursową, a potem same decydują, jakie książkowe nagrody ucieszą je najbardziej. Szkoły z największą liczbą głosów otrzymują od Empiku po tysiąc wybranych przez uczniów książek. W tym roku zadaniem było przygotowanie plakatu, który zachęci rówieśników do sięgania po książki, pokaże bogactwo literatury, jej wartość i różnorodność.  Do tegorocznej, trzeciej już edycji konkursu, w którym Empik rozdaje szkolnym bibliotekom łącznie ponad 10 000 książek przystąpiło 400 podstawówek z całej Polski, na które łącznie oddano przez internet rekordową liczbę 560 tysięcy głosów. Spośród placówek, które zgłosiły się do konkursu i spełniły wytyczne regulaminu, wybranych zostało wyjątkowo aż dwanaście szkół podstawowych – w tym Szkoła Podstawowa nr 5 im. Tadeusza Kościuszki w Tarnowie, mieszcząc się przy ulicy Słonecznej, która  do konkursu przystąpiła już we wrześniu ub.r. Gratulujemy i  pęczniejemy z dumy, tym bardziej, że jedną z uczennic tej świetnej szkoły jest wnuczka autora niniejszej relacji  – Gabrysia.

Czytaj więcej...

Księstwa księcia tego świata

Rok temu -  dywaguje nasz stały współpracownik, znany reżyser i ceniony publicysta Tomasz Antoni Żak, pisałem: „(…) ich są samorządy, szczególnie w dużych miastach, czyli tam, gdzie funkcjonują najważniejsze krajowe instytucje kultury”. Pisząc ONI myślę o wrogach tego, co kochamy tutaj nad Wisłą i wrogach wiary katolickiej, a więc wrogach dobra. ONI swą szansę na przyszłość widzą w „okopaniu się” w samorządach. „Ich” miasta mają nie tylko być niezależne od rządu i prezydenta; nie tylko prowadzić własną politykę gospodarczą, a nawet zagraniczną, ale nade wszystko kulturową, gdzie istotą jest odrzucenie Boga. Po tym, co wydarzyło się ostatnio w Gdańsku, widać to wszystko jeszcze lepiej.

Czytaj więcej...

Dwa listy – dwa sukcesy

Pierwszy z nich otrzymaliśmy od Galerii Miejskiej BWA mieszczącej się w Parku Strzeleckim, w  pięknie odrestaurowanym pałacyku wybudowanego w 1886 r. przez Towarzystwo Strzeleckie, co zobowiązuje i nobilituje... Okazuje się, że w prestiżowym, organizowanym co dwa lata przez tygodnik „Polityka” rankingu najlepszych galerii sztuki i muzeów najlepiej pokazujących sztukę nowoczesną i współczesną w Polsce – nasze Biuro Wystaw Artystycznych znalazło się na 12 miejscu. Drugi list nadszedł od Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej. Informacja prasową dotyczy realizowanego w roku 2018 projektu pn. „Rozbudowa Stodoły – Letniej Sali Koncertowej w kompleksie dworsko-parkowym w Kąśnej Dolnej”.  Zmodernizowana Sala Koncertowa będzie służyć melomanom już od początku nowego sezonu koncertowego w roku 2019. O tym położonym na pogórzu ciężkowickim urokliwym dworku – rezydencji światowej sławy pianisty i kompozytora, wielkiego patrioty i polityka Ignacego Jana Paderewskiego, prawdziwej mekce tarnowskich melomanów – pisaliśmy już wielokrotnie. Teraz więc przypominamy jeno, że owa podworska stodoła to idea fix byłej wieloletniej dyrektor Centrum Anny Knapik, niekwestionowanej twórczyni muzycznej potęgi Kąśnej. Gratulujemy i życzymy kolejnych dobrych wystaw i koncertów oraz… hojnych mecenasów. Dobra passo trwaj!   

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.