Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

60 lat temu...

Z cyklu: wywiady Ewy Steinhardt

 

W roku 1960 Krzysztof Penderecki - wywodzący się z Dębicy jeden z najwybitniejszych współczesnych kompozytorów, pisze utwór zatytułowany "8'37'' (tyle czasu trwa kompozycja), za który w rok później otrzymuje nagrodę Tribune Internationale des Compositeurs UNESCO w Paryżu. Utwór nazywa się odtąd "Tren 'Ofiarom Hiroszimy'" i nadają go stacje radiowe na całym świecie, Penderecki zaś staje się czołowym przedstawicielem awangardy muzycznej tamtych czasów. Poza instrumentami wielkiej orkiestry symfonicznej Penderecki wprowadza do swojego instrumentarium zawieszony arkusz blachy do imitowania grzmotów, gwizdki, kawałki szkła i metalu pocierane pilnikiem, grzechotki, dzwonek elektryczny, piłę, maszynę do pisania i syrenę alarmową. Instrumenty tradycyjne też brzmią niezwyczajnie, bo dźwięki są wydobywane z nich w zupełnie niekonwencjonalny sposób. Pendereckiego zna już cały muzyczny świat. I tak jest do dzisiaj. Poniżej publikujemy za zgodą, mieszkającej w Wiedniu tarnowianki Ewy Steinhardt, wywiad, jaki przeprowadziła z maestro we wrześniu 2016 roku w wiedeńskim Konzerthaus, podczas koncertu Orkiestry Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Sinfonietta Cracovia, który uświetniła wiedeńska premiera koncertu na trąbkę Krzysztofa Pendereckiego w wykonaniu węgierskiego wirtuoza trąbki, Gábora Boldoczkiego.

 

Czytaj więcej...

Tomasz A. Żak: Tybr a sprawa polska

Coraz więcej osób zaczyna rozumieć, pisze na łamach portalu pch.24.pl  ten znany reżyser i ceniony publicysta, że dzisiaj Amazonka stała się dopływem Renu, a nie Tybru. Bowiem niemiecka rzeka Ren w czas II Soboru Watykańskiego wpadła do Tybru i skutecznie zmienił konsystencję jego wód. To metaforyczne mieszanie wody przypomina nam aktualność zapisanej przez św. Mateusza Ewangelii o fałszywych prorokach. Tymczasem opisujący zło świata tego, wciąż nie mówią wszystkiego, co należałoby w końcu powiedzieć. Potwierdzają to dwie książki, które wydano w 2019 r.

Czytaj więcej...

Po sąsiedzku: W KRAKOWIE STARTUJE OPERA RARA

czyli
OPERA NIE MUSI BYĆ NUDNA

Dziś rozpoczyna się jeden z najważniejszych – a może nawet jeden z najbardziej w tej chwili oryginalnych - muzycznych festiwali w Krakowie - pisze w swojej pierwszej relacji Katarzyna Cetera. Już od czterech lat, od 2017 roku na najbardziej prestiżowych krakowskich scenach i w mniej oczywistych przestrzeniach zaczęły pojawiać się półsceniczne wersje oper, z zaznaczoną symbolicznie scenografią, kostiumami i ruchem oraz pełne wersje sceniczne przygotowywane przez najwybitniejszych reżyserów. Nowa formuła Festiwalu Opera Rara to – jak głoszą organizatorzy - odpowiedź na głosy publiczności i wypełnienie powodującej niedosyt repertuarowej luki.

Czytaj więcej...

Alicja w krainie Panoram

To już drugie w tym roku znaczące odejście ważnej osobistości tarnowskiej kultury. We czwartek 9 stycznia pożegnaliśmy na Cmentarzu Komunalnym w Klikowej Tomka Habiniaka – znakomitego rysownika, grafika i karykaturzysty (poświęcaliśmy mu odrębne wspomnienie, teraz przygotowywana jest wystawa jego prac), a już jutro, we środę 22 stycznia na tym samym cmentarzu odbędzie się pogrzeb Alicji Majcher-Węgrzynek – emerytowanej kustosz Muzeum Okręgowego, niezmordowanej poszukiwaczki części Panoramy Siedmiogrodzkiej (poniżej publikujemy Jej tekst poświęcony tej sprawie napisany dla tkk w 2013 r.), autorki wielu artykułów i książek, znawczyni pamiątek po gen. Bemie i Poetefim, miłośniczki sztuki i muzyki klasycznej. Pani kustosz całe swoje zawodowe życie poświęciła słynnej Panoramie Siedmiogrodzkiej Jana Styki, z pasją naukowca - detektywa odkrywając kolejne jej fragmenty i z determinacją walcząc o ich pozyskanie dla tarnowskiego muzeum. Lata pracy naukowej poświęcone tej sprawie sprawiły, że była niekwestionowanym ekspertem w tej dziedzinie. I pomimo, że niektórzy próbowali, kiedy była już na emeryturze, zawłaszczać jej dorobek naukowy i bez jej zgody publikowali wyniki jej prac, jako własne – nie poddawała się i nadal śledziła losy tego niezwykłego obrazu, którego historia to gotowy scenariusz na film akcji. I na ironię zakrawa fakt, że to Węgrzy a nie Polacy uhonorowali naszą panią kustosz wysokim odznaczeniem państwowym. Ps. A dzisiaj 21 stycznia obchodziłby swoje 65. urodziny zmarły w 2015 r. Józef Komarewicz,  znany tarnowski dziennikarz, poeta i działacz społeczny. Dziwny ten styczeń...krzyżami znaczony.

Czytaj więcej...

Wyzwolenie - Zniewolenie

 75 lat temu, w mroźny styczniowy poranek, 18 stycznia 1945 r. we środę ok. godz. 7, na ulicach Tarnowa, dokładnie  na ul. Nowodąbrowskiej pojawił się pierwszy patrol radziecki z 304 dywizji piechoty, 108  Korpusu Armii Czerwonej, dowodzonego przez generała-majora Pawła Ilinycha. Tarnów doczekał się wyzwolenia spod krwawej, hitlerowskiej okupacji, co wcale nie oznaczało, że przyszła wtedy wolność… . Tarnów wchodził w nowy okres swojej historii, związanej z czasami Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Jednak, w powszechnej opinii, prawdziwe wyzwolenie miasta nastąpiło dopiero 44 lata później, podczas przewrotu ustrojowego 1989 roku. Do tego czasu mieliśmy żyć pod nową okupacją. Wielka szkoda, że tamto ważne w historii naszego miasta wydarzenie nie zostało w tym roku w jakikolwiek sposób, bardziej lub mniej, oficjalnie odnotowane. No cóż, jaki pan taki kram... Tym bardziej warto, i trzeba, o nim przypominać.  I odklamywać tę białą plamę w historii, również tej tarnowskiej!

Czytaj więcej...

Od nabożeństw po warsztaty kulinarne

czyli Dzień Judaizmu w Kościele katolickim

Dzień Judaizmu - święto w polskim Kościele katolickim, ustanowione przez Konferencję Episkopatu Polski w 1997 roku, obchodzone jest corocznie 17 stycznia, tj. w wigilię rozpoczęcia Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan. Ciekawe, że podobnych inicjatyw nie u naszych starszych i młodszych braci w wierze... To u nas obchodzi się Chanukę i Święto Namiotów ale na próżno szukać u nich szopki czy święconki. "Pamiętaj o dniu szabatu, aby należycie go świętować" - te słowa z Księgi Wyjścia są hasłem tegorocznego XXIII Dnia Judaizmu, który podobnie jak poprzednie jego edycje, ma na celu ponowne odkrycie więzi z judaizmem poprzez wgłębienie się we własną (katolików) tajemnicę. W programie obchodów znalazły się m.in. spotkania, nabożeństwa, ale także wspólne przygotowywanie tradycyjnych chałek. Od jakiegoś czasu w styczniu w Kościele bywa niezwykle ekumenicznie. Najpierw dzień judaizmu. Potem dzień islamu. W międzyczasie tydzień modlitw o jedność chrześcijan, który to spokojnie można nazwać jeśli nie tygodniem, to z pewnością dniem protestantyzmu. Wciąż nie doczekaliśmy się jednak dnia Tradycji katolickiej w Kościele. Dlaczego?

Czytaj więcej...

90 lat temu

18 stycznia 1930 roku uroczyście otwarto Państwową Fabrykę Związków Azotowych w Mościcach. Prawie dokładnie w rocznicę tamtego wydarzenia, w piątek 17 stycznia godz.10, Centrum Sztuki Mościce zaprosiło na wykład poświęcony budowie i otwarciu fabryki, powstałej z inicjatywy prezydenta Ignacego Mościckiego. Jednej z najnowocześniejszych fabryk w Europie oraz jednej z największych inwestycji okresu międzywojennego w Polsce.  18 stycznia 1930 roku uroczyście otwarto Państwową Fabrykę Związków Azotowych w Mościcach. Fabryka chemiczna była kolejnym – po fabryce chemicznej w Chorzowie i porcie morskim w Gdyni – wzorcowym przykładem odbudowy polskiej gospodarki przez rząd II RP.  Podczas piątkowego wykładu jego uczestnicy mogli cofnąć się do lat trzydziestych XX wieku. Stanąć pośrodku łąki, w miejscu gdzie spotkała się grupa pomysłodawców i budowniczych fabryki, obejrzeć uroczyste otwarcie. Przywołać czas i miejsce utrwalone na archiwalnych fotografiach.  Tempo i rozmach tamtej budowy było niespotykane nawet jak na obecne czasy, a co dopiero kilkadziesiąt lat temu, bez wsparcia maszyn i inteligentnych urządzeń.

Czytaj więcej...

Powrót do Kabotynowa (odc. 1)

Tate Barozs. Prolog (część 1)

Niniejsza satyra (?) - pisze po powrocie z emigracji wewnętrznej Mirosław Poświatowski, znany dziennikarz i animator kultury,  powstała pierwotnie jako koncept serialu filmowego w odcinkach, który (póki co) nie doczekał się realizacji. Do pewnego stopnia jest kontynuacją tworzonego przez kilka osób cyklu „Tajemnice Kabotynowa”, przed laty zamieszczanego w formie pisanej i audio na portalu inTARnet. Opisywaliśmy w nim losy najważniejszych osobistości mitycznego Kabotynowa – miasteczka położonego nigdzie, czyli wszędzie! Teraz sprawdzamy, czy pióro nie zardzewiało. Państwa sugestie mile widziane! Aha, wszelka zbieżność istniejących postaci i wydarzeń z wydarzeniami i postaciami przedstawionymi w niniejszej serii jest wypadkowa i niezmierzona.

Czytaj więcej...

Anna Janko "Mała zagłada"

lektura obowiązkowa

Niesamowita książka Anny Janko „Mała zagłada” koncentruje się, jak sam tytuł sugeruje, na problematyce dzieci – pisze w swojej recenzji Ewa Tomasik, cenona pedagog i znana aktorka Teatru Nie Teraz. Dzieci w czasie II wojny światowej. To książka – wspomnienie – pisana z kilku perspektyw.  Pierwszą są wspomnienia matki autorki jako dziewczynki, małej Reni, która przeżyła pacyfikację wsi Sochy na Zamojszczyźnie. Kolejne – nie mniej ważne – to wspomnienia pierwszoosobowej narratorki – córki, która wzięła na siebie traumę matki.

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.