Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

Nobliści drugiej kategorii

A przecież - Polska to skrzyżowanie Europy, być może jej serce...

Polskie źródła podają, że jest tylko sześciu polskich laureatów Nagrody Nobla: Henryk Sienkiewicz, Władysław Reymont, Maria Skłodowska-Curie (znana na świecie jako Marie Curie), Lech Wałęsa, Czesław Miłosz i Wisława Szymborska. Teraz do tego ekskluzywnego grona dołączyła Olga Tokarczuk. Aliści to nie do końca prawda. Oficjalny spis noblistów zawiera bowiem 16 nazwisk. Nie ma w nim takiej kategorii jak „Żydzi”, a nagrodzonych klasyfikuje według kraju pochodzenia lub ich zamieszkania. Dlaczego dwunastu noblistów Polska nie chce uważać za Polaków? Ośmiu z nich posiadało obywatelstwo polskie i zdobywało w Polsce wykształcenie. Język polski był dla nich językiem macierzystym lub drugim najważniejszym. Dla porównania dodajmy, że Maria Skłodowska-Curie nigdy nie miała polskiego obywatelstwa. Początkowo była obywatelką Rosji, potem Francji, a Polskę opuściła na zawsze w wieku 24 lat. Czesław Miłosz przez wiele lat posiadał tylko obywatelstwo litewskie, pisał sporo po angielsku. Bardzo dziwne! Chociaż oficjalny spis noblistów wymienia nieobecną w polskim obiegu 12. jako polskich noblistów, to Polska, która przecież wśród krajów europejskich ma najmniejszą liczbę noblistów w stosunku do liczby ludności, oficjalnie się do nich się nie przyznaje. Warto więc przy okazji Nobla dla Olgi Tokarczuk przypomnieć polskich noblistów, o których ich ojczyzna - Polska nie pamięta.

Czytaj więcej...

PO SĄSIEDZKU: WŚRÓD NOCNEJ CISZY

czyli
BOSKA KOMEDIA

Jeszcze nie do końca ochłonęliśmy po rzeszowskim Festiwalu Nowego Teatru, a   tu już nazajutrz, w piątek 6 grudnia, rozpoczęła się w Krakowie Boska Komedia – pisze w swojej korespondencji Katarzyna Cetera, kolejne teatralne święto, jeden z najważniejszych krajowych przeglądów z konkursem, którego zwycięzców wskazują kuratorzy i dyrektorzy największych imprez na świecie. To już dwunasta odsłona tej imprezy. Odbywa się ona po sąsiedzku – w Krakowie, do którego pociągiem można dojechać w niewiele ponad godzinę. Zamknięcie mostu w Ostrowie miało tarnowianom zapewne utrudnić udział w tym festiwalu – ale miejmy nadzieję, że to się nie uda. Oczywiście żartowałam.

Czytaj więcej...

"Czuły narrator"

Świat umiera, a my nawet tego nie zauważamy

To tytuł mowy noblowskiej wygłoszonej po polsku przez Olgę Tokarczuk wczoraj, w sobotę 7 grudnia o godz. 17.45 w siedzibie Szwedzkiej Akademii Nauk w Sztokholmie.  Zdaniem wielu  to najważniejszy moment tygodnia noblowskiego. Ważniejszy nawet od ceremonii wręczenia Nagród Nobla. Olga Tokarczuk została laureatką literackiego Nobla za rok 2018. To pierwszy literacki Nobel dla Polaka od 23 lat, gdy w 1996 roku otrzymała go Wisława Szymborska. Jak podała Szwedzka Akademia, Tokarczuk otrzymała nagrodę "za wyobraźnię narracyjną, która z encyklopedyczną pasją prezentuje przekraczanie granic jako formę życia". O czym mówiła Olga Tokarczuk? O Internecie, Instagramie, zmianach klimatu i ekologi. Tokarczuk mówiła o chaosie informacyjnym otaczającego nas świata, ciemnych stronach powszechnego dostępu do wiedzy, serialach i miejscu literatury we współczesnym świecie.  I nie było tam śladu doraźnej polityki. Zaangażowania w toczoną bezpardonowo wojnę polsko – polską. Cały jej wykład był mistrzowski co do formy i treści - było  w nim wszystko: literatura, filozofia, diagnoza cywilizacji i geniusz prywatnej narracji.  To było wielkie wołanie o człowieka – czułego narratora i ewangeliczne przypomnienie, że na  „Na początku było słowo” , co  „Bóg uznał za dobre”…

Czytaj więcej...

PO SĄSIEDZKU: OBCY W OPRESYJNYM TŁUMIE

czyli
FESTIWAL NOWEGO TEATRU
NA FINISZU

Zakończyliśmy właśnie szóstą edycję Festiwalu Nowego Teatru AD 2019 – podsumowuje nasza specjalna wysłanniczka Katarzyna Cetera. Impreza stanowi kontynuację słynnych Rzeszowskich Spotkań Teatralnych – jednego z najstarszych przeglądów teatralnych w Polsce. W tym roku Spotkania odbyły się po raz 58 – organizowane są nieprzerwanie od 1961 roku. Od 2014 roku rzeszowskie święto teatru znane jest jako Festiwal Nowego Teatru – jedna z pomysłodawczyń tej imprezy i jej pierwsza dyrektor programowa, tragicznie zmarła w ubiegłym roku dr Joanna Puzyna-Chojka, dostosowała formułę festiwalu do wymogów dzisiejszych czasów, nadała mu wyrazistym profil i format. Od sześciu już lat jego zadaniem jest wskazywanie i definiowanie przemian, jakim podlega współczesny teatr.

Czytaj więcej...

Święty, a nie pulchny krasnal

Poznaj prawdę o św. Mikołaju

Puszysty, czerwony krasnal wchodzący przed Świętami przez komin, by zostawić prezenty dla dzieci? Popkulturowa wersja Mikołaja (coraz rzadziej nazywanego nawet świętym), chociaż pasuje do konsumpcyjnej rzeczywistości, nie wiele ma wspólnego z faktami. Wydawałoby się, że nie ma popularniejszego świętego niż św. Mikołaj. Niemal przez cały grudzień imię biskupa Miry odmieniane jest w mediach przez wszystkie przypadki. Jednak czy rzeczywiście przedmiotem tego kultu jest patron żeglarzy i dzieci? Należy żywić obawę, że osoba, której niecierpliwie wygląda polska dziatwa (i nie tylko) już wieczorem 5 grudnia, dla sporej jej części jest mieszkającym na biegunie północnym przerośniętym krasnalem, dla pozostałych to biskup przebierający się, nie wiadomo dlaczego, w śmieszny skrzaci strój. Niestety, w dzisiejszej kulturze dominuje zlaicyzowany i przesłodzony wizerunek świętego Mikołaja. Często funkcjonuje on w oderwaniu prawdziwej postaci świętego. Tymczasem żyjący w III wieku biskup Myry to postać z krwi i kości. To człowiek wyjątkowo hojny dla ubogich, a jednocześnie mężnie znoszący prześladowania za wiarę. Dlatego też warto 6 grudnia, w liturgiczne wspomnienie św. Mikołaja, przypomnieć prawdę o tej postaci.

Czytaj więcej...

PO SĄSIEDZKU: WSPÓLNOTA A JEDNOSTKA

czyli
FESTIWAL NOWEGO TEATRU
NA PÓŁMETKU

Szósta edycja Festiwalu Nowego Teatru AD 2019, rozpoczęła się w andrzejkowy wieczór i potrwa do najbliższego czwartku - sprawozdaje nasza specjalna wysłanniczka Katarzyna Cetera.  Postanowiłam się zatem pokusić już teraz na spisanie pewnych wrażeń i zarysowanie cząstkowej festiwalowej relacji, którą jestem winna moim czytelnikom. W nurcie głównym zobaczyliśmy dotychczas pięć (z siedmiu) świetnych spektakli. Uczestniczą one, oczywiście, w konkursie o nagrodę główną, ale walczą również o laur publiczności.

Czytaj więcej...

„Zatrzymane chwile ulotne”

To tytuł najnowszej wystawy w piwnicznej galerii Muzeum Okręgowego przy Rynku. Jej autorem jest znany tarnowski architekt i animator kultury, rysownik i grafik Andrzej Henryk Trybulski –  obchodzący w tym roku 50-lecie pracy twórczej i 75-lecie urodzin. Wernisaż wystawy, który odbył się w pierwszy grudniowy poniedziałek, zgromadził liczne grono przyjaciół artysty i koneserów dobrej sztuki. Ekspozycja obejmuje grafiki i rysunki nigdy dotąd nie pokazywane, powstałe w całym pięćdziesięcioletnim okresie twórczości autora. Ekspozycja obejmie wybór 125 postaci, z kilkuset zgromadzonych w archiwum prywatnym autora. W swoich oryginalnych pracach za pomocą oszczędnej techniki utrwala przemijający czas, zatrzymane piękno utraconego krajobrazu małych miasteczek o zabudowie drewnianej ale również twarze spotkanych na drogach życia osób. One to właśnie zajmują szczególne miejsce i zainteresowanie w twórczości mistrza. To ostatni wernisaż w tegorocznej edycji cyklu „Tarnowscy Artyści w Galerii Muzealnej”. Kuratorem wystawy jest Bożena Szczupak. Prace będzie można oglądać do 31 grudnia.

Czytaj więcej...

Solski dla dzieci

Pięć spektakli obejrzą najmłodsi widzowie podczas 11. edycji Festiwalu Mała Talia, który rozpoczął się w niedzielę 1 grudnia i potrwa do soboty 7 grudnia w tarnowskim Teatrze im. Ludwika Solskiego. Jak podkreśla dyrektor tarnowskiej sceny Rafał Balawejder, wydarzenie jest dedykowane najmłodszym widzom, szczególnie dzieciom i młodzieży ze szkół podstawowych oraz przedszkoli. Poza gospodarzami wystąpią także teatry z Krakowa  i Rabki oraz  zaproszone zespoły teatralne dzieci i młodzieży z tarnowskich szkół. Festiwalowa ofertę uzupełnią imprezy  towarzyszące związane z postacią Króla Maciusia, bohatera jednej z ostatnich premier tarnowskiego teatru.  Mała Talia to dobre wprowadzenie w zbliżające się Mikołajki i Święta Bożego Narodzenia.

Czytaj więcej...

Przegrane powstanie – drogą ku niepodległości 1

czyli
lekcja historii nieobecna w szkołach…
część pierwsza

Mowa o Powstaniu Listopadowym,  jednym z trzech najważniejszych powstań stanowiących kamienie milowe polskiej drogi do niepodległości. Także  tarnowianie mieli w nich znaczący udział…  Właśnie  mija 189 lat od jego wybuchu.  29 listopada 1830 r. słońce zaszło o 15.32. Po pogodnym, krótkim, jesiennym dniu szybko nadeszła przeszywająco chłodna noc. Warszawa była jednym z najgorzej oświetlonych miast świata. Mimo że latarnie gazowe już od 17 lat rozpraszały mroki londyńskich zaułków, stolica Królestwa Kongresowego, niczym przed wiekami, tonęła w ponurych ciemnościach. Liche światło słabych lamp łojowych oświetlało jedynie bramę Zamku Królewskiego i wjazdy do kilku warszawskich rezydencji. Nocny spacer po ówczesnej stolicy Królestwa Kongresowego przypominał przeprawę przez ciemny las. Nielicznym przechodniom drogę oświetlali latarnicy – chłopcy lub weterani wojenni, którzy za symboliczną opłatą szli przed przechodniem, oświetlając mu zabłoconą drogę latarenką olejową. Ale ciemność w mieście miała też swoje zalety: była sprzymierzeńcem spiskowców, którzy pod jej czarnym welonem już od kilku miesięcy przemykali przez miejskie zaułki na zebrania konspiracyjne w różnych zakątkach stolicy.  Niczym w greckiej tragedii na scenie pojawił się bohater, którego historia wcześniej nie znała. Otulony w wojskowy płaszcz bez lęku zmierzał ku swemu przeznaczeniu...

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.