Pegazem po Tarnowie - 609
Magistrackie dekoracje
czyli choinka na Wielkanoc
Mieszkańcy, którzy przechodzą w okolicach skwerku przy ulicy Mickiewicza zastanawiają się dlaczego dekoracja związana z poprzednimi świętami wciąż jeszcze tam jest. – Mamy Wielki Post, a lada chwila Wielkanoc – mówią. – Ogólnie wygląda ładnie, ale te bombki już powinni ściągnąć. Z drugiej strony, jakby tego nie było, to byłoby trochę pusto. – Jest okres Wielkanocy, to bardziej jajeczka powinny tam być. – Dla mnie to może nawet w lecie być. – Może to przez tę falę mrozu chcą to zostawić, żeby był świąteczny klimat. – Pięknie to wygląda – fakt, trochę nie na czasie, ale robi wrażenie – komentują mieszkańcy. Urzędnicy przekonują, że świecąca ozdoba to nie dekoracja świąteczna, a drzewko tarninowe. Granatowe bombki według Mari Zawady-Bilik z Wydziału Komunikacji Społecznej magistratu mają symbolizować owoce Tarniny, czyli znak rozpoznawczy miasta. – Iluminujące tarninowe drzewko jest już naszą tradycją. To już trzeci sezon, kiedy w fontannie to drzewko stoi – nie jest to absolutnie żadne przeoczenie – drzewko stoi bo ma stać. Jest to takie miejsce, gdzie przejeżdża dużo samochodów, to taka wizytówka. Niech ten szary czas oczekiwania na wiosnę będzie rozświetlony naszym tarninowym drzewkiem – tłumaczy Maria Zawada-Bilik. Ps. Urzędnicy twierdzą, że świecące drzewko zostanie ściągnięte wraz z uruchomieniem fontanny.
Za www.rdn.pl
O tym i owym 229
Dekalog Polaka
"...Jam jest Polska, Ojczyzna twoja, ziemia Ojców, z ktorej wzrosłeś.
Wszystko, czymś jest,
po Bogu mnie zawdzięczasz.
1. Nie będziesz miał ukochania
ziemskiego nade mnie.
2. Nie będziesz wzywał imienia Polski
dla własnej chwały,
kariery albo nagrody.
3. Pamiętaj, abyś Polsce oddał bez wahania
majątek, szczęście osobiste i życie.
4. Czcij Polskę, Ojczyznę twoją,
jak matkę rodzoną.
5. Z wrogami Polski walcz wytrwale
do ostatniego tchu, do ostatniej kropli
krwi w żyłach twoich.
6. Walcz z własnym wygodnictwem i tchórzostwem.
Pamiętaj, że tchórz nie może być Polakiem.
7. Bądź bez litości dla zdrajców
imienia polskiego.
8. Zawsze i wszędzie śmiało stwierdzaj,
że jesteś Polakiem.
9. Nie dopuść, by wątpiono w Polskę.
10. Nie pozwól, by ubliżano Polsce,
poniżając Jej wielkość i Jej zasługi,
Jej dorobek i Majestat.
Będziesz miłował Polskę
pierwszą po Bogu miłością.
Bedziesz Ją miłował więcej
niż siebie samego".
Zofia Kossak-Szczucka
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Strzał w kolano
My, Polacy i katolicy, daliśmy się zepchnąć do narożnika, a tryumfy święci kultura lewacka, oparta często na bluźnierstwie, profanacji, agresji wobec Boga i społeczeństwa, które się do niego przyznaje. To już nie jest - użyję cytatu - "odważne stawianie bolesnych pytań", tylko jawna, prostacka agresja wobec chrześcijan, a my nie umiemy się temu przeciwstawić. Ale jak mamy to robić, skoro w tę kulturę antychrześcijańską pompuje się wielkie pieniądze, że wspomnę tylko "słynną" Klątwę w Teatrze Powszechnym w Warszawie, a ta, która odnosi się z szacunkiem do Boga, jest uprawiana przez jakichś niedobitków, uparciuchów, stracenców (najlepszym przykładem jest tarnowski TEATR NIE TERAZ) , którzy robią to za darmo albo za półdarmo. Jak mamy konkurować? Trzeba pokory i determinacji, żeby wierzyć, że taka praca ma sens. W dodatku Kościół, który powinien być promotorem takiej kutury, na poziomie instytucjonalnym najczęściej zainteresowany jest bardzo tradycjonalnymi formami sztuki kościelnej. Główne wspiera festiwale chóralne, organowe, zespoły pieśni i tańca, a czasem nawet orkiestry strażackie... Promując głównie taką ludową kulturę przyznaje się do tego, że Ewangelia nie do końca może być inspiracją dla współczesnych artystów. To jest strzał w kolano! Poza tym, w wielu miejscach pokutuje myślenie, że kultura chrześcijańska powinna być za" Bóg zapłać". Ale jeżeli coś ma być naprawdę dobre, to nie może być robione "po godzinach". To musi być zrobione w pracy! A tę trzeba godziwie opłacić, bowiem twórca powinien poświęcić na komponowanie, malowanie, śpiewanie, czy robienie teatru - cały swój czas, wszystkie zdolności, warsztat. Sztuka chrześcijańska to wielki oręż ewangelizacyjny. Szkoda, że wciąż tli się jeno w katakumbach... A w kościołach króluje jarmarczna tandeta i bezguście, co widać choćby w wielkanocnych dekoracjach, pasjach i innych celebracjach.
Korzystałem z wywiadu Kuby Kornackiego - aktora, reżysera i lidera zespołu KANAAN dla Gościa Niedzielnego Nr 12 z 25.03.2018.
Źródło - gość.pl
MONK - ambasador Tarnowa
Działający z powodzeniem od 22 lat najpierw na tarnowskim, później na ogólnopolskim, a od pewnego czasu także na międzynarodowym rynku muzycznym zespół wokalny MONK, to nietypowa i niełatwa w popularnym odbiorze formacja muzyczna. Choć nie używają instrumentów, a ich muzykę tworzą wyłącznie ludzkie głosy, słuchacze często mówią o nich, że dobrze „grają”. Swoją twórczość określają jako „współczesną jazzowo – popową muzykę a’capella”. W ich repertuarze znaleźć można przeboje muzyki pop oraz standardy jazzowe. Zespół tworzą: Marcin Sobczyk, Grzegorz Ważny, Mirosław Pasek, Tomasz Stec, Piotr Cyz. Zespół MONK regularnie koncertuje w kraju i zagranicą (dwukrotnie odbył trasę koncertową w Stanach Zjednoczonych). Uniwersalny charakter wykonywanej muzyki sprawia, że zespół sprawdza się zarówno w małych klubach, jak i w dużych salach koncertowych. stosunkowo niedawno, bo dopiero po dwudziestu latach od założenia grupy, Monk wydał swój debiutancki album „Opowieści z Biblii wzięte – Historia zbawienia 2000”. Obecnie zespół zaprezentował swój pierwszy profesjonalny teledysk. Tym razem tarnowska grupa na warsztat wzięła wielki przebój Erica Claptona "Tears in haven". Za muzyczną stronę klipu odpowiada sławny amerykański producent Bill Hare. Klip powstał w miejscu niezwykłym – warsztacie ludowego rzeźbiarza Adama Cichońskiego w Brzozowej (gm. Gromnik). O muzykach ostatnio było głośno nie tylko ze względu na dokonania muzyczne. W jednym z podręczników szkolnych pięcioosobowy skład z Tarnowa został przedstawiony jako przykład zespołu wykonującego muzykę a cappella. Zdjęcie muzyków znalazło się w książce do muzyki dla uczniów 7 klasy podstawówki wraz z płytą z utworem zespołu pt. "Exodus". Z tego szczególnie cieszy się członek zespołu Marcin Sobczyk (na co dzień szef wydziału kultury tarnowskiego magistratu), bo jak podkreśla, ten utwór napisał tarnowianin Bartłomiej Szułakiewicz. W nagraniu wzięli udział inni tarnowianie, między innymi Rafał Taraszka i Patryk "Dziunek" Wroński.
RZESZOWSKI SPEKTAKL DLA TARNOWSKICH WIDZÓW
Dwadzieścia cztery spektakle repertuarowe dla dojrzałej widowni (w tym PORACHUNKI Z KATEM (HANGMEN) przeznaczone dla widzów dorastających – 16 plus - a KAJZAR. ODYSEJA 1982 oraz IKEBANA – nawet dla dorosłych, 18 plus) dziewięć familijnych – tak wyglądają możliwości repertuarowe Tarnowskiego Teatru im Ludwika Solskiego, konkluduje Katarzyna Cetera. Tymczasem mamy grudzień, święta za pasem – a na naszej miejskiej scenie króluje… LATO MUMINKÓW, APETYT NA CZEREŚNIE i – ewentualnie - ZIMORODEK. Od 18 grudnia w ogóle repertuar pustkami świeci w oczekiwaniu na premierę POSKROMIENIA ZŁOŚNICY, którą wyreżyserowała Anna Gryszkówna, a którą zobaczymy w ciągu trzech ostatnich dni starego roku, a potem dopiero w lutym. Częściej będzie eksploatowana BALLADYNA, której premierę tarnowska scena przygotowuje na marzec.
Święty Mikołaj
Nie latał saniami zaprzęgniętymi w renifery. Nie miał też czerwonego stroju i czapki. Święty Mikołaj był biskupem Miry w Licji, znanym również jako Mikołaj z Bari – świętym katolickim i prawosławnym. W ikonografii przedstawiany jest w infule na głowie i z pastorałem w ręku. Najstarsze o nim przekazy pochodzą z VI wieku. Według średniowiecznej hagiografii żył na przełomie III i IV wieku, wsławił się licznymi cudami oraz pomocą biednym i potrzebującym. W rocznicę jego śmierci, 6 grudnia, obchodzimy mikołajki - dzień obdarowywania się prezentami. Zwyczaj wręczania sobie prezentów w dzień św. Mikołaja przyjął się szybko także wśród innych mieszkańców, a 6 grudnia 1804 roku urządzono pierwsze mikołajki. Wzmianki o tej tradycji w Polsce można znaleźć w tekstach z XVIII wieku. Ówczesne podarki były skromniejsze od dzisiejszych. Grzeczne dzieci dostawały jabłka, złocone orzechy, pierniki i drewniane krzyżyki. Jednak w miarę upływu czasu mikołajki nie były już kojarzone z rocznicą śmierci świętego, tylko z rubasznym, starszym panem w czerwonym stroju. Ten wizerunek świętego Mikołaja narodził się w Stanach Zjednoczonych w latach 30. ubiegłego wieku i przetrwał do dzisiaj. Współcześnie baśniowa postać wzorowana na świętym Mikołaju jest wykorzystywana w kulturze masowej (czytaj: komercyjnej) przy okazji świąt Bożego Narodzenia. Tylko, czy na pewno o to chodzi…
Żydzi w Rynku...?
Bodaj że, przed trzema laty gruchnęła w Tarnowie wieść, że w Rynku ma powstać Centrum Kultury Żydów - Yiddisher Huiz. Dokładnie w kompleksowo odnowionej kilka lat wcześniej kamienicy przy Rynku, która jest własnością Fundacji Rosetto, mającej swoje konotacje m.in. w tarnowskiej rodzinie Kruszynów. Wojtek Kruszyna był przed laty znanym tarnowskim plastykiem, z którym miałem przyjemność pracować w Teatrze im. L. Solskiego. Jak na razie,imponujący swoją pseudo historyczną, by nie rzec nowobogacką architekturą kompleks budynków we wschodniej pierzei Rynku, ewidentnie szpecący panoramę tarnowskiej starówki od strony Pl. Rybnego, od lat stoi pusty i zamknięty na cztery spusty. Po latach okazało się, że nic z tamtych ambitnych planów nie wyszło, pomimo firmowania projektu m.in. przez rabina Meira Stamblera i ówczesnego zastępcy prezydenta miasta Henryka Słomki-Narożańskiego oraz reprezentującego fundatorów, byłego posła PiS Jacka Pilcha. A co dzieje się w tym ekskluzywnym "pustostanie" dzisiaj?
Aktorskie transfery
Niejako na gwiazdkę, wszak Święta tuż, tuż - tarnowski teatr po raz pierwszy od wielu lat znacząco powiększył się artystycznie. Otóż, do zespołu Teatru dołączyła piątka nowych aktorów. Katarzyna Pośpiech, którą najmłodsi widzowie poznali dzięki roli Małej Mi w spektaklu „Lato Muminków” w reżyserii Barbary Wiśniewskiej oraz Ewa Jakubowicz, wcielająca się w rolę Shirley w czarnej komedii „Porachunki z katem” w reżyserii Marcina Hycnara. A także Fabian Kocięcki, Filip Kowalczyk i Stefan Krzysztofiak, których, obok Katarzyny Pośpiech, będzie można zobaczyć na naszej scenie już niebawem, w spektaklu „Poskromienie złośnicy” w reżyserii Anny Gryszkówny. Jak podają teatralne źródła obecnie zespół artystyczny Solskiego będzie liczył 19 osób. Ciekawe, że teraz udało się to, co było niemożliwe przez kilka ostatnich sezonów. Wszak dyrektor naczelny ten sam (zmieniali się tylko szefowie artystyczni), tzw. decydenci polityczno-administracyjni tacy sami, więc może jednak ingerencja sił nadprzyrodzonych sprawiła, że nastąpiło jakby nowe otwarcie... Zagadką tylko pozostaje, co sprawiło, że solidnie wyedukowani, młodzi i zdolni aktorzy zdecydowali się na pracę w prowincjonalnym teatrze, skazując się na zawodową stagnację i środowiskową marginalizację. Najlepszym przykładem tak zmarnowanego w Tarnowie talentu jest aktorka Matylda Baczyńska - mloda i piękna, świetnie się zapowiadająca, wschodząca gwiazda Solskiego, która już dawno powinna ewakuować się z naszego galicyjskiego miasteczka. Chyba, że liczyła na cud i on się właśnie dokonuje poprzez obecność Marcina Hycnara, nowego kierownika artystycznego sceny przy ul. Mickiewicza. Oby tym razem się udało. Wszystkim!
Droga do niepodległości
Mowa o Powstaniu Listopadowym, jednym z trzech najważniejszych powstań stanowiących kamienie milowe polskiej drogi do niepodległości. Właśnie mija 187 rocznica jego wybuchu, kolejny raz przemilczana i nieobecna w powszechnym obiegu kulturowym, także w Tarnowie... Wystąpienie zbrojne wieczorem 29 listopada 1830 r. stanowiło wypadkową wielu czynników, wśród których dominowały wielki patriotyzm i pogarda połączona z nienawiścią do władz Królestwa Polskiego. Towarzystwo Patriotyczne, które zostało rozbite aresztowaniami znalazło wkrótce swojego następcę. Było nim tajne sprzysiężenie w Szkole Podchorążych w Warszawie, które powstało w 1828 r. z polecenia ppor. Piotra Wysockiego. Celem sprzysiężenia było wywołanie powstania zbrojnego, które miało pomóc w odzyskaniu całkowitej niepodległości Królestwa. Do działalności spiskowców przyłączyło się środowisko studenckie, radykalna inteligencja warszawska i opozycja sejmowa. W listopadzie Sprzysiężenie zostało wykryte, rozpoczęły się aresztowania i przesłuchania. W tej sytuacji Joachim Lelewel z przywódcami spisku wyznaczoną na początek grudnia datę wybuchu powstania przyspieszył i ostatecznie wybuchło ono 29 listopada. Znaczący udział w nim mieli także tarnowianie: Bem, Brodziński, Sanguszkowie… . W czasie bitwy pod Olszanką jednemu z adiutantów naczelnego wodza szrapnel urwał u prawej ręki trzy palce. Składając meldunek, zasalutował dwoma skrwawionymi i potem zemdlał. Odtąd w armii polskiej - w przeciwieństwie do wszystkich armii świata - salutuje się, przykładając do daszka czapki dwa palce.
Andrzejki
W ostatni dzień listopada przypada wspomnienie świętego Andrzeja (wtedy też kończy się rok kościelny), a w jego wigilię obchodzone są tak zwane Andrzejki. Jest to czas hucznych zabaw i wróżb, m.in. lania wosku. Przynajmniej tak było do niedawna... W Polsce Andrzejki są znane od XVI wieku, jednak ich obchody zaczęły się prawdopodobnie już w starożytnej Grecji. Święty Andrzej to postać biblijna. Był pierwszym uczniem powołanym na Apostoła. Jego imię w języku greckim oznacza "dzielny, mężny". Podobnie jak jego święty Piotr był rybakiem, którego był rodzonym bratem i jak on męczennikiem. Jest uważany za świętego Kościoła katolickiego, anglikańskiego, ewangelickiego, ormiańskiego, koptyjskiego i prawosławnego. Urodzony w I wieku w galilejskiej Bestiadzie, był przede wszystkim patronem książąt burgundzkich. Za swe nauki apostoł Andrzej został skazany na śmierć męczeńską, którą poniósł w greckim Pátrai (obecnie Patras). Miało to miejsce według rożnych źródeł, w 62, 65 lub 70 roku. Rozpięto go na krzyżu mającym kształt litery "X". Jest to pierwsza litera "Chrystusa" w języku greckim od ‘Krystos' (Duch). Krzyż został później nazwany "Krzyżem św. Andrzeja". Burgundia na jego cześć przyjęła krzyż jako swój symbol. Czczono go już w IV wieku a później przez wiele wieków grudzień uważano za jego miesiąc.
CZWARTA EDYCJA FESTIWALU NOWEGO TEATRU PRZESZŁA DO HISTORII
czyli
RELACJA Z RZESZOWA (04 FNT – 56. RST) 3
Za najstarszy festiwal teatralny Polsce uważa się powszechnie Kaliskie Spotkania Teatralne, zapoczątkowane w 1960 roku. Jego podkarpacki odpowiednik, Rzeszowskie Spotkania Teatralne, które odbywają się od roku 1961 – ustępują swemu utytułowanemu, kaliskiemu poprzednikowi jedynie o rok. Odbywający się w Rzeszowie od czterech lat Festiwal Nowego Teatru - podsumowuje nasza specjalna korespondentka Katarzyna Cetera, członek jury dziennikarskiego, jest kontynuacją tych Rzeszowskich Spotkań Teatralnych, a nowa formuła festiwalu pozwoliła uczynić to wydarzenie świętem teatru nie tylko w Rzeszowie, ale w całej Polsce.
Beksińscy: Album wideofoniczny - Portret podwójny
Nie jest ważne, co się pokazuje, lecz co jest ukryte – Zdzisław Beksiński
To kolejna dwuczłonowa, interesująca propozycja, jaką przygotowali organizatorzy tegorocznego ArtFest-u. Były nią multimedialne asocjacje autorstwa Marcina Borchardta (film) i Magdaleny Grzebałkowskiej(książka),jakie odbyły się w Centrum Sztuki Mościce na jednorazowym pokazie w piątek 24 listopada, gromadząc wiernych wyznawców oryginalnej twórczości Zdzisława Beksińskiego, czołowego przedstawiciela tzw. kultury śmierci w polskiej sztuce.Dokumentalny dramat rodzinny zrekonstruowany na podstawie prywatnych materiałów z archiwum Beksińskich, oparty na bestselerowej biografii Magdaleny Grzebałkowskiej "Beksińscy.Portret podwójny", wzbudził zrozumiałe zainteresowanie, przypominając wielką retrospekcyjną wystawę twórczości tego artysty, jaką przed laty zorganizował w Sali Lustrzanej ówczesny dyrektor Galerii Miejskiej BWA Bogusław Wojtowicz, którego imię nosi obecnie Festiwal ArtFest.
Archiwum
| |||||
| |||||
|
Malowanie słowem
Tryptyk Katyński część I
1940 – 2010 Katyń
to
dla Polaków
ziemia
święta i przeklęta
wojenna
dwie daty
dwie listy
ale
od
teraz
pamięć jedna
wtedy
bezimienny guzik
z orzełkiem
teraz
obrączka
z imieniem
prezydenta
wtedy
strzały w tył głowy
i milczący las
wokół
teraz
salwy honorowe
Zygmunt i Wawel
i pokój
także my
jakby
nie ci
sami
oby
Zapowiedzi
Nie umiem być srebrnym aniołem ni gorejącym krzakiem.
Tyle Zmartwychwstań już przeszło, a serce mam byle jakie.
Tyle procesji z dzwonami, tyle już Alleluja,
A moja świętość dziurawa na ćwiartce włoska się buja....
/ks. Jan Twardowski/
Kampania społeczna 2017/2018
Koniec świata - 2017
Powrót Norwida - 2016
Uteatralizowana Medytacja o Pasji - Niedziela Palmowa - 20.03.2016.
Klasztor O.Redemptorystów w Tuchowie
Lekcja - 2016
Kreon - 2014
Dzięń Gniewu - 2013
Wyklęci - 2012
Ballada o Wołyniu - 2011
Inensywność szkła poza percepcją - 2010
Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
"Sprawa Chrystusa"
