Wywiad, który jest a jakoby go nie było...

czyli "Kościół musi być przeźroczysty"

Chodzi o głośny wywiad, w którym ks. Isakowicz-Zaleski mówi o swoim udziale w filmie braci Sekielskich i  obciąża zarzutem tuszowania działalności pedofilów prominentnych hierarchów Kościoła w Polsce. Wywiad, opublikowano na stronie katolickiego tygodnika "Niedziela". Po naciskach najpierw go zdjęto, a potem - po protestach dziennikarzy katolickich - przywrócono. Wywiad z ks. Tadeuszem Isakowiczem-Zaleskim -  pisze w specjalnym oświadczeniu ks. Jarosław Grabowski, redaktor naczelny "Niedzieli" - stał się przedmiotem wielu komentarzy medialnych i oskarżeń pod adresem naszego tygodnika. „Niedziela” od zawsze stoi po stronie prawdy i przeciwstawia się wszelkim patologiom, niezależnie od tego, gdzie one miały – lub mają – miejsce. Ochrona dzieci przed nadużyciami ze strony dorosłych jest naszym najwyższym nakazem i zawsze będziemy ją stawiać na pierwszym miejscu. Podjęliśmy decyzję o ponownej publikacji wywiadu, by przeciąć falę niepotrzebnych spekulacji i ataków na naszą redakcję. Treści zawarte w publikowanym poniżej tekście w zakresie oceny postaw niektórych osób są prywatnym stanowiskiem rozmówcy, za które redakcja nie ponosi odpowiedzialności. Ps. Aliści konia z rzędem temu, komu uda się bez problemów odszukać rzeczony wywiad na stronach internetowych tygodnika...

Czytaj więcej...

Suplement do rocznicy Pierwszego Transportu

czyli kłamstwa oświęcimskie

Za niecałe trzy lata minie 80 lat od ucieczki rotmistrza Witolda Pileckiego z Auschwitz - pisze Tomasz A. Żak, znany reżyser, twórca Teatru Nie Teraz i uznany publicysta. Czy świat skorzysta z okazji, by wówczas godnie uhonorować tego Polaka, jednego z największych bohaterów II wojny światowej? I piszący i czytający te słowa wiedzą, że tak się nie stanie. Wątpliwym jest również, aby u nas w kraju ta data prawdziwego zwycięstwa Nieba nad piekłem uzyskała godną tegoż rangę. Na razie, z uporem godnym zdecydowanie lepszej sprawy, kultywujemy osiemdziesiątą rocznicę rozpoczęcia działalności tego niemieckiego obozu śmierci, zbudowanego w okupowanej Rzeczpospolitej w mieście Oświęcim.

Czytaj więcej...

Pandemiczne Galicjaner Sztetl

To był od zawsze jeden z największych festiwali żydowskich w Polsce. Pierwsza edycja miała miejsce w 1996 roku. Głównym celem jest upamiętnienie dawnych mieszkańców i współtwórców kulturalnego, politycznego i społecznego oblicza dzisiejszej Małopolski. Uroczystości upamiętniające 78. rocznicę rozpoczęcia zagłady tarnowskich Żydów przez niemieckiego okupanta będą jedynym wydarzeniem tegorocznego festiwalu Galicjaner Sztetl. Dni Pamięci Żydów Galicyjskich. Uroczystości odbędą się w czwartek, 18 czerwca, na odnowionym kirkucie pod Pomnikiem Zagłady.  – W tym roku mieliśmy zaplanowaną piękną imprezę, były na to fundusze, ale ze względu na pandemię zmuszeni jesteśmy zredukować tę uroczystość do symbolicznego spotkania pod pomnikiem pomordowanych na cmentarzu żydowskim w Tarnowie. Będzie nam towarzyszyć delegacja Żydów z Izraela – mówi Adam Bartosz z tarnowskiego Komitetu Opieki nad Zabytkami Kultury Żydowskiej w Tarnowie.

Czytaj więcej...

NOWE ROZDANIE W TARNOWSKIM TEATRZE

czyli
WSZYSTKO JASNE

Od początku marca wiadomo było, że Marcin Hycnar, dyrektor artystyczny tarnowskiego teatru, zakończy współpracę z „Solskim” w początkach czerwca bieżącego roku - dywaguje Katarzyna Cetera. Koronawirusowy lockdown czasu nie zatrzymał, zdołał jednak przesunąć w czasie oficjalne pożegnanie dyrektora z tarnowską sceną o kilka tygodni. Marcin Hycnar pełnił tę funkcję od 2017 roku do 2020 i nie zdecydował się na przedłużenie kontraktu o kolejne trzy lata.  Ponieważ nie do końca poznaliśmy powody tej decyzji, i to pomimo kilku ewidentnych sukcesów teatru, domniemywać można, ze chodzi o pieniądze, a tych jak wiadomo w kulturze coraz mniej...  W marcu jeszcze nie wiadomo było, czy wraz z nim odejdzie także grupa młodych aktorów, których sprowadził on do Tarnowa. I co na takie dictum główny rozgrywający tarnowskiego teatru jego dyrektor naczelny Rafał Balawejder. I kto zostanie przez niego namaszczony na nowego dyrektora artystycznego? Od wczoraj wszystko jest już jasne - została nim ceniona tarnowska aktorka i utalentowana malarka Matylda Baczyńska. Gratulujemy! 

Czytaj więcej...

Zawirusowana rocznica

W 2006 roku Sejm RP ustanowił dzień 14 czerwca Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych. W przyjętej uchwale, w 66. rocznicę przybycia pierwszego transportu polskich więźniów do obozu koncentracyjnego Auschwitz, posłowie złożyli też hołd wszystkim ofiarom zbrodni nazistowskich. Właśnie mija 80 lat, kiedy to 14 czerwca 1940 r. z pl. Dożywocie, obecnie Więźniów KL Auschwitz (Konzentrationslager Auschwitz), wyprowadzono więźniów do pierwszego transportu do obozu utworzonego przez ówczesne niemieckie władze okupacyjne i przeznaczonego początkowo do osadzania więźniów politycznych i opozycji, głównie Polaków. Później rozbudowywany był w główne miejsce masowej eksterminacji około 1,1 miliona Żydów z całej Europy, a także 140–150 tysięcy Polaków, około 23 tysięcy Romów, około 12 tysięcy jeńców radzieckich oraz ofiar innych narodowości.  A jak się traktuje Polaków w Muzeum Auschwitz w tę ważną rocznicę? To nie jest żart, to dzieje się naprawdę.  Prezydent Oświęcimia najpierw zakazuje  obywatelskiego Marszu w 80 rocznicę pierwszego transportu Polaków do Auschwitz, będącego niejako uzupełnieniem oficjalnych obchodów, a teraz Dyrektor Muzeum Auschwitz Pan Cywiński, dla osób, które będą chciały wejść na teren obozu szykuje... komory dezynfekujące. Możecie Państwo sobie tylko wyobrazić jakie uczucia i wspomnienia będą rodzić takie komory wśród 90-letnich byłych więźniów. Wielu z nich gdy się o tym dowiaduje mówi wprost: "Nie przejdę przez coś takiego. To hańba, nigdy w życiu". Tak się upokarza Polaków w ich własnym kraju. Ale wróćmy do historii pierwszego transportu.

Czytaj więcej...

Teatralne antidotum na C0VI19

Przygotowywany aktualnie przez Teatr Nie Teraz w swojej ciągle jeszcze nowej siedzibie Ośrodek Praktyk Artystycznych - Dom Ludowy w Maszkienicach, zlokalizowany w połowie drogi pomiędzy Tarnowem a Krakowem, spektakl,  to w dużej mierze efekt gniewu. A ten gniew jest skutkiem terroru poprawności politycznej, która rujnuje prawdę historyczną i – dosłownie – pluje naszej Ojczyźnie w twarz. Uświadomienie sobie konsekwencji coraz częstszego upubliczniania haniebnych przesłań na temat „polskich obozów koncentracyjnych”, czy „wyssanego z mlekiem matki polskiego antysemityzmu”, podobno szczególnie uwarunkowanego chrześcijaństwem –  wszystko to bardzo skutecznie doprowadziło do powstania tego przedstawienia, dla którego kongenialnym tworzywem stał się dramat Romana Brandstaettera o wyjątkowo w tym kontekście adekwatnym tytule: „Dzień gniewu”. Pierwsza wersja spektaklu, obchodzącego w tym roku jubileusz 40-lecia istnienia TNT, miała swoją premierę 30 czerwca w 2013 roku w Ośrodku Spotkań Kultur "Synagoga" w Dąbrowie Tarnowskiej i teraz po siedmiu latach wraca w nowej odsłonie. W tej samej reżyserii twórcy i dyrektora TNT Tomasza A. Żaka i w prawie tej samej obsadzie. Agnieszkę Winiarską - Rodzik grającą Julię Chomin, zastąpiła krakowska aktorka Anna Warchał, zaś w postać Przeora wcielił się rzeszowski aktor Robert Chodur. „Dzień gniewu” to spektakl wyjątkowy także ze względu na autora dramatu, urodzonego w Tarnowie Żyda, polskiego patrioty i katolika, znawcy Biblii, pisarza oraz człowieka teatru. Poniżej przypominamy jego postać piórem Jerzego Reutera, wybitnego tarnowskiego prozaika i publicysty.

Czytaj więcej...

Boże Ciało spostponowane przez koronawirusa

Czas przywrócić należną Mu cześć!

Mam już 70 lat i nie pamiętam obchodów tego święta bez uroczystej procesji - powszechnego i publicznego  świadectwa, wyznania wiary milionów Polaków. W bogatej historii naszego chrześcijańskiego narodu, próżno by szukać podobnego precedensu. Przeżyliśmy m.in. rozbiory i zabory, wojny i okupacje, totalitaryzmy i rewolucje ale nikt i nigdy nie odważył się na podobne świętokradztwo.  Okres przymusowej, narodowej izolacji wprowadzonej w imię walki z epidemią koronawirusa, katolicy przypłacili ograniczonym dostępem do Mszy św. i sakramentów. Eskalowany, niestety także z udziałem pasterzy Kościoła, strach przed zarażeniem doprowadził wielu wiernych do sięgania po praktyki, jakich nigdy wcześniej nie ośmieliliby się stosować. Ale to nie kto inny jak najwyższy rangą ksiądz w Polsce,  prymas Polok. był łaskaw stwierdzić, po zgodzie Episkopatu na zamknięcie przez rząd kościołów, że udział we mszy jest... grzechem przeciwko 5. przykazaniu!  Teraz nieco złagodzono restrykcje polityczno-epidemiologiczne wobec katolików aliści nadal więcej wolno  w galeriach i marketach oraz na wiecach wyborczych niż w kościołach... Trudno oprzeć się wrażeniu, że wszystko to wygląda na precyzyjnie realizowany plan wojny z religią i promocję tzw. marksizmu  kulturowego.  Za sprawą wirusa na pierwszy plan wyszła fałszywie pojmowana „troska o zdrowie”, potrafiąca „odpowiedzialnością” wytłumaczyć również narażanie Najświętszego Sakramentu na utratę należnej mu czci,  zalecając, a praktycznie zakazując organizacji tradycyjnych procesji.  Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, to najlepszy czas, by zrobić rachunek sumienia i naprawić poczynione szkody.  Czas najwyższy powiedzieć "Non possumus"! Tylko, że następcy prymasa Wyszyńskiego nie widać...

Czytaj więcej...

PIERWSI czyli NIEODTRĄBIONE ZWYCIĘSTWO

Zarówno poczta pantoflowa jak i informacja prasowa - obie od pewnego czasu krążą po recenzenckich kuluarach - jednym głosem sugerując, że to Teatr Narodowy w węgierskim Miszkolcu ma być tym „pierwszym” w Europie, który zaprezentuje premierę z udziałem publiczności po okresie lockdownu. I choć rzeczywiście, 12 czerwca o 20.30 na deskach najstarszego teatru węgierskiego rozpocznie się premiera współczesnej komedii węgierskiej, napisanej przez utalentowanego dramaturga Istvána Mohácsi’ego, zatytułowanej FRANCIA RÚDUGRÁS (tytuł oznacza coś w rodzaju francuskiego skoku o tyczce) w reżyserii Jánosa Mohácsi’ego – to niestety, nic bardziej mylnego. 12 czerwca w Tarnowie będzie już tydzień po premierze "Jasia i Małgosi". Znowu jesteśmy pierwsi – prawdopodobnie nawet w Europie! Z dumą informuje Katarzyna Cetera, nasza stała teatralna recenzentka.

Czytaj więcej...