"FEMME. PARAFRAZA Z PAMIĘCI".

„Pisanie polega nie na umiejętności pisania, lecz na umiejętności wykreślania tego, co jest źle napisane.”
Autor: Antoni Czechow

Kolejna książka poetycka Maksymiliana Tchonia o znaczącym tytule – „Femme. Parafraza z pamięci” ukazała się nakładem Wydawnictwa MaMiko bieżącego roku przed wakacjami. Znamię nowości w jej wypadku nosi w sobie przede wszystkim pewna zmiana stylu konstrukcji większości wierszy w stosunku do techniki artystycznej, jaką charakteryzowała się twórczość literacka tego liryka wcześniej, cechująca się tutaj mianowicie pozornie „urwanymi” poetyckimi wypowiedziami. Ten młody tarnowski poeta, pisarz, a ostatnio również twórca ambitnych esejów i grafiki artystycznej, znaczną część zamieszczonych w zbiorze utworów w dalszym ciągu konstruował przy tym stosując technikę Jamesa Joyce’ a. Mam tutaj na myśli kojarzoną najczęściej właśnie z prozą „metodę” strumienia świadomości. Liczne spośród nich utrzymane są w tematyce tworzenia Literatury, która na kartach tejże książki jest personifikowana, porównana w pewnym sensie do zasługującej na najwznioślejsze uczucie kobiety, stawiana niejako na piedestale, a poza tym – prezentowana w kontekście chrześcijańskiego sacrum. Życie, o jakim czytamy w tych pięknych, poetyckich wersach, naznaczone jest z kolei Sztuką słowa i pracą nad jej ostatecznym wizerunkiem – od nizin jej podwalin do wyżyn zamkowych komnat liryki.

Czytaj więcej...

Polska Orkiestra Muzyki Filmowej

Jest pierwszą i jedyną orkiestrą symfoniczną w Polsce, specjalizującą się w tego typu muzyce. Powstała w 2011 roku z inicjatywy jej obecnego dyrektora i dyrygenta ks. Przemysława Pasternaka. Orkiestra w ciągu kilku lat uczestniczyła w wielu prestiżowych wydarzeniach w całym kraju, między innymi festiwalach „Misteria Paschalia” czy „Muzyka Lata”, współpracując z największymi polskimi gwiazdami, takimi jak Andrzej Piaseczny, Justyna Steczkowska, Piotr i Krzysztof Cugowscy, Janusz Radek czy Mietek Szcześniak. Przed rokiem orkestra wykonała na tarnowskim Rynku znakomicie przyjęte m.in. "Nieszpory Tarnowskie". W sobotę, 29 lipca o godzinie 19.00, również na Rynku, POMF zaprezentowała projekt pt. „The Best of the Best”. Na program tego znakomicie przyjętego koncertu złożyły się utwory pochodzące ze ścieżek dźwiękowych arcydzieł polskiej i światowej kinematografii. Muzyka filmowa, w świetnych aranżacjach i doskonałych wykonaniach symfonicznych i aranżacjach maestro Przemysława Pasternaka nabierała zupełnie nowego znaczenia. Licznie zgromadzona publiczność usłyszała m.in. melodie z filmów takich, jak „Titanic”, „Star Wars”, „Piraci z Karaibów”, „Władca Pierścieni”. To muzyka dla każdego, niezwykle emocjonalna, pełna nagłych zwrotów akcji i niespodzianek, przenosząca słuchaczy w świat wyobraźni i dynamicznych obrazów. Znakomicie wpisująca się w letnią kanikułę kulturalną.

Czytaj więcej...

Świadek śmierci

Dokładnie 76 lat temu zdecydował się oddać życie za bliźniego. 28 maja 1941 trafił do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, gdzie otrzymał numer 16670. Podczas apelu w obozie 29 lipca 1941 dobrowolnie wybrał śmierć głodową w zamian za skazanego współwięźnia Franciszka Gajowniczka, który był w grupie 10 więźniów skazanych na śmierć, za ucieczkę z obozu jednego z więźniów. Mowa o pierwszym polskim męczenniku okresu II wojny światowej ojcu Maksymilianie Maria Kolbe 1894 - 1941 (właśc. Rajmund Kolbe - jego ojciec był z pochodzenia Niemcem); franciszkaninie konwentualnym, prezbiterze, męczenniku i misjonarzu - twórcy największego klasztoru na świecie w Niepokalanowie i medialnego koncernu (prasa, radio, drukarnia) oraz Rycerstwa Niepokalanej. Ojciec Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 dobity zastrzykiem trucizny – fenolu przez funkcjonariusza obozowego, kierownika izby chorych Hansa Bocka o godz. 12:50 w bloku śmierci nr 11. Jego ciało zostało spalone w obozowym krematorium. Natomiast 25 października 1944 Franciszek Gajowniczek został przeniesiony do obozu koncentracyjnego KL Sachsenhausen, gdzie doczekał się wyzwolenia przez wojsko amerykańskie. Zaś 37 lat później, 10 października 1982 był w Rzymie, biorąc udział w uroczystości kanonizacji Ojca Kolbego, dokonanej przez Ojca Świętego Jana Pawła II - papieża Polaka i późniejszego świętego kościoła katolickiego. Michał Micherdziński był jednym z ostatnich świadków słynnego apelu w obozie KL Auschwitz, na którym o. Maksymilian Kolbe zdeklarował się pójść na śmierć w zamian za współwięźnia. Prezentujemy rozmowę z M. Micherdzińskim, w której wspomina o. Maksymiliana i tamten apel 29 lipca 1941 roku. Na dwa lata przed śmiercią tego wyjątkowego świadka (1919-2006), rozmowę z nim przeprowadził o. Witold Pobiedziński z portalu franciszkanie.pl

Czytaj więcej...

Nie było życia dla Cyganów...

Dzisiaj, w czwartek, 27 lipca, sprzed siedziby Muzeum Etnograficznego w Tarnowie wyruszył 18. Międzynarodowy Tabor Pamięci Romów. Jego uczestnicy będą w drodze przez cztery dni, od 27 do 30 lipca. Tabor nawiązuje do romskich tradycji, kultury, wędrownego życie i muzyki. Jego uczestnicy odwiedzają miejsca zagłady Romów zamordowanych podczas II wojny światowej w Żabnie, Szczurowej /trzeciego dnia odbędzie się m.in.koncert muzyki romskiej/, Bielczy i Borzęcinie. Tam, w piątek, zostanie odsłonięty pomnik rodzin romskich, zamordowanych w czasie II wojny światowej przez Niemców. Zginęło prawie trzydzieści osób z czego ponad połowa to dzieci. – Ofiary zostały ekshumowane w 60. roku i przeniesione na cmentarz parafialny w Borzęcinie – mówi Adam Bartosz od lat organizujący z ramienia Muzeum tarnowskie Tabory. – Częścią borzęckiego Pomnika Pamięci o Zagładzie Romów będzie rzeźba piaskowcowa węgierskiego artysty Andrasa Kallaia. Ta rzeźba to jest jakby taki sześcian kamienny z rodziną cygańską. Resztę tego pomnika wykona inny Rom, który ma zakład kamieniarski w Brzostku. Udział w tegorocznym taborze zapowiedzieli między innymi Romowie z Hiszpanii, Anglii, Szwecji i z całej Polski – z Jasła, Kowar, Kamiennej Góry, Krakowa. Będzie też kilka romskich rodzin z Tarnowa. - Nigdy dokładnie nie wiadomo, ilu uczestników przyjedzie - w tym roku może ich być nawet setka. To romska specyfika. Równie trudno określić dokładną godzinę wyjazdu, określiliśmy to dość enigmatycznie - przed południem - uzupełnia – mówi Adam Bartosz. Kolorowe cygańskie wozy w tym roku tradycyjnie nie przejechały przez tarnowski Rynek. W związku z remontem ulicy Krakowskiej trasa taboru prowadziła ulicą Staszica do ronda przy ulicy Klikowskiej.

Czytaj więcej...

Wycinane, wydzierane

To tytuł najnowszej wystawy prac Krystyny Baniowskiej - Stąsiek, którą od wczoraj czyli 26 lipca można oglądać w Galerii Niebieskiej MBP przy ul. Krakowskiej, z którą artystka współpracuje od 2002 roku. Jak każdy wernisaż tej znanej i bardzo cenionej artystki, zgromadził wierne grono wielbicieli jej talentu i licznych przyjaciół. A było co oglądać i komentować, bowiem z blisko 70 prac wykonanych głównie w technice kolażu, będących artystycznym komentarzem ich autorki do codziennych wydarzeń, co najmniej kilka to dzieła wysokiej próby. Kolejny raz artystka zaskoczyła swoją oryginalną wyobraźnią wyczarowując papierowy świat powycinanych i powydzieranych wycinków - cytatów recenzujących nasze biedy. I wielka szkoda, że pierwsza dama tarnowskich plastyków tak rzadko prezentuje swoją oryginalną twórczość w rodzinnym mieście, częściej i dłużej przebywając na południu Francji niż w Tarnowie. - "Tworzenie to wspaniała gra w kolory i rozmowa z otaczającą rzeczywistością..."  

Czytaj więcej...

Dzieci - Trzecia pocztówka z Fatimy

Nie wiem, jak ty – Drogi Czytelniku - pisze na łamach Polonia Christiana Tomasz A. Żak, ale ja już dawno temu zwróciłem uwagę na to, że najważniejsze objawienia nowożytnego świata (La Salette, Lourdes, Fatima) charakteryzują dwa tożsame fakty. Po pierwsze są to objawienia maryjne, a po drugie odbiorcami tych objawień były dzieci. I jest jeszcze coś - każde z tych trzech niezwykłych wydarzeń miało miejsce na tzw. głębokiej prowincji; a gdyby napisać dosadniej, obrazowo i po staropolsku, to: „we wsiach zabitych dechami”. To już trzecia, po "Wiatraku" i "Studni" pocztówka fatimska pióra cenionego publicysty i twórcy Teatru Nie Teraz, który aktualnie jest w trakcie pracy nad kolejną swoją premierą pt. "Koniec świata" nawiązującego do objawień fatimskich. Pierwszy pokaz tego niezwykłego spektaklu zaplanowany jest dokładnie w rocznicę ostatniego objawienia Matki Bożej w Fatimie, tzw. Cudu słońca - 13 października 2017 roku w Tuchowie. Warszawska premiera trzy dni później w Katedrze Wojska Polskiego o godz.18

Czytaj więcej...

Religijna procesja, czy święto narodowych bohaterów?

Taki tytuł nosi niezwykle interesujący i ważny tekst zamieszczony na łamach cenionego periodyku bieszczadzkiego, Kwartalnika Społeczno - Kulturalnego "Głos znad Sanu" pióra redaktor naczelnej Małgorzaty Dachnowicz, którą po raz pierwszy witamy na naszych internetowych łamach. Pani Redaktor jest cenionym samorządowcem i społecznikiem, m.in. prezesem Stowarzyszenia Wspólnota Samorządowa "Doliny Sanu” i... oddanym przyjacielem mającego swoją siedzibę w Tarnowie Teatru Nie Teraz. O niełatwych, obciążonych historycznmi zaszłościami, relacjach polsko - ukraińskich w kontekście ostatniej procesji ukraińskiej w Przemyślu pisze Ona tak: Przez wiele tygodni sformułowania i tytuły w rodzaju: „Rok temu procesja ukraińska w Przemyślu została zaatakowana i zelżona przez grupę narodowców. Policja nie zdołała przeszkodzić zgorszeniu. Czy wszystko się powtórzy?” przewinęły się przez szpalty różnych gazet  i portali o zasięgu krajowym i zagranicznym. Autorzy artykułów stopniowo, wytrwale budowali emocje i napięcie swoich czytelników. Po procesji możemy przeczytać lub usłyszeć w mediach „(…) W Przemyślu odbyła się tradycyjna, coroczna procesja religijna Ukraińców - procesja z centrum miasta na cmentarz żołnierzy z armii Ukraińskiej Republiki Ludowej. W mieście pojawiło się kilkuset uzbrojonych policjantów, by chronić ludzi, którzy szli w marszu. Ludzi, którzy mieszkają tu od wielu, wielu lat. A Przemyśl - to również ich dom”.[www.tokfm.pl].

Czytaj więcej...

Wolne miasta i Jarosław Kaczyński

Nie będę ukrywał - pisze na łamach Polonia Christiana Tomasz A. Żak - znany reżyser i publicysta, że inspiracją dla mojego tekstu jest artykuł Edwina Bendyka, opublikowany w jednym z czerwcowych numerów tygodnika „Polityka”, zatytułowany „Wolne miasta". Tak, wiem bardzo dobrze, że lewicowe media produkują codziennie multum temu podobnych toksycznych propagitek i brakłoby dni, tygodni i miesięcy, aby każdą z nich komentować, ukazując ich hipokryzję, głupotę i nienawiść do kraju, w którym to ma miejsce. Ale czasami czytać hadko i zdzierżyć trudno, a więc napisałem com napisał.   

Czytaj więcej...