Pegazem po Tarnowie - 595
Nienasycone spojrzenia
czyli Album o fotografii tańca
Centrum Sztuki Mościce wydało pionierską książkę o bardzo zróżnicowanym zjawisku sięgającym od reportażu po artystyczne eksperymenty. „Nienasycenie spojrzenia” to przede wszystkim album prezentujący 160 fotografii. To prace 21 autorów, sylwetki twórców, oraz teksty krytyczne podejmujące próbę skategoryzowania zjawiska. - Ideą projektu wydania książki poświęconej zjawisku fotografowania tańca było zwrócenie uwagi na specyfikę dokumentu fotograficznego, podkreślającą walory emocjonalności i fizykalności ciała tworzącego w ruchu, na artystyczne inspiracje tańcem. Jest dowodem uznania dla fotografów tańca, ale także efektem współdziałania z nimi. Poprzez publikację pragniemy zwrócić uwagę na grupę fotografów towarzyszących spektaklom nie tylko w ich realizacjach scenicznych. W efekcie powstała pionierska książka o bardzo zróżnicowanym zjawisku sięgającym od reportażu po artystyczne eksperymenty – mówi Agnieszka Kawa, dyrektor CSM. Album, praca zbiorowa pod redakcją Anny Królicy, wydany został we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach „Programu wydawniczego 2017”. - Zebrane w albumie zdjęcia wybitnych fotografów przedstawiają pełen przegląd środków służących oddaniu ruchu i tanecznej ekspresji. To swoisty przewodnik, atlas gestów, póz i technicznych rozwiązań składających się na fotografię tańca współczesnego dziś – pisze Adam Mazur, historyk sztuki, krytyk i kurator wystaw, jeden z autorów tekstów towarzyszących zdjęciom. Pozostali autorzy esejów to Anna Koczorowska, Katarzyna Niedurny, Anna Żak i Anna Królica. Album zawiera zdjęcia fotografików: Marty Ankiersztejn, Tomasza Ćwiertni, Roberta Frąckowiaka, Krzysztofa Fabiańskiego, Andrzeja Grabowskiego, Andrzeja Janikowskiego, Pauli Kajzar, Katarzyny Machniewicz, Janusza Matuszewskiego, Grażyny Grasy Nowackiej, Macieja Rukasza, Klaudyny Schubert, Jakuba Wittchen, Macieja Zakrzewskiego oraz Marii Kwiecień i Witka Orskiego. Promocja publikacji odbyła się w piątek 14 października o godzinie 17.30 w kawiarni Sofa przy ulicy Wałowej w Tarnowie.
O tym i owym 229
Dekalog Polaka
"...Jam jest Polska, Ojczyzna twoja, ziemia Ojców, z ktorej wzrosłeś.
Wszystko, czymś jest,
po Bogu mnie zawdzięczasz.
1. Nie będziesz miał ukochania
ziemskiego nade mnie.
2. Nie będziesz wzywał imienia Polski
dla własnej chwały,
kariery albo nagrody.
3. Pamiętaj, abyś Polsce oddał bez wahania
majątek, szczęście osobiste i życie.
4. Czcij Polskę, Ojczyznę twoją,
jak matkę rodzoną.
5. Z wrogami Polski walcz wytrwale
do ostatniego tchu, do ostatniej kropli
krwi w żyłach twoich.
6. Walcz z własnym wygodnictwem i tchórzostwem.
Pamiętaj, że tchórz nie może być Polakiem.
7. Bądź bez litości dla zdrajców
imienia polskiego.
8. Zawsze i wszędzie śmiało stwierdzaj,
że jesteś Polakiem.
9. Nie dopuść, by wątpiono w Polskę.
10. Nie pozwól, by ubliżano Polsce,
poniżając Jej wielkość i Jej zasługi,
Jej dorobek i Majestat.
Będziesz miłował Polskę
pierwszą po Bogu miłością.
Bedziesz Ją miłował więcej
niż siebie samego".
Zofia Kossak-Szczucka
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Poniżej publikujemy List Otwarty nadesłany przez Prezesa Reduty Dobrego Imienia Macieja Świrskiego będący odpowiedzią na list otwarty Richarda Allena odpowiedzialnego w Facebooku za obszar Europy Środkowej
Richard Allan
Vice-President Policy w regionie EMEA
Facebook Ireland
CC: Sheryl Sandberg
Chief Operating Officer at Facebook
W odpowiedzi na list otwarty, jaki wystosował Pan w związku z intensywną debatą w Polsce na temat tego, jakie treści Facebook dopuszcza a jakie usuwa, pragnę przedstawić Panu kontekst kulturowy, który być może został pominięty w analizach dotyczących bezpieczeństwa i nienaruszalności Standardów Społeczności w odniesieniu do weryfikacji postów i profili społecznościowych obecnych na Facebook w Polsce. W swoim liście pisze Pan o politycznej neutralności standardów Facebooka i o tym, że zabraniają one mowy nienawiści. Tymczasem w polskiej przestrzeni publicznej, jaką jest polska społeczność FB, od lat dla wszystkich mających niezmącony osąd rzeczywistości od dawna jest oczywiste, że administratorzy FB stosują nierówną miarę w stosunku do użytkowników. To nierówne traktowanie skierowane jest przeciwko tym użytkownikom FB, którzy zamieszczają lub próbują zamieścić treści konserwatywne, związane z religią katolicką, a także treści patriotyczne. Innym elementem tego zjawiska jest nie blokowanie przez administratorów, pomimo wielokrotnych zgłoszeń o naruszeniu standardów, treści znieważających polskich bohaterów walki o wolność, weteranów wojennych II wojny światowej i walki z komunizmem, profili w ohydny sposób znieważających Św. Jana Pawła II i Jezusa Chrystusa, profili propagujących treści komunistyczne i nazistowskie. W większości przypadków FB odpowiadał zgłaszającym, że te treści nie naruszają standardów. Jeśli chodzi o język nienawiści to znane są przypadki gdy użytkownicy o lewicowych poglądach obrzucali wyzwiskami użytkowników o poglądach konserwatywnych. Zgłoszenie takiej konwersacji do administracji FB także kończyło się informacją o „nie naruszaniu standardów”. Natomiast gdy użytkownicy o konserwatywnych poglądach zamieszczali informacje zawierające odniesienia do polskiej historii i symboliki – FB blokował tych użytkowników z powodu użycia „języka nienawiści”.
TARNOWSKI „KŁOS” ZDOBYWA PIERWSZE LAURY
Małopolska Nagroda Poetycka „Źródło” to impreza, którą Józef Baran nosił w sobie od kilku lat. Jego marzeniem było powołanie do życia takiego konkursu poetyckiego, który byłby umiejscowiony w naszym regionie, bowiem Józef Baran z Małopolski się wywodzi: urodził się w Borzęcinie, a mieszka w Krakowie. Ta mała ojczyzna ma niebagatelne znaczenie dla jego twórczości. Na naszym terenie dużego, znaczącego konkursu o ogólnopolskim, a nawet międzynarodowym odzewie podobno dawno nie było… No, był. Przypominam sobie - pisze Katarzyna Cetera, że kilka lat temu, z inicjatywy nieżyjącego już tuchowskiego poety, Kazimierza Karwata, grupa twórców i miłośników poezji z Tuchowa, Tarnowa i Zakliczyna działająca w Stowarzyszeniu Promocji Kultury „Liberum Arbitrium” zorganizowała pierwszy duży (bo ogólnopolski) konkurs poetycki. Ta pierwsza edycja nosiła tytuł „Bliżej Ziemi – Bliżej Nieba”, a działo się to roku Pańskiego 2005
"Transcendentalna msza bezprzedmiotowa"
Taki intrygujący tytuł nosi najnowsza wystawa prac wybitnego tarnowskiego malarza Jerzego Martynowa, jaką otwarto w poniedziałek 2 października w popularnej Galerii "Piwnica pod Trójką" mieszczącej się w Muzeum Okręgowym na Rynku pod numerem 3. Na wystawie artysta pokazał swoje najnowsze, wielkoformatowe obrazy, zaskakująco różne od prac do których przyzwyczajeni byliśmy dotychczas. Aliści, jak zwykle mistrzowskie pod względem technicznym i zachwycające kolorystyką, i co nie mniej ważne, zaspakajające tkwiącą w ludziach tęsknotę do piękna... Rozświetlony obecnością tylu gości, przyjaciół i znajomych przybyłych na wernisaż Jerzy Martynow wspominał obchodzony prawie dokładnie dwa lata temu w tym samym miejscu okrągły jubileusz 30 lecia swojej artystycznej aktywności. Poza słowami uznania jubilata uhonorowano wówczas m.in. Tarnowskim Dukatem – nagrodą wręczaną postaciom wybitnym, za szczególne zasługi dla miasta. Były piękne kobiety, kwiaty i dobre wino… To wtedy Krystyna Latała, ówczesna pełnomocnik prezydenta ds. kultury mówiła - Jest Pan artystą wpisanym od lat w pejzaż kulturalny naszego miasta, powszechnie znanym, cenionym i lubianym, z którego wszyscy jesteśmy dumni… . Słowa aktualne także dzisiaj, tym bardziej, że nasz mistrz wydaje się być w znakomitej formie artystycznej. Gratulując udanego wernisażu przypominamy, że obecna wystawa zorganizowana została w ramach cyklu Tarnowscy Artyści w Galerii Muzealnej. Warto tam zajrzeć, bowiem ekspozycja wyjątkowo czynna będzie tylko do 15 października.
Międzynarodowy Dzień Muzyki
„Muzyka jest językiem samym w sobie. Nie powinna mieć żadnych barier. Muzyka jest jedna, tylko kultury są różne. Muzyka jest językiem języków.” (indyjski muzyk A. R. Rahman)
1 października to nie tylko moment, w którym blady strach pada na twarze studentów. Mroki początku kolejnego roku akademickiego rozświetla bowiem wyjątkowe święto... i nie, nie ma ono nic wspólnego z różańcem. 1 października świętujemy Międzynarodowy Dzień Muzyki! Święto zostało ustanowione w 1975 roku z inicjatywy światowej sławy amerykańskiego skrzypka Yehudiego Menuhina, ówczesnego prezydenta Międzynarodowej Rady Muzyki UNESCO. Celem MDM (dla oszczędności klawiatury nazwałem go tym skrótem), jest promowanie muzyki między wszystkimi warstwami społeczeństwa, wymiana doświadczeń i wzajemnego docenienia różnych rodzajów muzyki. Od lat w tym dniu na całym świecie odbywają się wykłady o roli muzyki, wielkie koncerty i wszelkiego rodzaju eventy z nagrodami, podsumowaniami itd. Jednym z nich jest uroczysta gala wręczenia nagród Koryfeusz Muzyki Polskiej. Ogłaszane jest też przez Instytut Muzyki i Tańca specjalne orędzie - przesłanie na ten szczególny dzień. Tak więc dużo się w tym dniu dzieje, aliści nie w naszym galicyjskim miasteczku, gdzie w niedzielę zapanowała zgoła nie muzyczna cisza. I, co zakrawa na skandal, także w mateczniku tarnowskich melomanów czyli w dworku mistrza Paderewskiego w Kąśnej Dolnej, gdzie przed rokiem 1 października MDM uświetnił europejskiej klasy wirtuoz skrzypiec VADIM BRODSKI, dając tam rewelacyjny koncert.
Koniec świata
czyli Teatr Nie Teraz pracuje nad nowym spektaklem.
Rok 2017 sygnuje się magią jubileuszowych okrągłych dat, odsyłających nas do wydarzeń decydujących o losach świata. Z jednej strony schizma Marcina Lutra, powstanie masonerii, apogeum I wojny światowej i rewolucja bolszewicka, a z drugiej objawienia fatimskie i utworzenia Rycerstwa Niepokalanej przez św. Maksymiliana Kolbe. Tak naprzeciw piekła staje Niebo i Ta, której szatan boi się najbardziej – Niepokalana. I tak koniec staje się początkiem. Każde z naszych przedstawień zdaje się być najważniejsze. Każde jest odpowiedzią na czas, w którym powstawało, ale jednocześnie każde kolejne w ostatniej dekadzie prowadziło nas mniej lub bardziej świadomie do „Końca świata”. Czy o tym będzie spektakl Teatru Nie Teraz? Najpełniej odpowiemy na to pytanie w dniu premiery – 13 października 2017 roku. Ale zanim to nastąpi, zapraszamy w niezwykłą podróż, która zaczęła się w Harmężach... Ps. A znajdujące się tam unikalne oświęcimskie "Klisze pamięci" wielkiego polskiego artysty Mariana Kołodzieja wołają o pomoc...
UCZTA U SĄSIADÓW
W Tarnowie nie opadły jeszcze emocje festiwalowe i komediowe, jednak jeśli zacni rzeszowscy sąsiedzi zapraszają na kolację – to trzeba jechać, odpowiada zaproszenie Katarzyna Cetera. Jeżeli jest to KOLACJA DLA GŁUPCA Francisa Vebera, to trzeba jechać tym bardziej. Jeśli na dodatek tak wytwornym menu Teatr im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie inauguruje sezon artystyczny – to nie wypada się wykręcić. Gdy okazuje się ponadto, że przedstawienie wyreżyserował Marcin Sławiński, który specjalizuje się w spektaklach komediowych – to jechać trzeba, bo wiadomo, że będzie to duża przyjemność. Obejrzawszy wszystkie spektakle konkursowe, popędziłam zatem do Rzeszowa i ja – zaproszenie na tę ucztę czekało na mnie w Rzeszowie, w teatralnej kasie.
Scena Otwarta
To kolejny, po zakonczonym właśnie Festiwalu Komedii TALIA, ważny projekt artystyczny w Tarnowie. Już jutro, 28 września rozpoczyna się plenerowym prologiem 7. edycja Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca SCENA OTWARTA prezentująca zespoły teatrów tańca współczesnego światowego formatu. Od 7 do 22 października publiczność podziwiać będzie artystów z Polski, Izraela i Niemiec. Festiwal gwarantuje różnorodność tematów, wielość stylów, technik tanecznych a także mistrzowskie wykonania współczesnych choreografii. Prócz scenicznych wielkoobsadowych wykonań prezentowanych w Tarnowie i Krakowie odbędzie się wiele wydarzeń towarzyszących. Ambasadorem Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca SCENA OTWARTA jest Jacek Przybyłowicz. Szczegóły tegorocznego Festiwalu zostały przedstawione na specjalnie zwołanej we wtorek 26 września konferencji prasowej w modnym tarnowskim Klubie SOFA przy ul. Wałowej, który będzie w trakcie trwania imprezy oficjalnym klubem festiwalowym. Licznie zebranym przedstawicielom lokalnych mediów program Festiwalu przedstawili, m.in. dyrektor Centrum Sztuki Mościce Agnieszka Kawa i Karolina Wójt-Barys odpowiedzialna za profil artystyczny placówki.
GALA FINAŁOWA
czyli Talia – dzień 10
Po dziesięciu festiwalowych dniach - podsumowuje nasza specjalna teatralna korespondentka Katarzyna Cetera, doczekaliśmy się gali finałowej. Uświetnił ją Artur Andrus z zespołem, było zatem miło, inteligentnie – ale bardzo śmiesznie. Dotychczas gale finałowe Talii uświetniały wyszukane spektakle w gwiazdorskich obsadach, wydaje mi się jednak, że koncert z elementami stand-upu w wykonaniu charyzmatycznego, porywającego tłumy wykonawcy był pomysłem co najmniej równie trafionym, jak dobór spektakli festiwalowych.
PwB czyli wiele hałasu o nic
czyli TALIA - część 9
„Pożar w Burdelu” (PwB) to warszawski kabaret i teatr polityczno-literacki reagujący na współczesne wydarzenia społeczne i polityczne działający od września 2012 roku. Inicjatorami powstania zespołu byli we wrześniu 2012, reżyser i dramatopisarz Michał Walczak oraz historyk Maciej Łubieński. Zespół debiutował na deskach Klubu Komediowego Chłodna (Kamienica przy ul. Chłodnej 25 w Warszawie), gdzie rozpoczął wystawianie spektakli – kolejnych odcinków cyklu zatytułowanego zgodnie z nazwą grupy Pożar w burdelu. To spektakl tej formacji „Herosi” był zwycięzcą ubiegłorocznej TALII. Jedną z twarzy PwB jest Andrzej Konopka - ur. w 1969 r., aktor teatrów Słowackiego w Krakowie, Nowego w Łodzi i Studio w Warszawie. Aktor filmowy i serialowy. Od kilku lat jest filarem tego kabaretu literackiego, gdzie gra Burdeltatę i jest księdzem Markiem w katolickim stand-upie "Duszpasterz hipsterów " na scenie "Dzikiej Strony Wisły". I to właśnie z tym spektaklem zawitał do Tarnowa, gdzie w formule imprezy towarzyszącej dał pokaz swojej artystycznej maestrii w przedostatnim dniu Festiwalu Komedii TALIA. Aliści cała para poszła w przysłowiowy gwizdek, bo widownia tarnowskiego teatru przyjęła rzecz raczej chłodno i z dystansem, acz z wyjątkami. Okazuje się, że beka z Kościoła to za mocne na Tarnów...
CZY PRZEZ TĘ PRZEPAŚĆ MOŻNA PRZERZUCIĆ MOST
czyli TaLIA - część 8
Zakończyły się wczoraj zmagania konkursowe, które od ubiegłego piątku dane nam było obserwować na tarnowskiej scenie - podsumowuje Katarzyna Cetera. Gala finałowa w niedzielę, zaś dziś wieczorem jako wydarzenie towarzyszące zaprezentuje się lider formacji znanej tarnowskiej publiczności jako laureat grand prix oraz nagrody publiczności ubiegłorocznej, jubileuszowej Talii. Wystąpi przed nami Ojciec Założyciel grupy Pożar w Burdelu, Burdel-Tata, Duszpasterz Hipsterów, czyli Andrzej Konopka. Wczoraj zobaczyliśmy ostatni spektakl konkursowy tegorocznej edycji Festiwalu Komedii TALIA: ZAPOLSKA SUPERSTAR (czyli jak przegrywać, żeby wygrać) w reżyserii Anety Groszyńskiej – wspominanego wczoraj na tych łamach – Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu.
| |||||
| |||||
|
Malowanie słowem
Tryptyk Katyński część I
1940 – 2010 Katyń
to
dla Polaków
ziemia
święta i przeklęta
wojenna
dwie daty
dwie listy
ale
od
teraz
pamięć jedna
wtedy
bezimienny guzik
z orzełkiem
teraz
obrączka
z imieniem
prezydenta
wtedy
strzały w tył głowy
i milczący las
wokół
teraz
salwy honorowe
Zygmunt i Wawel
i pokój
także my
jakby
nie ci
sami
oby
Zapowiedzi
Tryptyk smoleński - Ryszard Smagacz
szukaj: czytelnia - wiersze
Uteatralizowana Medytacja o Pasji - Niedziela Palmowa - 20.03. Klasztor O.Redemptorystów w Tuchowie
Lekcja - 2016
Kreon - 2014
Dzięń Gniewu - 2013
Wyklęci - 2012
Ballada o Wołyniu - 2011
Inensywność szkła poza percepcją - 2010
Premiera roku!
Kurs tańca brzucha dla początkująych
Taniec orientalny i nie tylko - Layla zaprasza
Bardzo Kulturalne Poniedziałki w TKK
Agnieszka Opolska - Róża. Premiera 14 stycznia.
