Pegazem po Tarnowie - 591
Lato w mieście
Czyli wakacje się rozpoczęły
Lato mamy w pełni. Jeszcze burzowe, deszczowe i upalne, ale już wyjazdowe, wakacyjne. Na letnią wyprawę wybieram się i ja - pisze nasza stała publicystka kulturalna Katarzyna Cetera, po raz pierwszy od kilkunastu lat. Postaram się zadowolić P.T. Czytelników „Kuriera” relacją z egzotycznej wyprawy, ale zanim ona nastąpi spróbuję podsumować plany i ofertę tarnowskich (i nie tylko) instytucji kulturalnych. Koncerty Letnie w Sali Lustrzanej, Muzyczne Tarasy w Centrum Sztuki Mościce, Potańcówki na Rynku, 100 lat Zakładów Mechanicznych, Orkiestra Muzyki Filmwej z Bydgoszczy, disco na lotnisku pod Marcinką, Klasyka w Parku Strzeleckim, Wakacyjne Kino w Parku Sanguszków, zaproszenia do teatrów w Krakowie i Zakopanem, retransmisje spektakli teatralnych - francuskich i brytyjskich w kinach krakowskich. Tak więc udanych wakacji, acz niekoniecznie w naszym galicyjskim miasteczku...
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Poniżej publikujemy List Otwarty nadesłany przez Prezesa Reduty Dobrego Imienia Macieja Świrskiego będący odpowiedzią na list otwarty Richarda Allena odpowiedzialnego w Facebooku za obszar Europy Środkowej
Richard Allan
Vice-President Policy w regionie EMEA
Facebook Ireland
CC: Sheryl Sandberg
Chief Operating Officer at Facebook
W odpowiedzi na list otwarty, jaki wystosował Pan w związku z intensywną debatą w Polsce na temat tego, jakie treści Facebook dopuszcza a jakie usuwa, pragnę przedstawić Panu kontekst kulturowy, który być może został pominięty w analizach dotyczących bezpieczeństwa i nienaruszalności Standardów Społeczności w odniesieniu do weryfikacji postów i profili społecznościowych obecnych na Facebook w Polsce. W swoim liście pisze Pan o politycznej neutralności standardów Facebooka i o tym, że zabraniają one mowy nienawiści. Tymczasem w polskiej przestrzeni publicznej, jaką jest polska społeczność FB, od lat dla wszystkich mających niezmącony osąd rzeczywistości od dawna jest oczywiste, że administratorzy FB stosują nierówną miarę w stosunku do użytkowników. To nierówne traktowanie skierowane jest przeciwko tym użytkownikom FB, którzy zamieszczają lub próbują zamieścić treści konserwatywne, związane z religią katolicką, a także treści patriotyczne. Innym elementem tego zjawiska jest nie blokowanie przez administratorów, pomimo wielokrotnych zgłoszeń o naruszeniu standardów, treści znieważających polskich bohaterów walki o wolność, weteranów wojennych II wojny światowej i walki z komunizmem, profili w ohydny sposób znieważających Św. Jana Pawła II i Jezusa Chrystusa, profili propagujących treści komunistyczne i nazistowskie. W większości przypadków FB odpowiadał zgłaszającym, że te treści nie naruszają standardów. Jeśli chodzi o język nienawiści to znane są przypadki gdy użytkownicy o lewicowych poglądach obrzucali wyzwiskami użytkowników o poglądach konserwatywnych. Zgłoszenie takiej konwersacji do administracji FB także kończyło się informacją o „nie naruszaniu standardów”. Natomiast gdy użytkownicy o konserwatywnych poglądach zamieszczali informacje zawierające odniesienia do polskiej historii i symboliki – FB blokował tych użytkowników z powodu użycia „języka nienawiści”.
Krakowskie życie literackie (i nie tylko) okiem tarnowianki
Z CYKLU – ZA STOLIKIEM
„Prawdziwie wielcy ludzie wywołują w nas poczucie, że sami możemy się stać wielcy.”
Autor: Mark Twain
Obserwacja „zza stolika” ma swój nieodparty urok - dywaguje znana tarnowska poetka i nasza stała wspólpracowniczka Justyna Baniarz. Daje przecież szansę na ocenę utworów, osobowości, stylów, a czasem nawet… charyzmy jakiegoś artysty. Dzięki niej mogę śmiało stwierdzić, że jedną z najbardziej charakterystycznych i ujmujących osobowości świata poetyckiego Krakowa jest obecnie Aneta Kielan-Pietrzyk, którą miałam zaszczyt poznać na warsztatach nieformalnej grupy poetyckiej o nazwie – Grupa Każdy. Wpływ jej artystycznego indywidualizmu sięga jednak znacznie szerzej niż ramy bodajże najbardziej artystycznego miasta Polski. Wiersze tej młodej, urodzonej w 1981 roku w Proszowicach koło Krakowa, poetki tłumaczone były do tej pory na inne języki słowiańskie, jak – czeski oraz słowacki, a ponadto na język litewski. Poza tym publikowano je dotąd w wielu pismach, m. in. w – „Znad Wilii” oraz antologiach takich jak – „Słony smak piękna – Zaduszki Poetów” (2003), „Każdy Rodzi się Poetą – Na Jubileusz” (2005), „I Bronowicki Karnawał Literacki” (2006), „Sfera 2 – Almanach Koła Młodych przy SPP” (2006), a także – „Ewokacja” – almanach opublikowany z okazji dwudziestej rocznicy istnienia Grupy Każdy.
"FEMME. PARAFRAZA Z PAMIĘCI".
„Pisanie polega nie na umiejętności pisania, lecz na umiejętności wykreślania tego, co jest źle napisane.”
Autor: Antoni Czechow
Kolejna książka poetycka Maksymiliana Tchonia o znaczącym tytule – „Femme. Parafraza z pamięci” ukazała się nakładem Wydawnictwa MaMiko bieżącego roku przed wakacjami. Znamię nowości w jej wypadku nosi w sobie przede wszystkim pewna zmiana stylu konstrukcji większości wierszy w stosunku do techniki artystycznej, jaką charakteryzowała się twórczość literacka tego liryka wcześniej, cechująca się tutaj mianowicie pozornie „urwanymi” poetyckimi wypowiedziami. Ten młody tarnowski poeta, pisarz, a ostatnio również twórca ambitnych esejów i grafiki artystycznej, znaczną część zamieszczonych w zbiorze utworów w dalszym ciągu konstruował przy tym stosując technikę Jamesa Joyce’ a. Mam tutaj na myśli kojarzoną najczęściej właśnie z prozą „metodę” strumienia świadomości. Liczne spośród nich utrzymane są w tematyce tworzenia Literatury, która na kartach tejże książki jest personifikowana, porównana w pewnym sensie do zasługującej na najwznioślejsze uczucie kobiety, stawiana niejako na piedestale, a poza tym – prezentowana w kontekście chrześcijańskiego sacrum. Życie, o jakim czytamy w tych pięknych, poetyckich wersach, naznaczone jest z kolei Sztuką słowa i pracą nad jej ostatecznym wizerunkiem – od nizin jej podwalin do wyżyn zamkowych komnat liryki.
Ku pokrzepieniu serc...
10 lipca ukazała się "Płomienna korona", trzeci i ostatni tom trylogii "Odrodzone Królestwo" autorstwa Elżbiety Cherezińskiej. - Kocham naszych dawnych królów, ale potrafię podziwiać także tych, którzy odebrali im korony – deklaruje. Cherezińska nazywana jest "ulubioną pisarką prawicy". Mówi też, że sytuacja, w której premier Szydło została sfotografowana z jej książką, może tylko cieszyć. Nie oceniam historii, bo nie wszystko trzeba ciągle oceniać. Zupełnie inaczej widzę sens swojej pracy. Chcę, poprzez powieści, rozkochać Polaków we własnej historii, chcę, by ona znów zaczęła dla nich żyć i ich fascynować. Nawet jeśli bywała trudna. I chcę przypomnieć dawną rycerską zasadę: szanujmy swych przeciwników - mówi Elżbieta Cherezińska w rozmowie z Onet Kultura.
Ostatni Jubileusz
czyli historia POLDIMU – firmy, której już nie ma…
To historia także o tym, że miało być zupełnie inaczej, niż się stało. I dobrze się stało, że dwoje byłych pracowników tego przedsiębiorstwa: Anna Szymańczuk – drogowiec z 40-letnim stażem i literat oraz Tomasz A. Żak – Pełnomocnik ds. PR i Rzecznik Prasowy Spółki ale także znany reżyser i wzięty publicysta, podjęło heroiczny trud utrwalenia historii POLDIMU. Począwszy od powstania w roku 1952 aż po czerwiec 2012 czyli czas likwidacji firmy. Monografia ich autorstwa „Ostatni jubileusz” to ubrany w literacką formę i bogato ilustrowany opis 60-letnich dziejów tej znaczącej w mieście i regionie firmy, z jej wszystkimi wcześniejszymi mutacjami prawnymi i kolejnymi szyldami. Spółka była jedną z najstarszych i najbardziej zasłużonych firm w polskim drogownictwie. Nie tylko w Małopolsce ale także w województwach: podkarpackim, lubelskim, warmińsko–mazurskim, wielkopolskim, mazowieckim, łódzkim, świętokrzyskim, śląskim. Byłą, bo już jej nie ma. I o tym również jest ta ciekawie zredagowana i starannie wydana książka. Opowiada o ludziach drogi i w drodze, ich pracy która dla wielu była pasją i sposobem na życie. O tym, jak bardzo ta książka była potrzebna najlepiej świadczył prawdziwy tłum byłych pracowników POLDIMU, którzy pojawili się we wtorek 23 maja w Galerii Niebieskiej Miejskiej Biblioteki Publicznej w Tarnowie przy ul. Krakowskiej na promocji tej unikalnej książki - o ich firmie i o nich… .
