Pegazem po Tarnowie - 610
Fortelem w Księcia Pana
czyli jak odzyskać coś co nie było nasze...
Zamek tarnowski przez wieki był rezydencją właścicieli Tarnowa - symbolem i dumą miasta, które powstało u jego stóp. W tym roku mija 690 lat od rozpoczęcia wznoszenia tej potężnej budowli. W tym roku mija dokładnie 80 lat od deklaracji księcia Romana Sanguszki o przekazaniu miastu ruin zamku wraz z 17 hektarami na Górze Św. Marcina z pragnieniem i zastrzeżeniem, by utworzyć tam „Park Niepodległości Miasta Tarnowa im. Romana Księcia Sanguszki powstańca z 1831 roku i Sybiraka”. W jej sformalizowaniu przeszkodził wybuch II wojny światowej. Książę nie zdążył prawnie uregulować darowizny i do dziś trwa spór o zamkowe wzgórze, a ruiny nikną w oczach. Wkrótce obchodzić będziemy też setną rocznicę odzyskania niepodległości. To idealny moment, aby wreszcie zakończyć ten bezsensowny spór i dokończyć dzieła, które wówczas zostało zapoczątkowane - przekonuje radnyJacek Łabno. Jak mówi pomysłodawca nowego otwarcia w relacjach magistratu z brazylijskimi potomkami księcia Romana Sanguszki, teraz trzeba się umówić i zapoznać księcia Pawła Sanguszkę z projektem uchwały. – Jeżeli Rada Miejska przystępuje do pewnego rodzaju zamierzeń i marzeń jego dziadka, to mam nadzieję ucieszy to księcia Pawła i zmieni to relacje tak bardzo niedobre z miastem. W parku byłyby też akcenty z historii rodu jego rodziny. Chcemy, by książę to ocenił i myślę, że to przełamie lody. Po ludzku powinien zapomnieć, ale to wymaga też współpracy z księciem. Nasz krok jest zapoczątkowaniem innego spojrzenia na ten konflikt i mam nadzieję, że ten rok wreszcie zaowocuje odzyskaniem wzgórza – mówi radny.
Póki co, miasto od 10 lat próbuje na drodze sądowej odzyskać wzgórze zamkowe na podstawie reformy rolnej z 1944 roku oraz dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich. Jedna z poprawek do projektu tegorocznego budżetu Tarnowa zakłada zaciągnięcie przez miasto miliona złotych kredytu na przeprowadzenie prac konserwacyjnych na Górze św. Marcina. Jej autor - Jacek Łabno, liczy na przełom w ciągnącym się od dekady sporze o prawo do zamkowego wzgórza. Zaciągnięcie kredytu na rzecz przyszłych prac na Górze św. Marcina uzależnione będzie od tego, czy książę Paweł Sanguszko - spadkobierca rodu, zrzeknie się zamkowego wzgórza na rzecz miasta. - Do tej pory z Tarnowa wysyłane były do niego niemal wyłącznie negatywne sygnały w tej sprawie. Magistrat założył mu sprawę w sądzie, chciano mu nawet odebrać honorowe obywatelstwo. To była zła droga - twierdzi Łabno. I namawia, by rada miejska, Fundacja Hetmana Jana Tarnowskiego i Stowarzyszenie Zamek Tarnowski czym prędzej wysłały list z propozycją kompromisu. - Jeżeli książę zobaczy, że miastu zależy na tym, aby zadbać o to ważne miejsce, to zmieni stanowisko i przekaże tę działkę Tarnowowi. Za milion złotych można byłoby utworzyć zręby parku Niepodległości, który upamiętniać będzie również jego przodków - dodaje. Jak na razie na ten cel udało się zabezpieczyć w budżecie kwotę... 100 tyś. zł.
Ps.Ps.Przypomnijmy że aktualna jest wciąż oferta księcia Pawła o odsprzedaniu terenu miastu za milion zł, czyli jedną trzecią jego wartości. - Nie możemy tego odkupić, bo stoimy na stanowisku, że teren ten miastu się należy. To byłoby nielogiczne i wbrew prawu - tłumaczą magistraccy urzędnicy.
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Strzał w kolano
My, Polacy i katolicy, daliśmy się zepchnąć do narożnika, a tryumfy święci kultura lewacka, oparta często na bluźnierstwie, profanacji, agresji wobec Boga i społeczeństwa, które się do niego przyznaje. To już nie jest - użyję cytatu - "odważne stawianie bolesnych pytań", tylko jawna, prostacka agresja wobec chrześcijan, a my nie umiemy się temu przeciwstawić. Ale jak mamy to robić, skoro w tę kulturę antychrześcijańską pompuje się wielkie pieniądze, że wspomnę tylko "słynną" Klątwę w Teatrze Powszechnym w Warszawie, a ta, która odnosi się z szacunkiem do Boga, jest uprawiana przez jakichś niedobitków, uparciuchów, stracenców (najlepszym przykładem jest tarnowski TEATR NIE TERAZ) , którzy robią to za darmo albo za półdarmo. Jak mamy konkurować? Trzeba pokory i determinacji, żeby wierzyć, że taka praca ma sens. W dodatku Kościół, który powinien być promotorem takiej kutury, na poziomie instytucjonalnym najczęściej zainteresowany jest bardzo tradycjonalnymi formami sztuki kościelnej. Główne wspiera festiwale chóralne, organowe, zespoły pieśni i tańca, a czasem nawet orkiestry strażackie... Promując głównie taką ludową kulturę przyznaje się do tego, że Ewangelia nie do końca może być inspiracją dla współczesnych artystów. To jest strzał w kolano! Poza tym, w wielu miejscach pokutuje myślenie, że kultura chrześcijańska powinna być za" Bóg zapłać". Ale jeżeli coś ma być naprawdę dobre, to nie może być robione "po godzinach". To musi być zrobione w pracy! A tę trzeba godziwie opłacić, bowiem twórca powinien poświęcić na komponowanie, malowanie, śpiewanie, czy robienie teatru - cały swój czas, wszystkie zdolności, warsztat. Sztuka chrześcijańska to wielki oręż ewangelizacyjny. Szkoda, że wciąż tli się jeno w katakumbach... A w kościołach króluje jarmarczna tandeta i bezguście, co widać choćby w wielkanocnych dekoracjach, pasjach i innych celebracjach.
Korzystałem z wywiadu Kuby Kornackiego - aktora, reżysera i lidera zespołu KANAAN dla Gościa Niedzielnego Nr 12 z 25.03.2018.
Źródło - gość.pl
Historyczny sukces Puellae Orantes
Cztery wyróżnienia, w tym dwa złota, jedno srebro i nagroda specjalna, to dorobek Dziewczęcego Chóru Katedralnego Puellae Orantes w międzynarodowym konkursie chóralnym, który odbył się w lipcu na Tajwanie - jednym z najbardziej prestiżowych festiwali muzycznych w Azji. Większość repertuaru konkursowego prezentowanego przez Puellae Orantes stanowiły utwory polskich kompozytorów skomponowanych lub zaaranżowanych na zamówienie chóru. Wszyscy byli pod wrażeniem występów dziewcząt. Jurorzy nie mogli się nadziwić, że tak mały, 13-osobowy zespół był w stanie wykonać utwór 6-głosowy i brzmieć przy tym jak organy. Rywalizował z potężnymi chórami z Tajwanu, Chin, Południowej Korei, Makao, Filipin, Indonezji i Polski. Powszechny entuzjazm wywołały ich stroje krakowskie i polska muzyka, którą dziewczęta miały okazję zaprezentować. Były tam gwiazdami, sesje zdjęciowe nie miały końca. Śpiewały w 6 językach - tajwańskim, chińskim, angielskim, włoskim, polskim i po łacinie. Za utwór w języku tajwańskim otrzymały nagrodę specjalną, co było dla nich już zupełnym zaskoczeniem. Chór odniósł w Azji niebywały sukces, rozsławiając Polskę i Tarnów, polską muzykę i kulturę, ale ten niekwestionowany Ambasador Tarnowa swój wyjazd musiał sfinansować z własnych pieniędzy...
Ambasador zaprasza
Po raz czwarty maestro Krystian Tkaczewski zaprosił do Tarnowa studentów z całego świata na jedyny w swoim rodzaju kurs mistrzowski. Podczas pierwszego koncertu „Estrada Młodych”, który 4 sierpnia w Sali Lustrzanej zainaugurował Międzynarodowy Festiwal i Kurs Mistrzowski, wystąpili Paweł Wojciechowski i Wiktor Kołodziejczyk, laureaci I Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. J.W. Krogulskiego w Tarnowie. Dyrektorem artystycznym i inicjatorem konkursu i kursu, który w tym roku odbywa się w dniach 4 - 18 sierpnia, jest pochodzący z Tarnowa, obecnie jego Honorowy Ambasador Krystian Tkaczewski, znakomity wirtuoz fortepianu, laureat wielu konkursów pianistycznych na całym świecie. W tegorocznym kursie mistrzowskim udział biorą pianiści z Japonii, Chin, Belgii, Stanów Zjednoczonych, Niemiec, Portugalii, Bułgarii, Korei Południowej i Polski. Wśród wykładowców, oprócz tarnowianina Krystiana Tkaczewskiego, znaleźli się Philippe Raskin z Belgii, Guan Huang z Chib, oraz Japończycy Taeko Oba i Masahi Katayama. Pierwszy koncert z udziałem studentów zaplanowano na 10 sierpnia. W programie wydarzenia, jakim jest niewątpliwie cały Festiwal, znalazły się utwory Haydna, Mozarta, Chopina i Schumanna. Dzień później, 11 sierpnia, uczestnicy kursu wystąpią wraz z Tarnowską Orkiestrą Kameralną. Na fortepianie zagra Krystian Tkaczewski, natomiast dyrygować będzie Japończyk Masahi Katayama. Tym razem w Sali Lustrzanej będzie można usłyszeć utwory Bacha, Beethovena, Chopina i Schumanna. Podczas ostatniego koncertu (18 sierpnia) zaprezentują się uczestnicy kursu z Polski, Japonii i Stanów Zjednoczonych.
BYŁ SOBIE BLUES 2019
czyli XIV Letnie Spotkania Z Bluesem
Po raz czternasty Tarnowskie Centrum Kultury zaprasza na letnie spotkania z bluesem "Był Sobie Blues", które po raz drugi odbędą się w Amfiteatrze Letnim (wcześniej scena była na Rynku). W tym roku w dniach 1 – 16 sierpnia, animator przedsięwzięcia, charyzmatyczny tarnowski muzyk – pieśniarz, kompozytor, poeta oraz ceniony animator kultury Wojtek Klich, do udziału w festiwalu zaprosił: Łukasza Wiśniewskiego & Piotra Grząślewicza, Drum Syndrome, Łukasza Jemiołę, Sosnowskiego, Hard Rockets Trio, Macieja Miecznikowskiego, Riffertone, BlackJob, Highway. Formuła Letnich Spotkań z Bluesem jest podobna, jak dotychczas. W czwartki koncerty kameralne przed muszlą pt. "Sam na sam z bluesem" z udziałem duetu Łukasz Wiśniewski & Piotr Grząślewski, Sosnowski, Riffertone. W piątki natomiast, w amfiteatralnej scenerii będzie już nieco głośniej i bardziej energetycznie za sprawą Drum Syndrome, Łukasza Jemioły, Hard Rockets Trio, Macieja Miecznikowskiego z zespołem Wojtka Klicha, BlackJob i Highway. Po piątkowych koncertach dla najwytrwalszych sympatyków bluesa animator bluesowych spotkań i Stowarzyszenie Przepraszam zapraszają do Rynku 9 (dawne Piano) na jam sessions.
Koncerty Letnie w Sali Lustrzanej
czyli muzyczne lato w mieście
Jeszcze trwają bałkańskie "Muzyczne Tarasy" organizowane przez Centrum Sztuki Mościce i niejako równolegle trwa "Jazzowy Rynek" z racji remontu rynkowej nawierzchni przeniesiony do Amfiteatru (obie imprezy odbywają się już po raz XII), a już rozpoczął się XXIX Festiwal Koncertów Letnich, podczas których posłuchać można muzyki klasycznej. Podczas tegorocznej edycji tych muzycznych Dionizji, organizowanych przez Agencję koncertowa "INTER-ART" w Tarnowie i Urząd Miasta Tarnowa, przez trzy kolejne niedziele lipca - zawsze o godz. 16, wystąpią w Sali Lustrzanej artyści z Macedonii i Włoch. Jako pierwszy odbył się koncert zatytułowany „Wirtuozowski puzon”. 7 lipca przed publicznością wystąpił Kiril Ribarski, na puzonie, a także Milica Sperovik-Ribarski, która towarzyszyła mu na fortepianie. Tydzień później, 21 lipca przed publicznością zgromadzoną w Sali Lustrzanej wystąpi duet – Alessia Martegiani oraz Maurizio di Fulvio. Włosi zaprezentują „Muzyczne wspomnienia z Brazylii, Argentyny i Salwadoru”. Ostatni koncert zaplanowano 28 lipca. Włosi Tullio Zorzet i Helga Pisapia zagrają m.in. utwory Johannesa Brahmsa i Roberta Schumanna, zwracając szczególną uwagę na romantyczny charakter dzieł w wykonaniu wiolonczeli.
