Pegazem po Tarnowie - 610
Fortelem w Księcia Pana
czyli jak odzyskać coś co nie było nasze...
Zamek tarnowski przez wieki był rezydencją właścicieli Tarnowa - symbolem i dumą miasta, które powstało u jego stóp. W tym roku mija 690 lat od rozpoczęcia wznoszenia tej potężnej budowli. W tym roku mija dokładnie 80 lat od deklaracji księcia Romana Sanguszki o przekazaniu miastu ruin zamku wraz z 17 hektarami na Górze Św. Marcina z pragnieniem i zastrzeżeniem, by utworzyć tam „Park Niepodległości Miasta Tarnowa im. Romana Księcia Sanguszki powstańca z 1831 roku i Sybiraka”. W jej sformalizowaniu przeszkodził wybuch II wojny światowej. Książę nie zdążył prawnie uregulować darowizny i do dziś trwa spór o zamkowe wzgórze, a ruiny nikną w oczach. Wkrótce obchodzić będziemy też setną rocznicę odzyskania niepodległości. To idealny moment, aby wreszcie zakończyć ten bezsensowny spór i dokończyć dzieła, które wówczas zostało zapoczątkowane - przekonuje radnyJacek Łabno. Jak mówi pomysłodawca nowego otwarcia w relacjach magistratu z brazylijskimi potomkami księcia Romana Sanguszki, teraz trzeba się umówić i zapoznać księcia Pawła Sanguszkę z projektem uchwały. – Jeżeli Rada Miejska przystępuje do pewnego rodzaju zamierzeń i marzeń jego dziadka, to mam nadzieję ucieszy to księcia Pawła i zmieni to relacje tak bardzo niedobre z miastem. W parku byłyby też akcenty z historii rodu jego rodziny. Chcemy, by książę to ocenił i myślę, że to przełamie lody. Po ludzku powinien zapomnieć, ale to wymaga też współpracy z księciem. Nasz krok jest zapoczątkowaniem innego spojrzenia na ten konflikt i mam nadzieję, że ten rok wreszcie zaowocuje odzyskaniem wzgórza – mówi radny.
Póki co, miasto od 10 lat próbuje na drodze sądowej odzyskać wzgórze zamkowe na podstawie reformy rolnej z 1944 roku oraz dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich. Jedna z poprawek do projektu tegorocznego budżetu Tarnowa zakłada zaciągnięcie przez miasto miliona złotych kredytu na przeprowadzenie prac konserwacyjnych na Górze św. Marcina. Jej autor - Jacek Łabno, liczy na przełom w ciągnącym się od dekady sporze o prawo do zamkowego wzgórza. Zaciągnięcie kredytu na rzecz przyszłych prac na Górze św. Marcina uzależnione będzie od tego, czy książę Paweł Sanguszko - spadkobierca rodu, zrzeknie się zamkowego wzgórza na rzecz miasta. - Do tej pory z Tarnowa wysyłane były do niego niemal wyłącznie negatywne sygnały w tej sprawie. Magistrat założył mu sprawę w sądzie, chciano mu nawet odebrać honorowe obywatelstwo. To była zła droga - twierdzi Łabno. I namawia, by rada miejska, Fundacja Hetmana Jana Tarnowskiego i Stowarzyszenie Zamek Tarnowski czym prędzej wysłały list z propozycją kompromisu. - Jeżeli książę zobaczy, że miastu zależy na tym, aby zadbać o to ważne miejsce, to zmieni stanowisko i przekaże tę działkę Tarnowowi. Za milion złotych można byłoby utworzyć zręby parku Niepodległości, który upamiętniać będzie również jego przodków - dodaje. Jak na razie na ten cel udało się zabezpieczyć w budżecie kwotę... 100 tyś. zł.
Ps.Ps.Przypomnijmy że aktualna jest wciąż oferta księcia Pawła o odsprzedaniu terenu miastu za milion zł, czyli jedną trzecią jego wartości. - Nie możemy tego odkupić, bo stoimy na stanowisku, że teren ten miastu się należy. To byłoby nielogiczne i wbrew prawu - tłumaczą magistraccy urzędnicy.
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Strzał w kolano
My, Polacy i katolicy, daliśmy się zepchnąć do narożnika, a tryumfy święci kultura lewacka, oparta często na bluźnierstwie, profanacji, agresji wobec Boga i społeczeństwa, które się do niego przyznaje. To już nie jest - użyję cytatu - "odważne stawianie bolesnych pytań", tylko jawna, prostacka agresja wobec chrześcijan, a my nie umiemy się temu przeciwstawić. Ale jak mamy to robić, skoro w tę kulturę antychrześcijańską pompuje się wielkie pieniądze, że wspomnę tylko "słynną" Klątwę w Teatrze Powszechnym w Warszawie, a ta, która odnosi się z szacunkiem do Boga, jest uprawiana przez jakichś niedobitków, uparciuchów, stracenców (najlepszym przykładem jest tarnowski TEATR NIE TERAZ) , którzy robią to za darmo albo za półdarmo. Jak mamy konkurować? Trzeba pokory i determinacji, żeby wierzyć, że taka praca ma sens. W dodatku Kościół, który powinien być promotorem takiej kutury, na poziomie instytucjonalnym najczęściej zainteresowany jest bardzo tradycjonalnymi formami sztuki kościelnej. Główne wspiera festiwale chóralne, organowe, zespoły pieśni i tańca, a czasem nawet orkiestry strażackie... Promując głównie taką ludową kulturę przyznaje się do tego, że Ewangelia nie do końca może być inspiracją dla współczesnych artystów. To jest strzał w kolano! Poza tym, w wielu miejscach pokutuje myślenie, że kultura chrześcijańska powinna być za" Bóg zapłać". Ale jeżeli coś ma być naprawdę dobre, to nie może być robione "po godzinach". To musi być zrobione w pracy! A tę trzeba godziwie opłacić, bowiem twórca powinien poświęcić na komponowanie, malowanie, śpiewanie, czy robienie teatru - cały swój czas, wszystkie zdolności, warsztat. Sztuka chrześcijańska to wielki oręż ewangelizacyjny. Szkoda, że wciąż tli się jeno w katakumbach... A w kościołach króluje jarmarczna tandeta i bezguście, co widać choćby w wielkanocnych dekoracjach, pasjach i innych celebracjach.
Korzystałem z wywiadu Kuby Kornackiego - aktora, reżysera i lidera zespołu KANAAN dla Gościa Niedzielnego Nr 12 z 25.03.2018.
Źródło - gość.pl
Tarnów muzyką stoi.
...no ale jeśli jednym z kandydatów na prezydenta miasta jest zdolny muzyk i świetnie zapowiadający się kompoytor (także muzyki teatralnej), nic to, że z partii Kukiz15, trudno się dziwić.
Tegoroczne lato, szczególnie zaś weekendy, są wyjątkowo ...koncertowe. Paleta gatunków, stylów i maestria wykonawców są doprawdy imponujące. Na tarnowskim Rynku, w Amfiteatrze i przed Pałacykiem BWA w Parku Strzeleckim posłuchać można m.in. znanych standardów jazzowych i najpopularniejszych przebojów muzyki rozrywkowej, bluesa i koncertów kameralnych, a nawet orkiestr i chórów. I tak, tylko wczoraj, w sobotę 18 sierpnia o godzinie 19, na tarnowskim Rynku po raz kolejny wystapiła Polska Orkiestra Muzyki Filmowej, prezentując utwory znane z najbardziej kultowych filmów przetykane przebojami muzyki rozrywkowej, entuzjastycznie przyjęta przez licznie zebraną publiczność. Zaś dzień później, w niedzielę, 19 sierpnia o godz. 18, w Amfiteatrze Letnim ponownie zagrał relewelacyjny tarnowski kwartet smyczkowy Con Affetto, z sukcesem prezentując repertuar od Chopina do ukochanych przez publiczność tematów z rodzimych filmów i seriali. Tego samego dnia, tyle że, godzinę później przed siedzibą BWA odbył się kameralny koncert "Dobosz Trio", kontynuując popularny cykl "Klasyka w parku". A ponieważ to jeszcze nie koniec muzycznego lata w Tarnowie - bedzie się działo...
Bluesowy amfiteatr
Po raz 13 Tarnowskie Centrum Kultury zaprasza na letnie spotkania z bluesem „Był Sobie Blues". Tym razem jednak nie, jak dotychczas na Rynku w Tarnowie, ale. w odnowionym tarnowskim amfiteatrze letnim odbywają się tegoroczne sierpniowe koncerty muzyki bluesowej. Pomysłodawcą i szefem artystycznym wydarzenia jest znany i ceniony tarnowski muzyk Wojtek Klich. Formuła tej mającej od dawna stałe miejsce w letnim kalendarzu imprez kulturalnych w naszym mieście imprezy, jest taka, jak dotychczas - w czwartki koncerty kameralne zatytułowane „Sam na sam z bluesem", które poprzedzają „Cool Blues" czyli spotkaniami artystów z niepełnosprawnymi. W piątki natomiast, na scenie amfiteatralnej będzie już nieco głośniej i bardziej energetycznie. Wystąpią m.in. Maciej Maleńczuk, Jerzy Styczyński, Kajetan Drozd i inni. Po koncertach dla najwytrwalszych sympatyków bluesa w klubie „Przepraszam" odbywać się będą jam session.
Bawmy się!
Jazzowy Rynek, Amfiteatr - Scena eXperymentalna, Centrum Sztuki Mościce - Muzyczne tarasy, Sala Lustrzana - Koncerty letnie, to najważniejsze imprezy muzyczne tegorocznego lata w Tarnowie. Od jutra, do tego ekskluzywnego grona dołącza kolejny projekt: „Tarnów Polskiej Piosenki Festival 2018”, którego ubiegłoroczna pierwsza edycja uznana została za najlepszą imprezę plenerową lata. Przez cztery kolejne dni, od czwartku 19 do niedzieli 22 lipca, na tarnowskim Rynku prezentować się będą znane i mniej znane zespoły muzyczne, a imprezę zakończy w niedzielę koncert Maryli Rodowicz. Projekt drugiej edycji wydarzenia muzycznego „Tarnów Polskiej Piosenki Festival 2018” został zgłoszony do Budżetu Obywatelskiego Małopolski. Dzięki zaangażowaniu mieszkańców subregionu tarnowskiego, udało się uzyskać finansowanie województwa, a zadanie zostało zlecone do realizacji Muzeum Okręgowemu w Tarnowie – Instytucji Kultury Województwa Małopolskiego. Współorganizatorem imprezy jest radio RDN Małopolska. Podczas tegorocnego festiwalu odbędzie się konkurs DemoGraMY skierowany do młodych muzyków, chcących zaistnieć na profesjonalnej scenie muzycznej. Szansę na zaprezentowanie się na profesjonalnej scenie dostaną młode zespoły: Dreamheart, See You Later, Kuba Zaborski, Egzotyczny Dandys Paryskich Bulwarów, Mercurius, Harissa. Koncerty gwiazd rozpocznie natomiast zespół młodych muzyków Need More Clouds, na scenie pojawi się także m.in. zespół Złoty Maanam, Sarsa - młoda wokalista, gwiazda muzyki pop, autorka tekstów i kompozytorka, tarnowski zespołu Hush, którego liderem jest Rafał Huszno, wystąpi Mateusz Ziółko, Natalia Kukulska i Paweł Stasiak z zespołem Papa D. Gwiazdą wieczoru kończącego festiwal będzie ponadczasowa Maryla Rodowicz. Jednym słowem: różne gatunki muzyczne i różne epoki – festiwal skonstruowany jest tak, by każdy znalazł coś dla siebie. Wszak są wakacje...
Jazzowy Rynek
Kolejny raz na tarnowskiem rynku odbywa się coroczna jazzowa celebra. Przez trzy kolejne piątki Tarnowskie Towarzystwo Jazzu Tradycyjnego „Leliwa” organizuje w centrum tarnowskiej starówki Letni Festiwal Jazzu Tradycyjnego „JAZZ-owy Rynek” – cykl koncertów plenerowych z udziałem wyjątkowych gości. Impreza odbywa się w ramach United Europe Jazz Festival, przedsięwzięcia, które obejmuje festiwale w Salgótarjan (Węgry), Bańskiej Bystrzycy (Słowacja), Hradec Kralove (Czechy), a także w miejscowościach związanych z Małopolską Wiosną Jazzową (Zakopane, Krynica, Tarnów). To już jedenasta odsłona tej popularnej imprezy mającej swoich zagorzałych fanów, na stałe wpisana w kalendarz imprez kulturalnych Tarnowa. Tradycyjnie odbywa się ona w lipcu, aczkolwiek w tym roku jej inauguracja miała miejsce w ostatni piątek czerwca. Podczas tegorocznego „Jazzowego Rynku" usłyszymy cenione w środowisku jazzowym zespoły oraz solistów z Polski, jak i zagranicy, m.in. Jazz Band Ball Orchestra & Stanley Breckenridge, Five O'clock Orchestra, Miskolc Dixieland Band, Leliwa Jazz Band, czy Bartek Szu i Te Fajne Dziewczyny. Sercem festiwalu jest scena plenerowa na tarnowskim Rynku, ale liczne imprezy odbywać się będą również w klubie festiwalowym Bombay Music. Już tradycyjnie każdy z koncertów na Rynku zwieńczony będzie głośną i barwną paradą nowoorleańską z udziałem publiczności. Po koncertach na Rynku organizatorzy zapraszają do klubu Bombay Music, gdzie odbędą się Jam Session's z udziałem gości Festiwalu oraz tarnowskich jazzmanów.
