Niezależny autorski portal internetowy poświęcony kulturze i sztuce miasta i regionu, na bieżąco monitorujący to, co w kulturalnej trawie piszczy.​

Niezależny autorski portal internetowy poświęcony kulturze i sztuce miasta i regionu, na bieżąco monitorujący to, co w kulturalnej trawie piszczy.

Ośrodek Praktyk Artystycznych w Rudzie Kameralnej
Nowa siedziba Teatru Nie Teraz

PARTNER MEDIALNY

ZAPOWIEDZI | PATRONAT MEDIALNY

______________________________

MALOWANE SŁOWEM

Malowane przez: Tomasza Habiniaka

Wiersze autorstwa: Ryszarda Smagacza

REDAKTOR NACZELNY

* * *

 

już

wieczór

 

kończę

kolejny

wiersz

 

chociaż

wciąż

 

stoję

w

progu

 

Ryszard S.

______________________________

* * *

 

nie

recytuję

już

 

swoich

wierszy

 

pod

pomnikiem

Mickiewicza

 

teraz

słuchają

mnie

 

jeno

brzozy

i

ikony

 

z nich

czerpię

siłę

 

na

dalszy

bochen

czasu

 

Ryszard S.

______________________________

Panie

 

nie

dopuść

by

moje

słowa

przerastały

twoją

prawdę

 

Ryszard S.

______________________________

Wahadło

 

wiersz

to taniec

            z

chaosem

w

którym

panuje

porządek

—————————–

wiersze

pisuję

sam

      nie

wiem

jak

i

dopiero

gdy

powstaną

widzę

com

uczynił

———————————

poeta

zawsze

stoi

w

punkcie

wyjścia

co

wcale

          nie

wyklucza

między

planetarnych

rajz

 

Ryszard S.

______________________________

globalna

pandemia

 

ubrała

           nas

w kagańce

na twarzy

i

ostęplowała

nam

         dusze

a

chorzy z

urojenia

lekarze

zamiast

leczyć

wypisują

akty

      zgonu

 

Polska

jeszcze

się broni

 

niczym

Reduta

Ordona

 

przed

           tą

bolszewicką

zarazą

i

nie zginie

póki

          my

żyjemy

 

Ryszard S.

______________________________

* * *

 

jestem

starym 

człowiekiem

 

który woli

 

czytać

i

myśleć

 

pisać

i

milczeć

 

inaczej

 

niż

       nasze 

covidowe

dzieci

 

dla

których

nie ma

      przed

         i po

 

jest teraz



________________________



zaszczep

dziecku

 

bojaźń 

bożą

 

nie

preparat

 

Ryszard S.

______________________________

Poprzedni
Następny

______________________________

Perun:

Z premedytacją nie oglądam TV.

Telewizor u mnie siedzi w pudle już piąty rok. W ten wyjazdowy weekend miałem przykrą przyjemność zapoznać się z repertuarem różnych stacji korzystając z zastanego odbiornika TV. Po takiej przerwie dostrzega się znaczące różnice i niestety regres kultury.
To, co zobaczyłem i posłuchałem tak bardzo mnie przeraziło i tak bardzo mną wstrząsnęło, że obawiam się, że nie dam rady opisać tego odczucia. Przestraszyłem się zdając sobie sprawę z tego jaka masa rodaków jest karmiona szambem.
Do tej chwili mam wykrzywione usta z wielkim niesmakiem po obejrzeniu fragmentów programów informacyjnych, a także popularno-rozrywkowych. To jest kompletne dno szambowozu!!!
Dziennikarze – błaźni, aroganci, klakierzy i ignoranci, którzy kilkadziesiąt lat temu nie zdaliby matury.
Politycy “polemizujący” w TV – takie typy spotykaliśmy w XX wieku w zieleni miejskiej lub w PGR-ach.
Naukowcy – kilku karierowiczów żądnych kasy za udział w reklamach.
Ludzie kultury i sztuki – kompletny brak.
Gdzie się podziały programy, w których wykształceni, z nieprzeciętną inteligencją, kulturalni redaktorzy dawali wzór szlachetnej osobistej i społecznej postawy? Gdzie wywiało autorytety – ludzi nauki, kultury i sztuki?
W zamian mamy głupkowate seriale lub programy, w których zestaw nieokrzesanych prymitywnych i wulgarnych osób, siedząc na kanapie przed TV, żłopiąc piwo i pierdząc, mówi- “ocenia”, co jest fajne, a co niefajne, kształtuje opinię widzów. Ogląda ich podobno 70-90% społeczeństwa, które ma teraz potwierdzenie, że to jak żyją i jak się zachowują jest w porządku (jest OK i COOL!).
SKANDAL!!!  SKANDAL!!!   SKANDAL!!!
Misja kulturalna programów telewizyjnych rozmyła się gdzieś już dawno temu i nie wiadomo, czy powróci.
Jest zgoda społeczeństwa na to wszystko.
Najważniejsze w państwie osoby muszą znać ten stan rzeczy – aprobują to nie wyrażając jakiegokolwiek sprzeciwu.
Ludzie – zróbmy coś z tym, bo intelekt naszego narodu umiera na naszych oczach i na nasze życzenie!
Jesteśmy otumaniani repertuarem TV oraz coraz większą ilością dostępnego oficjalnie i legalnie alkoholu (dorosłe i mądre osoby korzystają z umiarem, ale ile takich jest? Albo ta młodzież popisująca się przed rówieśnikami?)
Jak kiedyś kolonizatorzy rozpijali rdzennych mieszkańców Ameryki, tak dziś poprzez alkohol i tragiczny poziom intelektualny programów morduje się bezkrwawo Polaków!
Alkohol sprzedawany na stacjach benzynowych!!!
To świadectwo NARODOWEGO KRETYNIZMU, UPODLENIA I PONIŻENIA, którego doczekaliśmy się w XXI wieku.
Do tego dochodzi skrajnie fatalna polityka wewnętrzna i zewnętrzna rządu, która doprowadziła do tego, że Polacy są skłóceni nawet ze swoimi najbliższymi, a żaden z sąsiadów już nas nie lubi.
Rzucą jeszcze więcej kiełbasy na grilla, puszek piwa i małpeczek w popularnych sklepach, pokażą w TV zawody pływackie w moczu i będzie można podzielić się Polską jak resztką kilkudniowej pleśniejącej pizzy!!!
Kulturalna Polsko gdzie jesteś?!
Mądry Polaku przed szkodą gdzie jesteś?!
P.S.
Pominąłem opis kilku programów.
To się w głowie nie mieści, to nie przechodzi przez usta, ani przez klawiaturę.
O mechanizmach manipulacji też nie wspominam. To zagrożenie jest/powinno być dla wszystkich oczywiste.
Niezmiennie polecam lekturę – Gustav le Bon, “Psychologia tłumu”

Piotr Barszczowski (fb)

BOŻENA KWIATKOWSKA przedstawia swoje obrazy i wiersze

O TYM I OWYM 229

Dekalog Polaka

“…Jam jest Polska, Ojczyzna twoja, ziemia Ojców, z ktorej wzrosłeś.

Wszystko, czymś jest,
po Bogu mnie zawdzięczasz.

 

1. Nie będziesz miał ukochania
 ziemskiego nade mnie.

2. Nie będziesz wzywał imienia Polski
 dla własnej chwały,
 kariery albo nagrody.

3. Pamiętaj, abyś Polsce oddał bez wahania
 majątek, szczęście osobiste i życie.

4. Czcij Polskę, Ojczyznę twoją,
 jak matkę rodzoną.

5. Z wrogami Polski walcz wytrwale
do ostatniego tchu, do ostatniej kropli
krwi w żyłach twoich.

6. Walcz z własnym wygodnictwem i tchórzostwem.
Pamiętaj, że tchórz nie może być Polakiem.

7. Bądź bez litości dla zdrajców
imienia polskiego.

8. Zawsze i wszędzie śmiało stwierdzaj,
że jesteś Polakiem.

9. Nie dopuść, by wątpiono w Polskę.

10. Nie pozwól, by ubliżano Polsce,
poniżając Jej wielkość i Jej zasługi,
Jej dorobek i Majestat.

 

Będziesz miłował Polskę
pierwszą po Bogu miłością.
Bedziesz Ją miłował więcej
niż siebie samego”.

Zofia Kossak-Szczucka

PITAVALE - 113

wg. Jerzego Reutera

Miłość w teatrze

To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.

Pitaval 113

Horyzont Polski – Ulica

czyli: Interferencja wielu iluzji.

 

Taki tytuł nosi kolejna 35. edycja Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Ulicznych, jaka zagości na tarnowskim rynku w najbliższy weekend w piątek 8 i sobotę 9 lipca. W ciągu dwóch dni wystąpi w naszym mieście osiem teatrów z Polski, Hiszpanii, Togo, Włoch i Szwajcarii, których przedstawienia prezentowane będą na rynku. I tak w piątek wystąpią: Teatr Pinezka (Polska): Sen nocy letniej Clowna Pinezki, Teatr Makata (Polska): Wesele, Kamchàtka (Hiszpania): Kamchàtka, Afuma (Togo): Etsumon (Solidarność). Natomiast w sobotę: Agro the Clown (Włochy): ImproLocura, Ici’bas Company (Szwajcaria): L’Envers, Cia.Maduixa (Hiszpania): Migrare, Teatr KTO (Polska): Arcadia. ULICA jest jednym z najstarszych festiwali teatru plenerowego w Europie Środkowej. Organizowana jest przez Teatr KTO od 1987 roku w Krakowie i wielu innych miastach. ULICA to fenomenalne widowiska, spektakle teatralne, happeningi, improwizacje, a wreszcie kameralne i wielkoformatowe realizacje plenerowe. Tutaj, zaskoczenie łączy się z zachwytem, zadziwienie z podziwem, a spontaniczna radość płynąca z tańca, muzyki i kolorów sprawia, że czujemy się zaproszeni do wspólnej celebracji życia. To czas, gdy TEATR, sztuka i wyobraźnia artystów z całego świata wychodzą na ULICĘ, by rozbawić, rozświetlić i wypełnić nowymi emocjami. Każdego roku, od 35 lat, ULICA Festival wprowadza inny motyw przewodni, kilkadziesiąt tematycznych spektakli, rozdając dzięki temu absolutnie nowe uniesienia, wzruszenia oraz wrażenia – całkowicie BEZPŁATNIE. Tutaj nie ma biletów ani rezerwacji miejsc. Wystarczy, że przyjdziesz… Poniżej szczegółowy afisz tarnowskiej edycji tej imprezy.

 

Piątek:

15.00 Teatr Pinezka (Polska)

Sen nocy letniej Clowna Pinezki

Poetyckie widowisko uliczne bardzo luźno nawiązuje do słynnej sztuki Williama Szekspira. Gdy Clown Pinezka zasypia, leśne wróżki porywają go w magiczny świat fantazji. Marionetki z puszek po konserwach tworzą plejadę fantastycznych postaci, i oczywiście zło walczy z dobrem. Zielone wróżki ciągle psocą, ale Clown Pinezka z pomocą widzów wygrywa walkę ze złym smokiem, a spektakl kończy się happy endem i marszem weselnym. Spektaklowi taneczno-pantomimicznemu bez słów towarzyszy muzyka Felixa Mendelssohna-Bartholdy’ego.

Scenariusz, reżyseria, marionetki: Przemysław Grządziela

Występują: Tatiana Dekun, Maciej Słowik, Przemysław Grządziela

Czas trwania: 50 minut

 

Pantomima, klaunada, żonglerka, akrobacje, taniec, sztuka szczudlarska i marionetkowa oraz magia komedii dell’arte – to specjalności gdańskiego zespołu założonego w 1980 roku przez Przemysława Grządzielę. Teatr Pinezka występował m.in. w Kennedy Center w Waszyngtonie, podczas Expo w Sewilli (1992) i w Hanowerze (2000), a także – na zaproszenie konsulatu brytyjskiego – w Ammanie. Nagradzany na największych festiwalach teatralnych na świecie, m.in. w Chinach, Egipcie, Ekwadorze, Japonii, Jordanii, Meksyku, Palestynie, Rosji, Tunezji czy USA.

 

16.00 Teatr Makata (Polska):

Wesele

Spektakl bada tematykę rytualnego połączenia kobiety i mężczyzny. Dramaturgia oparta jest na obrzędzie weselnym i towarzyszących mu pieśniach, tańcach i zwyczajach inspirowanych Weselem Stanisława Wyspiańskiego i tradycjami ludowymi. Widowisko ma formę podroży, której akty rozgrywają się w kolejnych odsłonach. Forma Wesela animuje przestrzenie miejskie – „nieteatralne”: ulice, place i skwery, przez które widzowie podążają w orszaku. Poprzez uczestniczenie w śpiewach, tańcach, zabawach stają się gośćmi weselnymi. Rytuał przejścia zostaje ubarwiony szczyptą ironii, absurdu i kiczu. Aktorzy tworzą muzykę na żywo – grają i śpiewają. Przedstawienie dotyka wielu płaszczyzn życia współczesnego człowieka, jest metaforą współczesnego świata podzielonego na tych dobrych i tych złych.

Reżyseria: Wiktor Wiktorczyk

Występują:

Monika Borysiak, Renata Daszczuk, Monika Maliszewska-Lis, Anna Mika, Katarzyna Stefanowicz, Sylwia Zdunkiewicz, Artur Lis, Piotr Świtalski, Artur Żebrowski oraz Smorągiewicz Band.

Czas trwania: 50 minut

 

Teatr Makata powstał w 1995 roku. Od początku istnienia grupa skoncentrowana jest na badaniu granic teatru. Spektakle buduje w sceneriach eksperymentalnych: plenerach czy przestrzeniach industrialnych; nie stroni od form sytuujących się na pograniczu teatru, takich jak happening i sztuki wizualne.

 

18.00 Kamchàtka (Hiszpania):

Kamchàtka

Osiem osób. Każda posiada tylko jedną walizkę. Przechodnie czy imigranci? Nieświadomi reguł zachowania w mieście, jego tajników i stylu życia, wędrują i odkrywają, jakby przybyli z odległego lądu. Ich pomysłowość i ciekawość powodują, że skrupulatnie badają wszystko wokół, dziecinni w krokach i ruchach. Wszystko jest tu nowe. Każda rzecz jest pretekstem do kolejnej zabawy. Powoli przemieszczają się i wciągają do wspólnych działań publiczność napotykaną po drodze. Kamchàtka to sen – sen pośród naszej rzeczywistości.

Kamchàtka pozwala na snucie serii subtelnych gier, rzeczywistych, a zarazem nieprzewidywalnych, które toczą się pomiędzy zespołem i publicznością. Tę ostatnią tworzą przede wszystkim mieszkańcy miasta goszczącego artystów, którzy pytają: „Skąd oni przyszli? Kim oni są?”. Targani mieszanymi uczuciami widzowie będą musieli podjąć decyzję. Wybierają otwarty umysł czy życie w strachu? Tolerancję czy obojętność? Różnorodność czy jednorodność? Czy budować przyszłość z postaciami z Kamchàtki czy też ją odrzucić? Kamchàtka to przede wszystkim lustro naszych zachowań wobec Odmiennych, Obcokrajowców, Innych.

Wielka Nagroda Jury, MiramirO – Międzynarodowy Festiwal Teatrów Ulicznych w Gandawie, Belgia, 2008.

 

Oryginalny pomysł i kierownictwo artystyczne: Adrian Schvarzstein

Wykonawcy i twórcy:

Cristina Aguirre, Maïka Eggericx, Sergi Estebanell, Claudio Levati, Andrea Lorenzetti, Judit Ortiz, Lluís Petit, Josep Roca, Edu Rodilla, Santi Rovira, Gary Shochat, Prisca Villa, Amaya Mínguez, Jordi Solé

Premiera: FiraTàrrega, Hiszpania, 2008

Czas trwania: 60 minut

Specjalne podziękowania dla Escena Poblenou i Centre Civic Can Felipa, Barcelona

Wsparcie tournée: Institut Ramon Llull & INAEM

Kamchàtka to kolektyw artystyczny, którego członkowie – reprezentujący różne narodowości i dyscypliny – po raz pierwszy spotkali się w Barcelonie w 2006 roku. Kierowani tymi samymi zainteresowaniami i obawami pod artystycznym kierownictwem Adriana Schvarzsteina zaczęli intensywnie trenować improwizację grupową na ulicach Barcelony i badać temat migracji. Barcelona… idealne miasto do konfrontacji ze społeczeństwem obciążonym sprzecznościami i pogrążonym w głębokich problemach integracji.

 

19.00 Afuma (Togo):

Etsumon (Solidarność)

Popis szczudlarski barwnie połączony ze sztuką żonglerki, tworzeniem żywych rzeźb oraz elementami komedii. Artyści, którzy patrzą na publiczność z wysokości pięciu metrów, zachwycają umiejętnościami – a wszystko to w rytmie afrykańskich bębnów i w atmosferze dobrej zabawy!

Scenariusz i reżyseria: Afuma

Występują:

Szczudlarze: Ayena Kassegne (Kass), Apedo Marcellin (Makinzo), Kinglo Honoré (Honokssi)

Perkusiści: Tchalla Kossi (You), Samba Diarra

Premiera: Rue Dance, Niamey, Niger

Czas trwania: 25 minut

W języku ifè, używanym w regionie Atakpamé (środkowe Togo), afuma to nadrzewna, rosnąca na rafii paproć, z której wykonywane są szczudła. Kiedy w 2012 roku togijska grupa rozpoczynała działalność, wybrała właśnie tę nazwę, aby podkreślić ideę nieustannego doskonalenia swych umiejętności w sztuce szczudlarskiej. Zespół czerpie z tradycji przodków, wzbogacając występy własnymi innowacyjnymi pomysłami.

 

Sobota:

16.00 Agro the Clown (Włochy):

ImproLocura

Nieprzewidywalne i przezabawne uliczne show, które przełamuje codzienny, nieco nudnawy i całkiem zwyczajny rytm miasta. Ta niespodziewana przerwa w codzienności wyrywa nas z rutyny w prowokacyjnym, zabawnym i ekstrawaganckim stylu. Improwizowany pokaz łączy w sobie pantomimę, techniki klaunady i zachwycające efekty dźwiękowe.

 

Spektakl zdobył główną nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Artystów Ulicznych w szwajcarskim Vevey w 2019 roku.

Reżyseria i wykonanie: Luca Della Gatta

Premiera: Włochy, 2018

Czas trwania: 45 minut

Luca Della Gatta rozpoczął edukację w zakresie sztuki cyrkowej w szkole Carampa w Madrycie. Ten czas przybliżył mu życie klauna. Później artysta zaczął studiować teatr fizyczny i pantomimę w madryckiej szkole Nouveaux Colombier kierowanej przez José Pirisa, ucznia Marcela Marceau.

Miał okazję uczyć się u Roberta Escobara i Igóna Lerchundiego w Buenos Aires, a następnie na Uniwersytecie Sztuk Performatywnych Philipa Radice’a w Turynie. Od 2010 roku jako Agro the Clown występuje na placach najważniejszych miast Europy oraz na międzynarodowych festiwalach ulicznych.

 

17.00 Ici’bas Company (Szwajcaria):

L’Envers

Ten występ jest jak przebłysk szaleństwa na rogu ulicy. Artyści zajmują skrawek sztucznej murawy i zapraszają przechodniów do zatrzymania się i zaczerpnięcia świeżego powietrza. Ten niewielki, acz przytulny obszar czerpiący z natury pozwala na swobodne oderwanie się od reszty świata. To rodzaj pola bitwy, a zarazem placu zabaw. Wspomnienia krążą tu pomiędzy dzieciństwem a dorosłością. Artyści proponują chwilę oderwania się od codzienności, szansę na ponowne odkrycie otaczającej nas architektury, do której jesteśmy tak przyzwyczajeni. Prostota i surowa teatralność tańca i akrobatyki pozostawiają przestrzeń na ujrzenie zamiast wykonawcy – człowieka.

Twórcy: Mathias Reymond & Christine Daigle

Współpraca, scenografia, dramaturgia: Julien Brun

Występują: Mathias Reymond & Ambre Aucouturier

Premiera: Festival Kunsten op Straat, Holandia

Czas trwania: 40 minut

 

18.00 Cia.Maduixa (Hiszpania):

Migrare

Cztery kobiety i pusta przestrzeń. Pusta, lecz zarazem pełna przeszkód i niewidzialnych granic, irracjonalnej nienawiści i bezpodstawnych uprzedzeń. Kobiety musiały opuścić ojczyznę, a kraj, do którego przybyły, również je odrzucił. Przemieszczają się, szukając swojego miejsca. Miejsca, w którym mogą osiedlić się i zakorzenić – żyć. Miejsca, które mogłyby nazwać domem. Proszą o to całymi sobą. I będą o to walczyć. Ten spektakl to ich walka. Bitwa czterech silnych, odważnych i wytrzymałych kobiet.

Pomysł i reżyseria: Joan Santacreu

Występują:

Laia Sorribes, Melissa Usina, Paula Quiles, Sara Canet

Premiera: FiraTàrrega, Hiszpania, 2021

Czas trwania: 40 minut

Wykorzystanie szczudeł jako kluczowego elementu w opowiadaniu historii stało się znakiem rozpoznawczym utworzonej w 2004 roku przez Joana Santacreu grupy Maduixa. Otwierają one przestrzeń do nawiązania dialogu między tańcem, gestem i równowagą, umożliwiając odkrywanie nowego języka scenicznego.

Na przestrzeni lat artystyczne kreacje Cia.Maduixa otrzymały ponad 20 nagród, w tym trzy nagrody Max (Premios Max de las Artes Escénicas) i cztery nagrody dla najlepszego spektaklu podczas FETEN (Feria Europea de artes escénicas para niños y niñas – Europejskich Targów Sztuk Perfomatywnych dla Dzieci). Zespół odwiedził ponad 25 krajów na całym świecie i gościł na wielu międzynarodowych festiwalach.

 

19.00 Teatr KTO (Polska):

Arcadia

Seans lamentacyjny bez słów

Niezależnie od tego, którego zakątku globu jesteśmy mieszkańcami, zagubiliśmy zdolność przysiadania na ulicznych i osiedlowych ławkach. Ta niegdysiejsza domena ludzi wieku dojrzałego, bezpowrotnie dziś utracona, pozbawia człowieka umiejętności obserwacji świata i przyglądania się mu. Spoglądania za jego horyzont. Wpatrywania się w ten symbol nadziei na tak potrzebne odrodzenie. Inspirowana Różewiczowskim Et in Arcadia ego podróż płonnych wiar do kolebki śródziemnomorskiej kultury staje się poematem o kondycji cywilizacji.

W najnowszej premierze Jerzy Zoń nakazuje wytężać wzrok do wszechwidzenia. Demaskuje czas teraźniejszy jako wybornego mordercę przeszłości. Idące za tym nieodparte poczucie tęsknoty – za światem, za sztuką, za sobą samym – wraz z pragnieniem posiadania daru przenośnych korzeni towarzyszyć nam będą od pierwszej aż do ostatniej sceny tego lamentacyjnego seansu pozbawionego słów. Jego autor maluje arkadyjski pejzaż z wszystkiego, co najpiękniejsze i najokrutniejsze w ziemskim życiu, w którym echa mitycznych słów dopadają nas w każdym zakamarku.

Scenariusz, reżyseria, opracowanie muzyczne: Jerzy Zoń

Występują:

Magdalena Dymsza, Paulina Lasyk, Grażyna Srebrny-Rosa, Marta Zoń, Sławomir Bendykowski, Aleksander Kopański, Tomasz Łukawski, Franciszek Muła, Szymon Pater, Mieszko Syc

Czas trwania: 60 minut

Teatr KTO powstał w 1977 roku. Działalność zainaugurował spektaklem Ogród rozkoszy. Pierwszych dziesięć zamkniętych pokazów zobaczyło kilkuset widzów, ponad rok później – niemal trzy tysiące w Krakowie i różnych miastach Polski.

 

W 45. sezonie artystycznym statystyki wyglądają zgoła inaczej: ponad 80 tytułów – zarówno tych na scenie, jak i na ulicy – obejrzało w Polsce i na świecie około trzech milionów widzów. Teatr gościł w ponad 250 miastach w przeszło 40 krajach na pięciu kontynentach. Spektakle prezentował m.in. w Brazylii, Chinach, Iranie, Japonii, Kanadzie, Kolumbii, Korei Południowej, Kostaryce, Meksyku, Tunezji, USA i niemal wszystkich krajach Europy.

Światowa renoma Teatru KTO to także liczne międzynarodowe projekty. Do najważniejszych należy zaliczyć m.in. spektakl Operacja Opera przygotowany z Norweską Narodową Operą w Oslo oraz instalację teatralną Uchodźcy zrealizowaną w Lipsku z okazji 20. rocznicy upadku muru berlińskiego dla 120-tysięcznej widowni.

Od początku istnienia Teatru KTO jego dyrektorem jest Jerzy Zoń.

 

R.Z.

Zobacz również:

Kobieta za wszelka cenę

czyli Jestem baba   W ubiegły piątek, 8 marca o godzinie 18 w Spichlerzu z Wilkowa w Muzeum Wsi Radomskiej miała miejsce najnowsza premiera Teatru Nie Teraz pod tytułem „Kobieta za wszelką cenę”, czyli 4

Czytaj więcej....
Poprzedni
Następny

 

  jak
  Babcia
  przy
  furtce
  stoi

 

  cierpiąc
  na
  zawroty
  historii

 

  Ryszard S.

MALOWANIE SŁOWEM

Ryszard Smagacz

Tryptyk Katyński część I

 

Część I

 

            1940 – 2010 Katyń

to

dla Polaków

ziemia

święta i przeklęta

wojenna

dwie daty

dwie listy

ale

od

teraz

pamięć jedna

 

wtedy

bezimienny guzik

z orzełkiem

teraz

obrączka

z imieniem

prezydenta

 

wtedy

strzały w tył głowy

i milczący las

wokół

teraz

salwy honorowe

Zygmunt i Wawel

i pokój

także my

jakby

nie ci

sami

oby

 

CZYTAJ DALEJ

 

Najnowsze spektakle:

PREMIERA
8 marca 2023, Muzeum Wsi Radomskiej
15 marca 2023, Zakliczyńskie Centrum Kultury

PREMIERA

8 lipca 2023, Muzeum Marii Konopnickiej w Żarnowcu

PREMIERA
18 marca 2023, Zakliczyńskie Centrum Kultury

PREMIERA

28 września 2022, Łomża

10 wrzesień 2022 – Suchowola koło Białegostoku
16 wrzesień 2022 – Strachocina koło Sanoka

8 wrzesień 2022 – Muzeum Marii Konopnickiej w Żarnowcu
14 wrzesień 2022 – Gliwice

Pierwsza premiera online – grudzień 2020

dworek M. Konopnickiej w Żarnowcu

Lipiec 2020

Ośrodek Praktyk Artystycznych – Dom Ludowy Maszkienice

Listopad 2019

Ośrodek Praktyk Artystycznych – Dom Ludowy Maszkienice

Spektakl teatralny w wykonaniu adeptów TNT

Arkadia – Sybir – Powrót do nieswojego domu

kwiecień 2019

listopad 2018 – Opole

październik 2017 – Tuchów – Kraków – Warszawa
październik 2016 – Tarnów Ratusz
marzec 2016 – Tuchów klasztor
luty 2016 – Warszawa – Galeria Porczyńskich
sierpień 2015 – Ołpiny
listopad 2014/2015 – Tuchów, Ołpiny /Wymarsz/
październik 2014 – Warszawa Żoliborz – Dom Pielgrzyma “Amicus”
lipiec 2013 – Synagoga – Dąbrowa Tarnowska
kwiecień 2012 – Warszawa – Więzienie na Rakowieckiej

maj 2011 – Warszawa – Muzeum Niepodleglości

grudzień 2010 – Hotel Tarnovia
maj – czerwiec 2003 Peregrynacja z kopią Veraikonu: Nowy Sącz, Stary Sącz, Just, Rożnów, Tropie, Jamna, Lipnica Murowana,  Nowy Wiśnicz, Szczepanów, Zabawa, Zawada, Tarnów 

_______________________

SPOTKANIA

_______________________

więcej na www.nieteraz.pl 
www.tarnowskikurierkulturalny.pl