Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

Boże Ciało spostponowane przez koronawirusa

Czas przywrócić należną Mu cześć!

Mam już 70 lat i nie pamiętam obchodów tego święta bez uroczystej procesji - powszechnego i publicznego  świadectwa, wyznania wiary milionów Polaków. W bogatej historii naszego chrześcijańskiego narodu, próżno by szukać podobnego precedensu. Przeżyliśmy m.in. rozbiory i zabory, wojny i okupacje, totalitaryzmy i rewolucje ale nikt i nigdy nie odważył się na podobne świętokradztwo.  Okres przymusowej, narodowej izolacji wprowadzonej w imię walki z epidemią koronawirusa, katolicy przypłacili ograniczonym dostępem do Mszy św. i sakramentów. Eskalowany, niestety także z udziałem pasterzy Kościoła, strach przed zarażeniem doprowadził wielu wiernych do sięgania po praktyki, jakich nigdy wcześniej nie ośmieliliby się stosować. Ale to nie kto inny jak najwyższy rangą ksiądz w Polsce,  prymas Polok. był łaskaw stwierdzić, po zgodzie Episkopatu na zamknięcie przez rząd kościołów, że udział we mszy jest... grzechem przeciwko 5. przykazaniu!  Teraz nieco złagodzono restrykcje polityczno-epidemiologiczne wobec katolików aliści nadal więcej wolno  w galeriach i marketach oraz na wiecach wyborczych niż w kościołach... Trudno oprzeć się wrażeniu, że wszystko to wygląda na precyzyjnie realizowany plan wojny z religią i promocję tzw. marksizmu  kulturowego.  Za sprawą wirusa na pierwszy plan wyszła fałszywie pojmowana „troska o zdrowie”, potrafiąca „odpowiedzialnością” wytłumaczyć również narażanie Najświętszego Sakramentu na utratę należnej mu czci,  zalecając, a praktycznie zakazując organizacji tradycyjnych procesji.  Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, to najlepszy czas, by zrobić rachunek sumienia i naprawić poczynione szkody.  Czas najwyższy powiedzieć "Non possumus"! Tylko, że następcy prymasa Wyszyńskiego nie widać...

Czytaj więcej...

PIERWSI czyli NIEODTRĄBIONE ZWYCIĘSTWO

Zarówno poczta pantoflowa jak i informacja prasowa - obie od pewnego czasu krążą po recenzenckich kuluarach - jednym głosem sugerując, że to Teatr Narodowy w węgierskim Miszkolcu ma być tym „pierwszym” w Europie, który zaprezentuje premierę z udziałem publiczności po okresie lockdownu. I choć rzeczywiście, 12 czerwca o 20.30 na deskach najstarszego teatru węgierskiego rozpocznie się premiera współczesnej komedii węgierskiej, napisanej przez utalentowanego dramaturga Istvána Mohácsi’ego, zatytułowanej FRANCIA RÚDUGRÁS (tytuł oznacza coś w rodzaju francuskiego skoku o tyczce) w reżyserii Jánosa Mohácsi’ego – to niestety, nic bardziej mylnego. 12 czerwca w Tarnowie będzie już tydzień po premierze "Jasia i Małgosi". Znowu jesteśmy pierwsi – prawdopodobnie nawet w Europie! Z dumą informuje Katarzyna Cetera, nasza stała teatralna recenzentka.

Czytaj więcej...

Pomiędzy zarazą a Sodomą

Film Sylwestra Latkowskiego nie tylko, że niczego nie załatwia, ale dodatkowo skutecznie zaciemnia to, co najważniejsze - pisze Tomasz A. Żak, ceniony publicysta i reżyser, twórca Teatru Nie Teraz. Nie chodzi bowiem o taki czy inny, choćby najbardziej brudny rozrywkowy interes bazujący na tzw. ekstremalnym seksie. Rzecz też nie w tym, że w takim miejscu bywa i korzysta z jego oferty  taka czy inna persona z identyfikatorem „celebryta”.  Sedno w tym, że ten rynsztok, to prosty i oczywisty efekt popularyzacji, żeby nie napisać upaństwowienia antykultury jako takiej. Ale o tym w filmie cicho sza.

Czytaj więcej...

NARESZCIE BEZ KORONY

czyli
WARTO BYŁO CZEKAĆ

Stan zagrożenia epidemicznego ogłoszono w naszym kraju oficjalnie co prawda dopiero 14 marca - dywaguje Katarzyna Cetera, ale już kilka dni wcześniej, ze względu na bezpieczeństwo pracowników i publiczności zaczęto odwoływać zaplanowane projekcje, koncerty i spektakle. Od 20 marca ogłoszono stan epidemii. Oznaczało to dla nas wprowadzenie ograniczeń w różnych dziedzinach życia – „zahibernowana” została nie tylko gospodarka czy życie towarzyskie: lockdown dotknął również branżę eventową, wystawienniczą, rozrywkową i kulturalną – tę ostatnią pewnie najboleśniej. Kultura przeniosła się do sieci i tam właśnie rozpoczęły się wielkie, ogólnoświatowe, teatralne „koronalia” – raj dla widzów tęskniących do Sztuki.  Na szczęście ten nienormalny stan wyjątkowy w kulturze kończy się. Tarnowski Teatr, jako jedna z pierwszych tarnowskich placówek kulturalnych, nowe otwarcie kończącego się sezonu teatralnego oficjalnie ogłosił we wtorek 2 czerwca, podczas specjalnie zwołanej konferencji prasowej, której dominantę stanowiła zapowiedz najnowszej premiery "Jasia i Małgosi" w reż. Matyldy Baczyńskiej. 

Czytaj więcej...

Tomasz A. Żak: Prawicowa linia Maginota

Niespodzianka, prawicowe medium pisze o kulturze! To doprawdy niebywałe na naszym rynku, bo media zwane prawicowymi czy też patriotycznymi w zasadzie kulturą jako taką się nie interesują. Odnotowuję to od lat. Najpierw z niejakim zdziwieniem i bólem, później nawet ze złością, a teraz to już chyba tylko z rezygnacją. Przyjrzyjmy się więc temu, co nazwałem niespodzianką.

Czytaj więcej...

Mrożek w Urzędzie oraz szczypta normalności...

Dwie, a właściwie trzy wiadomości zdominowały życie polityczno-towarzyskie naszego galicyjskiego miasteczka w ostatnim tygodniu. Otóż, po dłuższej nieobecności powrócił na urząd prezydent Roman Ciepiela i się zaczęło... . Zacznijmy od personaliów, bo te najbardziej zbulwersowały tzw. opinię. Z dniem 29 maja prezydent odwołał z funkcji zastępcy prezydenta Piotra Augustyńskiego zajmującego się od sześciu lat sprawami gospodarczymi, degradując go na szefa Miejskiego Zarządu Budynków, zaś dotychczasowego dyrektora przesuwając na stanowisko zastępcy! Natomiast na miejsce ekonomicznego wiceprezydenta nominacje otrzymała z dniem 1 czerwca... pani o kultury czyli Agnieszka Kawa, do końca maja pobierająca dyrektorską pensję w Centrum Sztuki Moście, którą kilka miesięcy temu krakowski marszałek odwołał z tej funkcji. Jak doniosło Radio Kraków nowa wiceprezydent ma na nowym stanowisku m.in. obiądź (pisownia oryginalna) pieczę "nad szeroko pojętymi sprawami tarnowskiej kultury i miejskimi instytucjami kulturalnymi, nad edukacją kulturalną i szkolnictwem artystycznym, miejskim sportem, promocją miasta i komunikacją z mieszkańcami, promocją turystyki". No cóż, historia lubi się powtarzać. Przed laty prezydent M. Bień powołał na podobne stanowisko Annę Knapik, dyrektor Centrum Paderewskiego Tarnów-Kąśna Dolna... Jednakowoż, obie te nominacje dzieli kosmos - basta! - reszta jest milczeniem! I jeszcze jeden kamyczek do tego magistrackiego ogródka: to właśnie Roman Ciepiela, jako wicemarszałek województwa małopolskiego był ojcem chrzestnym nominacji A. Kawy na dyrektora obecnego CSM. Niejako w cieniu tego politycznego tsunami odbyło się ogłoszenie przyznania tegorocznych Nagród Miasta Tarnowa za osiągnięcia w dziedzinie kultury oraz nadanie placykowi tuż obok Tarnowskich Powązek przy ul. Narutowicza imienia Antoniego Sypka, jednego z najwybitniejszych współczesnych Obywateli Tarnowa.

Czytaj więcej...

Katechizm wyklętej kultury

20 lat po premierze...

Miałem taki sen - pisze znany reżyser i publicysta - Tomasz A. Żak, twórca i dyrektor Teatru Nie Teraz. Jest wiosna. Piękna łączka w brzozowym lesie. A tutaj rusza się ziemia, ta łączka cała się rusza. Coś wyraźnie chce wyjść spod murawy. Ukazują się jakieś palce, całe dłonie, potem głowy i ramiona… Spod ziemi wychodzą ludzie w wojskowych mundurach, na ich czapkach orzełek w koronie, na piersiach ryngrafy z Matką Boską. Oni w rękach trzymają broń. Z trudem otwierają sklejone gliną oczy, z ust wypluwają ziemię. Za chwilę zaczną mówić… I wtedy w mój sen wchodzi urzędnik w garniturze z plikiem papierów pod pachą i zaczyna kierować tymi, co właśnie wygrzebali się spod ziemi: wy tamtędy, do muzeum, a panowie na lewo, na pomniki, a ci po prawej proszę się nie ruszać – zrobimy zdjęcie. I uwaga! Wszyscy oddają broń!

Czytaj więcej...

Matka, mamusia, mateńka…

Ona mi pierwsza pokazała księżyc
i pierwszy śnieg na świerkach,
i pierwszy deszcz.
Byłem wtedy mały jak muszelka,
A czarna suknia matki szumiała jak Morze Czarne.
(Konstanty Ildefons Gałczyński)

Tak o swojej mamie pisał przed laty Konstanty Ildefons Gałczyński. Obchodzony co roku 26 maja Dzień Matki to wyraz szacunku dla wszystkich matek. W tym dniu są one zwykle obdarowywane laurkami, kwiatami oraz różnego rodzaju prezentami. To święto ma na celu okazanie matkom szacunku, miłości, podziękowania za trud włożony w wychowanie. Postać matki kojarzy się z beztroskim dzieciństwem, jest symbolem miłości, bezpieczeństwa, domu. Bycie matką najczęściej łączy się z jednoczesnym przeżywaniem radości i doświadczaniem cierpień, troskami, wielkimi nadziejami związanymi z dziećmi, ale też niepokojami o ich los. Macierzyństwo to wielkie powołanie i wyzwanie, któremu coraz trudniej przychodzi sprostać współczesnym kobietom... . A jaką Ty jesteś matką? Jak czcisz swoją matkę?

Czytaj więcej...

Teatr - Miłość - Śmierć

Dzisiaj, w poniedziałek 25 maja 2020 roku przypada dziewiąta rocznica tragicznej śmierci Edwarda Żentary, który przez niespełna trzy lata - od 4 lipca 2008 do maja 2011 roku – pełnił funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Teatru im. Ludwika Solskiego w Tarnowie. Wyreżyserował tu „Zbrodnię i karę”, „Rozmowy z katem” oraz „Przyjazne dusze”. Niestety, w tym roku z powodu, także kulturalnej pandemii nie mógł się odbyć w realu tradycyjny już koncert  in memoriam Edwarda Żentary (w tym roku miała wystapić Anna Maria Jopek), stąd od dzisiaj jeno w internecie obejrzeć można nagranie spektaklu „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego, którego premiera miała miejsce 20 września 2008 roku. Edward Żentara nie tyko wyreżyserował to przedstawienie, ale i zagrał w nim rolę Porfirego. Link do nagrania dostępny jest pod adresem: https://youtu.be/58jx9m02qvQ. Reżyserując "Zbrodnię i karę" w tarnowskim teatrze skupiam się przede wszystkim na losach Raskolnikowa, Sonii i Porfirego. Ten główny wątek powieści jest dla mnie najbardziej istotny i on też zawiera najważniejsze idee utworu. Mnie osobiście zafascynowała w tej powieści przemiana wewnętrzna bohatera, jego skomplikowana osobowość, wiara w odrodzenie duszy człowieka skażonej popełnieniem podwójnego morderstwa. Skupienie się na głównym wątku powieści daje mi możliwość ukazania całej złożoności ludzkiej duszy, daje też możliwość nadziei i wiary w dobro natury ludzkiej. Nic jeszcze wtedy nie zapowiadało dramatu, jaki rozegrał się trzy lata później nocą z 25 na 26 maja 2011 r.w mieszkaniu służbowym przy ulicy Lwowskiej w Tarnowie...

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.