III Przemarsz Bagiennych

Jadąc z Tarnowa do Kielc, w miejscowości Oleśnica, można dostrzec tajemniczą, wysoką na 17 metrów wieżę, do niedawna jeszcze otoczoną drewnianym rusztowaniem. Niezwykła budowla jest efektem wysiłków tarnowskiego pasjonata historii Wojciecha Maniaka, zwanego też Wojciechem z Bagien. Miłośnik wieków średnich wspierany przez Poczet Bagiennych z Wieżycy dąży do zrekonstruowania grodu Ligęzów - sławnego i możnego rodu szlacheckiego. Wojciech z Bagien skrupulatnie odtwarza obiekt szukając promotorów i donatorów. Służą temu m.in. cieszące się wzrastającym z roku na rok znaczeniem otwarte Turnieje Rycerskie Pod Wieżycą, warsztaty, obozy kondycyjne i szeroka działalność edukacyjna, obejmująca m.in. Krucjaty i Przemarsze. Obecnie, po 7.latach, rycerska wieża mieszkalno-obronna koło Dąbrowy Tarnowskiej jest już prawie gotowa, aliści aby rzecz całą dokończyć potrzeba jeszcze całkiem sporego trzosa. O determinacji grododzierżcy Wojciecha z Bagien najlepiej świadczy to, że wystawił on na sprzedaż swój okazały dom w Tarnowie, a póki co z rozmachem organizuje kolejne imprezy. Tegoroczny sezon rycerski pod Wieżycą we wsi Oleśnica w gminie Olesno rozpoczął 11 marca III Przemarsz na trasie Wieżyca – Breń. 19. rekonstruktorów historycznych w strojach, ze stosownym na taką wyprawę wyposażeniem i… psem  przemierzyło 18 kilometrową trasę. Szczegóły poniżej.

Czytaj więcej...

Kobieta z turbodoładowaniem

I głową "robaczywą" od pomysłów, jak określał taki stan intelektualnego napięcia charyzmatyczny ojciec Jan Góra - twórca Lednicy i Jamnej. Mowa o Agnieszce Opolskiej - młodej pisarce, malarce, przedszkolance, żonie i matce, a ostatno także bizneswoman. Obywatelce świata i Polski, gdzie się urodziła 14 stycznia 1982 roku w Ostrowcu Świętokrzyskim. Ma za sobą studia socjologiczne na UJ i graficzne na ASP w Krakowie. Już podczas studiów próbowała swoich sił w charakterze animatorki kultury. Przez ponad 12 lat związana z Tarnowem i regionem tarnowskim, gdzie włączała się w prace lokalnych instytucji i stowarzyszeń na rzecz dzieci i młodzieży. Jedną z nich był znany dziś w całej Polsce Teatr Nie Teraz, gdzie poznała swojego obecnego męża Alberta Opolskiego, który był tam cenionym aktorem. Po studiach zamieszkała w Lille, gdzie uczęszczała do Centre D’art Plastiques et Visuales oraz pracowała w domu dla bezdomnych Magdala. Obecnie wraz z rodziną przebywa w Wielkiej Brytanii, gdzie prowadzi własne przedszkole i pisze. Jej pierwsza debiutancka książka "Anna May" wygrała w 2015 r. IV edycję ogólnopolskiego konkursu "Literacki Debiut Roku", na który nadesłano ponad 300 prac, robiąc prawdziwą furorę na rynku wydawniczym. Zdobywając rzesze czytelników, zbierając świetne recenzje i odbywając liczne spotkania z czytelnikami, m.in. także w swoim Tarnowie. Niejako, w tzw. międzyczasie było malowanie obrazów do powieści "Anna May" i wiele innych ciekawych inicjatyw na facebooku, ale także  na blogu autorki. Jednak dopiero w 2017 roku autorka zaskoczyła nas naprawdę. Okazało się, że nie tylko wydała swoją drugą powieść pod tytułem "Róża", ale także założyła własne wydawnictwo! Jestem świeżo po lekturze "Róży" i zanim ośmielę się ją zrecenzować publikuję poniżej obszerny i wielce interesujący wywiad, jakiego autorka udzieliła w lutym jednemu z portali literackich.

Czytaj więcej...

Francuskie Ostatki w Mościcach

Każdy, kto zamierzał miło spędzić finał karnawału i trafił do Centrum Sztuki Mościce – opuszczał to miejsce tuż przed północą w pełni usatysfakcjonowany. Organizatorzy w ramach projektu SPIS TREŚCI POUFNYCH – realizowanego od kilku lat przez Karolinę Wójs - zaproponowali kolejny wieczór z cyklu FRANCUSKI STYL. Tego dnia wszystko było francuskie: moda, wino, perfumy, muzyka, a nawet Woody Allen. Polskie były tylko ostatki. Tradycyjne. Nie od dziś twierdzę - sprawozdaje Katarzyna Cetera, że oferta kulturalna CSM jest w naszym mieście najbogatsza. Instytucja Kultury Województwa Małopolskiego nie zawiodła nas i tym razem: antresola wypełniona była do ostatniego miejsca.

Czytaj więcej...

687? rocznica lokacji Tarnowa

A tak niewiele brakowało, aby urodziny Tarnowa obchodzone były w innym terminie. Otóż, na skutek błędu gramatycznego, popełnionego przez sekretarza królewskiego, przez wiele lat lokację Tarnowa umiejscawiano w zupełnie innym czasie i dopiero wnikliwe badania historyków wykazały ów niefortunny lapsus i wskazały na 7 marca 1330 roku, jako właściwą datę lokacji Tarnowa. Aliści, jak ostatnio ujawnił znany tarnowski Cicerone Antoni Sypek, znakomity historyk i społecznik, sprawa nie jest ostatecznie zamknięta. Otóż, młody historyk dr Łukasz Kossacki-Lytwyn blisko rok temu obronił pracę doktorską o Tarnowie w XVI-XVII. W rewelacyjnej pracy udowodnił, że data 1330 r. nie jest datą najważniejsza w historii miasta. Za datę urodzinową należy uznać rok 1328! - JUŻ KILKA MIESIĘCY PÓŹNIEJ, TYM RAZEM W KANCELARII KRÓLEWSKIEJ, SPYTKO Z MELSZTYNA OTRZYMUJE DNIA 24 KWIETNIA 1328 ROKU PRZYWILEJ, KTÓRY BĘDZIE MIAŁ PODSTAWOWE ZNACZENIA DLA USTROJU PRAWNEGO PRZEDMIEŚĆ. TO TEN AKT, A NIE PRZYWILEJ LOKACYJNY Z 1330 ROKU, JEST Z PERSPEKTYWY PRZEDMIEŚĆ NAJWAŻNIEJSZY. BŁĘDNE JEGO TŁUMACZENIE PODANE W NAJSTARSZEJ MONOGRAFII MIASTA LEGŁO U PODSTAW ZŁEJ INTERPRETACJI PROCESU LOKACYJNEGO PRZEZ PÓŹNIEJSZYCH HISTORYKÓW. Niezależnie od tych spekulacji, już w poniedziałek 6 marca na tarnowskim Rynku stanął duży namiot, w którym ulokowana została scena świątecznych uroczystości. - W tym roku zmieniliśmy formułę urodzin. Chcemy, żeby przyłączyli się do nich wszyscy tarnowianie, a nie tak jak do tej pory tylko najmłodsi - wyjaśnia Marcin Sobczyk, dyrektor Wydziału Kultury UMT. W bogatym programie wtorkowej fety znalazły się m.in. występy uczniów tarnowskich szkół, barwny korowód przedszkolaków, wypuszczanie do nieba setek baloników i słodkie niespodzianki. Muzyczna część urodzin to koncert jazzowy zespołu Old Boys Band, Studio Rocka Pawła Mazura oraz „Gitarowe Granie” z udziałem znakomitego tarnowskiego artysty Wojtka Klicha, Sebastiana Riedla - syn legendy zespołu „Dżem”, założyciela zespołu Cree, a także Gabriela Fleszara; wisienka na urodzinowym torcie to rock’n’rollowa wersja ballady o Tarnowie.

Czytaj więcej...

Grafika i fotografie Maracasa

czytaj: kreatywne notowanie świata

„Na­leży każde­go dnia posłuchać krótkiej pieśni, przeczy­tać dob­ry wier­sz, zo­baczyć wspa­niały ob­raz i jeśli byłoby to możli­we - wy­powie­dzieć kil­ka rozsądnych słów.”
Autor: Johann Wolfgang von Goethe

Kiedy czytamy powyższe słowa jednego z najbardziej znanych twórców literatury niemieckiej przełomu XVIII i XIX wieku, pojawia się jednak pytanie  – w jaki sposób?. Na szczęście nie trzeba szukać daleko. Poszukiwania można zacząć przecież spokojnie od naszego tarnowskiego, przysłowiowego  „podwórka”, ponieważ, jak pisał Stanisław Jachowicz, „cudze chwalicie, swego nie znacie.” Maksymilian Tchoń (Maracas) – artysta najbardziej znany jako poeta zajmuje się bowiem również, ostatnio coraz częściej, wykonywaniem grafiki artystycznej oraz fotografii, dając tym samym miłośnikom sztuki coraz więcej powodów do refleksji pośród prozy życia codziennego. Jego prace można podziwiać na nowo utworzonej stronie autorskiej: https://mtchon.wordpress.com/ (tutaj zamieszczone są wszystkie grafiki; stąd także pobrać można większość zbiorów poetyckich tego autora w formie plików PDF) oraz na portalu FB: https://www.facebook.com/Maksymilian.Tchon.Poet/.

Czytaj więcej...

Wilcze tropy

W 2011 r. dzień 1 marca został ustanowiony świętem państwowym – Narodowym Dniem Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”. Jest to święto, honorujące i upamiętniające żołnierzy polskiego podziemia antykomunistycznego i antysowieckiego działającego w latach 1944 – 1963 w obrębie przedwojennych granic RP. W 2013 grupa pasjonatów i działaczy społecznych postanowiła zorganizować „Tropem Wilczym. Bieg Pamięci Żołnierzy Wyklętych” w lesie koło Zalewu Zegrzyńskiego. Pierwsza edycja biegu miała charakter surwiwalowy a wzięło w niej udział 50 uczestników. Rok później, dzięki wielkiemu zaangażowaniu ludzi z Fundacji Wolność i Demokracja, która organizuje go do dzisiaj, bieg zaczął nabierać rozpędu i został przeniesiony w miejsce znane z późniejszych edycji w Warszawie – Park Skaryszewski. Pobiegło wtedy 1500 biegaczy! Od 2015 bieg ma charakter ogólnopolski i na stałe wpisuje się w kalendarz wydarzeń biegowych. Po zeszłorocznym sukcesie– 40 000 uczestników ze 160 miast z całej Polski oraz Nowego Jorku, Chicago, Londynu, Wilna, Grodna, Lidy, Żytomierza i Zdołbunowa postawiono sobie jeszcze ambitniejszy cel. W tym roku, 26 lutego 2017 r., zorganizowano bieg dla 60 000 biegaczy z 240 miast nie tylko z Polski, którego głównym etapem był symboliczny dystans 1963 metry (odwołanie do roku w którym zginął ostatni Żołnierz Wyklęty – Józef Franczak ps. Lalek). Każdy z uczestników piątej już edycji biegów Tropem Wilczym otrzymał okolicznościowy, pamiątkowy medal. Jeden z nich trafił do znanego tanowskiego twórcy: Tomasza A. Żaka - dyrektora Teatru Nie Teraz, reżysera i pisarza, który będąc jednym z najstarszych uczestników wilczego biegu w Głubczycach, największego z biegów Tropem Wilczym, na prawie 12 kilkometrowej trasie zmieścił się w pierwszej dziesiątce uczestników. Meta była we wsi Królowe, gdzie w starym młynie, wiosną 1947 r. schronił się legendarny dowódca 5. Brygady Wileńskiej AK mjr. Zygmunt Szendzielarz "Łupaszka" wraz z swoimi najbliższymi towarzyszami: Lidią Lwow ps. "Lala", Wacławem Beynarem ps. "Orszak", Mieczysławem Abramowiczem ps. "Miecio". W tym miejscu doszło również do spotkania "Łupaszki" z komendantem Eksterytorialnego Okręgu Wileńskiego AK ppłk. Antonim Olechnowiczem ps. "Pohorecki". Tego samego dnia w parafialnej bibliotece w Głubczycach odbyło się spotkanie autorskie z Tomaszem A. Żakiem. Dzień wcześniej spotkał się on z czytelnikami w nieodległym od Głubczyc miasteczku Kietrz. Obchody Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych/ Niezłomnych/ mają miejsce również w Tarnowie: 28 lutego o godz. 16  na Cmentarzu Komunalnym w Krzyżu, a dzień później na Starym Cmentarzu organizuje je poseł prof. Bernackiego. Zaś 1 marca na godz. 14.30 Klub Gazety Polskiej zaprasza do kościółka na Burku, gdzie przed mszą św. zaplanowano "Patriotyczne wypominki".

Czytaj więcej...

Tramwaj na Ochotę

czyli o niezapomnianych kreacjach aktorskich

Są spektakle, których nie da się zapomnieć. Pamięta się o nich przez wiele lat, choć z upływem czasu zacierają się w umyśle zasadnicze elementy dzieła scenicznego a pozostają wrażenia najsilniejsze, najtrwalsze – czasem takie, które zapamiętaliśmy mimowolnie. W swoim myślowym katalogu mam i ja takie spektakle. Kilka z nich pochodzi z końca lat osiemdziesiątych. Szczególnym nabożeństwem darzyłam wówczas – i tak mi zostało – Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem. Do dziś pamiętam scenę tego teatru zaaranżowaną w formie ringu bokserskiego, wokół którego zgromadziła się widownia. Nie mam już dziś pewności, czy była to scenografia do DOKTORA FAUSTUSA czy do innego przedstawienia. Nie zapomnę również scenografii do tamtejszej niemal misteryjnej adaptacji WIELKIEGO TEATRU ŚWIATA Calderona. Zapamiętałam inscenizację prezentowaną symultanicznie na pięciu jarmarcznych wozach przypominających naturalną scenografię (i środek transportu) dla wędrownych trup teatralnych dawnych epok. Wówczas też dowiedziałam się, dlaczego nie zawsze warto siadać w teatrze w pierwszych rzędach. Podczas przedstawienia dostałam (przypadkowo rzecz jasna) kością z pieczonego kurczaka - spożywanego przez jednego z aktorów podczas spektaklu - prosto w czoło. Fizycznych obrażeń nie odniosłam, ale widoczne „na mózg mi się rzuciło” – bo wspomnienia pozostają mimo upływu trzydziestu prawie lat.

Czytaj więcej...

Literacka szarlotka

Anna Morawiec gościem w Tarnowie

Jednym z gości, którzy przybyli 9 lutego na wydarzenie literackie, jakim stał się poetycki pojedynek Maksymiliana Tchonia i Withkacego Zaborniaka – Czarny czwartek była pani Anna Morawiec. Artystka z Olesna jest autorką książki zatytułowanej – „Szarlotka czyli co się robi, żeby nie robić tego co powinno się robić” wydanej drukiem w 2016 roku przez Wydawnictwo w Podwórku dzięki mecenatowi Miasta Gdańska. Radio Gdańsk natomiast wyemitowało klimatyczne, prezentujące wybór tekstów z tomiku, słuchowisko, a także ciekawy wywiad z autorką, która w trakcie rozmowy opowiedziała słuchaczom w pełen zaraźliwego humoru oraz dystansu sposób o sobie i swojej artystycznej działalności. Z tego powodu pragnę zachęcić tutaj nie wyłącznie do lektury zbioru pani Anny Morawiec, ale również do zapoznania się z dotyczącym jej twórczości (również pozaliterackiej) materiałem Radia Gdańsk.

Czytaj więcej...