Galeria na Płocie w cieniu ArtFest

Zły czas mija, sztuka pozostaje
To  przygodą, której warto doświadczyć.

Od kilku dni w „Galerii na Płocie” obok Bimy przy ul Żydowskiej oglądać można  kolejną plenerową ekspozycję pt.„Strażnicy kirkutu”, na którą składa się kilkadziesiąt fotografii cmentarza żydowskiego wykonanych przez uczestników  Otwartej Pracowni Sztuk Wizualnych, działającej przy Tarnowskim Centrum Kultury, a prowadzonej przez członków Tarnowskiego Towarzystwa Fotograficznego. Niejako równolegle, aczkolwiek po raz pierwszy w większości online, odbywa się  17. Festiwal Sztuki ArtFest im. Bogusława Wojtowicza, obejmujący jazz, dizajn, piosenka francuska, zdrowie, fotografia, szkło, ceramika, architektura, sztuka cukiernictwa, Mały ArtFest, obrazy na ulicach, słowa na ulicach… . Tegoroczna edycja potrwa od 20 listopada do 20 grudnia w siedzibie głównej BWA w Pałacyku Strzeleckim oraz na dworcu PKP , a także w Galerii Bema 20 i GBP w Oleśnie. Ciekawostką, niejako stygmatyzującą pandemicznie Festiwal, jest  pół tysiąca maseczek z grafiką tegorocznej edycji ArtFest.

Czytaj więcej...

Zwyczajny dzień zwyczajnej pani

Historia prawdziwa

Niniejsza opowiestka spisana została mniej więcej rok temu – pisze związany z Teatrem Nie Teraz Mirosław Poświatowski, znany niegdyś dziennikarz tygodnika TEMI, jeszcze przed fałszywą pandemią, a opisywane wydarzenie miało miejsce kilka lat wcześniej. Historia czekała, aż ją przeczytam i oprawię w dźwięki, ale się nie doczekała, więc zamieszczam ją w tej formie... Świat Starszej Pani kurczył się. Choć Starsza Pani nie narzekała, to jednak spacer do kościoła wymagał wyjścia z domu z dużym wyprzedzeniem. W ubraniu się czasem przeszkadzały bolące stawy, przy kolejnym rzucie choroby. Ból Starsza Pani próbowała odegnać śpiewem, pracą, modlitwą...

Czytaj więcej...

Deklaracja sprzed 46 lat...

W sobotę 21 listopada, minęła kolejna rocznica ogłoszenia słynnej Deklaracja abpa Marcelego Lefebvre’a z 21 listopada 1974 roku, twórcy do dziś wzbudzającego kontrowersje Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X, którego członków początkowo nazywano piusowcami, później lefebrystami, zaś obecnie poprawnie jest mówić o nich: tradycjonalisci. - Całym sercem i całą duszą należymy do Rzymu katolickiego, stróża wiary katolickiej oraz tradycji niezbędnych do jej zachowania, do wiecznego Rzymu, nauczyciela mądrości i prawdy. Odrzucamy natomiast i zawsze odrzucaliśmy pójście za Rzymem o tendencji neo-modernistycznej i neo-protestanckiej, która wyraźnie zaznaczyła się podczas Soboru Watykańskiego II, a po soborze we wszystkich z niego wynikających reformach. Wszystkie one przyczyniły się, i wciąż się przyczyniają, do zniszczenia Kościoła... To dobra okazja do przypomnienia historii Bractwa, szczególnie jego obecności w Tuchowie, o czym stało się głośno pod koniec 2005 roku, kiedy to kuria diecezjalna w Tarnowie wydała komunikat, w którym ostrzegała wiernych, że "gromadzenie się na mszach i przyjmowanie komunii w kaplicy przy Rynku w Tuchowie grozi ekskomuniką". W komunikacie podkreślano, że "reklamowana w jednym z tarnowskich tygodników kaplica pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tuchowie nie jest kaplicą Kościoła rzymskokatolickiego". 

Czytaj więcej...

Reaktywacja Wartości Życia

czyli ponowna aktywacja Festiwalu Vitae Valor - część druga

To było równe 20 lat temu. To wtedy zorganizowano pierwszą edycję unikalnego w skali Europy projektu filmowego - Festiwal Filmowy VITAE VALOR czyli Wartość Życia. Jego pomysłodawcą i przez pierwsze 7 odsłon  dyrektorem artystycznym był Jerzy Świtek - człowiek orkiestra i człowiek instytucja. Zakochany w filmie, gruntowanie wykształcony na KUL polonista, filmoznawca i dziennikarz oraz niestrudzony animator kultury, znany szeroko w mieście i regionie. Dwa pierwsze Festiwale zorganizował wraz z ks. Pawłem Postawą w Oratorium księży Filipinów, wcześniej wymyślili i zrealizowali (przy skromnym udziale niżej podpisanego) w Amfiteatrze Miejskim kilka edycji festiwalu muzyki religijnej pt. "Fantastyczne śpiewanie". Aliści później film całkowicie pochłonął Jerzego, a ponieważ kontynuacja rosnącego w siłę Festiwalu w dotychczasowej formule stała się niemożliwa, zacumowaliśmy obaj na Tratwie czyli w Duszpasterstwie Akademickim przy ul. Dwernickiego.  Dzięki odwadze i wyobraźni miłosierdzia jej ówczesnego sternika ks. Artura Ważnego, który był także dyrektorem wydziału duszpasterstwa młodzieży Kurii diecezjalnej  i prezesa tratwowej wspólnoty Zuzanny Szafrańskiej - Krawczyk, znanej dziennikarki radiowej, a później i telewizyjnej - zakotwiczyliśmy w tam na kolejne 5 festiwalowych edycji (lata 2003-2007). Te miesiące przygotowań wraz z kilkunastoosobową grupą młodzieży szkół średnich i studentów, stanowiących grupę szturmową grudniowego tygodnia festiwalowego, to była dla nas przygoda życie. Stanowiliśmy jedna wielką rodzinę. Pamiętam, jak Zuza, która z Jurkiem zapowiadała poszczególne projekcje i prowadziła spotkania, przychodziła wraz ze swoim maleńkim synkiem  Karolem, który szybko stał się ulubieńcem publiczności i niemalże maskotką Festiwalu. Podobnie, jak Jurek, który przyprowadzał swoją kilkuletnią córeczkę Basię... Dobrym duchem  imprezy była sekretarka Wydziału Duszpasterstwa s. Ania Godek - prawdziwy anioł w habicie służebniczki dębickiej. Mieliśmy poczucie misji i satysfakcji z organizacji jednego z najważniejszych wydarzeń kulturalnych roku w mieście i regionie. Wtedy i dziś jednym z patronów medialnych Vitae Valor jest nasz portal gdzie będziemy na bieżąco relacjonować wszystko, co w festiwalowej trawie piszczy...

Czytaj więcej...

Służył aż do smierci

„Myśl o Polsce wielkiej i silnej, wolnej i niepodległej była i jest treścią mego istnienia, urzeczywistnienie jej było i jest jedynym celem mego życia”.

Kobiety mdlały, kiedy grał, krytycy nie szczędzili mu pochwał, a z jego zdaniem liczył się nawet prezydent Stanów Zjednoczonych! W 160. rocznicę urodzin Ignacego Jana Paderewskiego w warszawskiej Kordegardzie otwarto wystawę  „Ignacy Jan Paderewski. Służyć będę aż do śmierci”, zorganizowaną przez Instytut Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego we współpracy z Narodowym Centrum Kultury oraz Centrum Rozwoju i Edukacji Młodzieży. Jak to możliwe w dobie polityczno-sanitarnej pandemii, w sytuacji kiedy zamknięte są wszystkie instytucje kulturalne? Otóż, to co nie możliwe np. w naszym galicyjskim miasteczku udało się w stolicy, gdzie rzeczoną ekspozycję zorganizowano w plenerze, dokładnie przed frontonem zamkniętej Kordegardy.  Galerii  Narodowego Centrum Kultury przy  Krakowskim Przedmieściu, w samym centrum Warszawy.  Wystawa dostępna będzie w dniach 18– 27 listopada 2020. Szkoda, że warszawiacy i liczni turyści tłumnie przechodzący obok nie dowiedzą się z niej o istnieniu Centrum Paderewskiego w podtarnowskiej Kąśnej Dolnej gdzie mistrz Paderewski bywał i tworzył...

Czytaj więcej...

Wojna w Klasztorku

czyli 5. rocznica wielkiej plenerowej inscenizacji Teatru Nie Teraz w Ołpinach.

Wyjątkowo długa i słoneczna tegoroczna jesień sprzyja wędrówkom i wspomnieniom przebytych szlaków. Jeden z nich prowadzi nas ludzi teatru do malowniczo położonych Ołpin w Gminie Szerzyny - jednej z najstarszych wsi Pogórza Ciężkowickiego, po raz pierwszy wymienionej w roku 1288 w immunitecie nadanym przez Leszka Czarnego jako wieś klasztoru benedyktynów tynieckich. Do dziś na jej terenie znajdują się pozostałości istniejącego tam od kilku stuleci klasztoru sióstr dominikanek. I właśnie ten od dawna opuszczony i popadający w ruinę zespół klasztorny, zwany przez miejscowych "klasztorkiem" , stał się miejscem niezwykłego wydarzenia - reknstrukcji historycznej wydarzeń sprzed ponad 100 lat, kiedy to w maju 1915 r., po załamaniu się frontu austriacko – rosyjskiego pod Gorlicami stoczono na ołpińskich polach wielką bitwę. W 2015 roku dzięki pospolitemu ruszeniu mieszkańców Serzyn i zespołwi TNT, wtedy jeszcze z Tarnowa,  ten historyczny pustostan ożył i z udziałem około 500 widzów, przypomniał światu o konieczności przywrócenia pamięci o tym miejscu. I oto teraz "słowo staje się ciałem". Jak doniosło RDN, budynek dawnego klasztoru sióstr dominikanek w Ołpinach po trzech latach starań doczekał się dofinansowania ze środków europejskich Województwa Małopolskiego. Teraz będzie pełnił rolę placówki opiekuńczej dla osób starszych.

Czytaj więcej...

Bez świętości nie ma niepodległości

I odwrotnie...

Historia Polski – jeśli spojrzeć na nią z perspektywy wiary, pobożności i moralności, zamiast zwyczajowej optyki politycznej, militarnej, społecznej czy gospodarczej – to okres nieprzerwanych wzlotów i upadków. interesująco dywaguje na interentowych łamach pch24.pl  znany publicysta Michał Wałach. Epoki religijnego zapału poprzedzały sukcesy oraz współistniały z nimi. Z kolei przed i w trakcie chwil narodowych słabości i problemów dostrzec można odwrót od gorliwej wiary oraz sukcesy antykatolickich prądów ideowych. Do którego etapu naszych narodowych dziejów jest w chwili 102. rocznicy odzyskania niepodległości Polakom bliżej – do zastępów świętych czy do grzeszników? Szczególnie w dobie covidowych porachunków wszystkich ze wszystkimi.

Czytaj więcej...

PostCovidowa Świniokalipsa (3)

W poprzednim odcinku: Trybunał Norymberski dopiero rozpoczynał obrady. Nazwa była nieprzypadkowa: miała nawiązywać do trybunału sądzącego niemieckich zbrodniarzy po II wojnie światowej. Nieprzypadkowa była również lokalizacja: Tarnów, pierwsze niepodległe miasto, nadawał się do tego znakomicie. Lista zarzutów była długa, podobnie jak i liczba oskarżonych. Jako pierwszy przed Trybunałem stanął były Minister Zdrowia Łukasz Szumowski, sławny aferą maseczkową i nie tylko... Jaki zapadnie wyrok? (UWAGA, niniejszy tekst jest fikcją literacką i czytasz go na własną odpowiedzialność. W razie wątpliwości skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą). Tak anonsuje swój literacki powrót, tym razem na łamy portalu Salon24.pl, znany niegdyś tarnowski dziennikarz i członek zespołu Teatru Nie Teraz - Mirosław Poświatowski.

Czytaj więcej...