TARNOW I OKOLICE: Tarnowskie roszady

czyli
co tam, panie, w polityce…

Obostrzenia pandemiczne odrobinę zelżały, rozpoczyna się sezon ogórkowy. Dopiero się zaczął - komentuje Katarzyna Cetera, a już nabiera tempa. Rozwijają się afery, aferki i awanturki, które średnio obchodzą przeciętnego konsumenta dzieł i dóbr kultury, a co dopiero szarego zjadacza chleba. Co prawda mamy wybory prezydenckie i w związku z tym wszyscy udajemy, że nie jest nam wszystko jedno. W tych okolicznościach w zasadzie wszyscy chyba powinniśmy się przyzwyczaić, że ktoś komuś podkłada świnię, ale jakoś tak niewyraźnie, bo choć jeszcze nam to „wisi”, to jednak już nie bardzo uchodzi.

Czytaj więcej...

Sami swoi

czyli nie ma mocnych...
czyli na układy nie ma rady?

Laureaci nagród Tarnowa w dziedzinie kultury przedstawieni zostali pod koniec maja. Uroczysta gala z wręczeniem nagród odbyła się w piątek  3 lipca w amfiteatrze, wtedy też ogłoszeni zostali zdobywcy stypendiów artystycznych. Nagrody Miasta Tarnowa w dziedzinie kultury przyznawane są rokrocznie  w pięciu kategoriach: upowszechnianie kultury, twórczość artystyczna, nadzieja roku, mecenas kultury Tarnowa, nagroda za całokształt pracy w dziedzinie kultury. – Już jesteśmy złaknieni tych kontaktów, już chcemy nie tylko w tej wirtualnej przestrzeni, ale w rzeczywistości spotkać się, popatrzeć sobie w oczy. Ale to co najważniejsze, to chcemy zaprosić artystów działalności, do podzielenia się swoimi przemyśleniami. Stąd pomysł na stypendia, które miasto funduje. Ale to też okazja, żeby zauważyć i podziękować tym, którzy dla tarnowskiej, małopolskiej i polskiej kultury są cennymi osobami – mówi Roman Ciepiela, prezydent miasta Tarnowa. Szkoda tylko, że laureaci (nikogo nie deprecjonując) są co roku z tego samego klucza polityczno-towarzyskiego i brak w ich gronie twórców znanych w całej Polsce, niezależnych i wolnych a permanentnie wykluczanych z lokalnego pejzażu kulturalnego. To nie oni potrzebują Tarnowa ale On ich potrzebuje dla prawdziwej promocji  miasta i regionu. To szansa a nie problem...

Czytaj więcej...

DZIEŃ GNIEWU RAZ JESZCZE

czyli
POWRÓT DO MASZKIENIC

Z cyklu: Tarnów i okolice

Dzień gniewu – to krótki utwór sceniczny autorstwa Romana Brandstaettera, napisany jeszcze w 1962 roku. Tekst dramatu - pisze w swojej recenzji Katarzyna Cetera, został zaadaptowany przez Tomasza. A. Żaka dla TEATRU NIE TERAZ już kilka lat temu. Premiera odbyła się w Dąbrowskim Domu Kultury – Ośrodku Spotkania Kultur Synagoga. Przedstawienie wznowiono właśnie – po siedmiu latach od premiery - w Ośrodku Praktyk Artystycznych Dom Ludowy w  Maszkienicach, gdzie od roku swoją siedzibę ma teatr T. Żaka, obchodzący w tym roku 40 lecie działalności. Spektakl miał charakter pokazu zamkniętego w związku z realizacją filmu Dzień Gniewu. I choć z pierwotnej obsady pozostali na scenie tylko Maciej Małysa (Walter Born), Andrzej Król (Żyd) oraz Karol Zapała (Człowiek z Podziemia), spektakl nadal robi duże wrażenie, dzięki m.in. bardzo dobremu, dojrzałemu aktorstwu, znakomitej scenografii i muzyce. I pomimo upływu  lat nic nie stracił ze swojej energi i siły oddziaływania, stając się wyjątkowo  aktualnym. Szkoda, że tego teatru w Tarnowie już nie ma...

Czytaj więcej...

Natalia na salonach

czyli udany start facebookowego  sezonu ogórkowego
 
Wszystko zaczęło się od papierowego song protestu autorstwa Natalii Tryby, znanej niegdyś Aspirantki i poetki, obecnie performerki, fascynatki fantastyki i planszówek, artystki programowo niepokornej i zbuntowanej. - Wiecie... kiedyś, gdy ktoś źle mówił o Tarnowie tupałam nogą i mówiłam, że nie ma racji. Dziś, niestety jestem zmuszona, przeprosić każdego, kto mimo wiary w nasze działanie zapewniał, że na długo pozostaniemy zaściankiem.  Moi znajomi Artyści otrzymują mejlem petycję. Wiecie czego dotyczy? Zmiany formuły Salonu Biuro Wystaw Artystycznych w Tarnowie. A wiecie dlaczego? Bo moja siostra Magdalena, która od kilku lat realizuje swoje największe marzenia zgłosiła pracę na konkurs. I dostała wyróżnienie. WYRÓŻNIENIE za umiejętność wciągnięcia widza w świat własnych opowieści. Wyróżnienie, które jest kartką papieru i wsparciem dla Magdy, która chce iść na studia. Tak, w tym mieście widoczne jest pewnego rodzaju rozdwojenie jaźni, z jednej strony kultura jest jedną z istotnych jego wizytówek a z drugiej kultura nie ma solidnego wsparcia i mamy paradoks.  Najlepszym tego przykładem jest zmuszenie do emigracji z Tarnowa (podobnie, jak Aspiranci - bezdomnego), znanego w całej Polsce Teatru Nie Teraz, obchodzącego w tym roku jubileusz 40 lecia działalności.

Czytaj więcej...

Muzyka znad pięknego modrego Dunaju.

Popołudnie ze Strauss Ensemble

W ostatnią niedzielę, 28 czerwca o godz. 16 odbył się w Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej pierwszy w tym roku koncert z udziałem publiczności. Przed ograniczoną rygorami polityczno-sanitarnymi ilością widzów (limit 150 miejsc, wiadomo:pandemia) wystąpił znakomity baryton Jakub Milewski oraz doskonale dysponowany tego popołudnia zespół Strauss Ensemble. Działająca w zlokalizowanym na Pogórzu Ciężkowickim urokliwym dworku mistrza Ignacego Jana Paderewskiego - światowej sławy pianisty i kompozytora, wielkiego patrioty i polityka, w jedynej tak zachowanej na świecie posiadłości, to kolejna po teatrze i BWA instytucja przywracająca normalność w tarnowskiej  kulturze.

Czytaj więcej...

"Zaorany" przez burzę...

Tak sugestywnie i dramatycznie zarazem spuentował wirtualne, bez udziału publiczności (wiadomo: pandemia) otwarcie - piątek 26.06. tegorocznego VII  Salonu BWA 2020 jego kurator Piotr Kukla. Mocno chimeryczna pogoda sprawiła, że technika musiała zrejterować i zapowiadanej transmisji online nie udało się przeprowadzić. A szkoda, bowiem ci, którzy wystawę już widzieli twierdzą, że jest ona wyjątkowo reprezentatywnym przeglądem tego co aktualnie dzieje się w tzw. branży.  Podkreśla się wysoki i mocno wyrównany poziom prac, różnorodność form i stylów -  "starzy, rutynowani wyjadacze" i debiutanci, bez zadęcia i snobizmu. To zupełnie inne, niejako wymuszone okolicznościami, spojrzenie na sztukę łączącą pokolenia. To nadal prestiżowy środowisko konkurs i równocześnie możliwie najszersza  prezentacja najnowszych prac artystów związanych z miastem i regionem. Wielkie brawa dla organizatorów tegorocznego Salonu, który wbrew przeciwnościom losu, i nie tylko, stał się niekwestionowanym Świętem Sztuki i pomimo wernisażowego falstartu szeroko otwiera swoje podwoje, zapraszając do klimatyzowanych pomieszczeń i na wygodny, darmowy parking! Naprawdę warto tam zajrzeć, a poniżej szczegółowe informacje o konkursie i jego laureatach.

Czytaj więcej...

O elitach przed wyborami

Do przedstawiania rzeczywistości w jakiej żyjemy coraz częściej stosujemy skojarzenia z zarazą, pisze w swoim najnowszym felietonie Tomasz A. Żak znany reżyser, twórca Teatru Nie Teraz i ceniony publicysta. To nie tylko naturalne wobec medialnej i politycznej pandemii strachu przed „bezobjawowym wirusem”, ale bardzo pomocne w niezrelatywizowanej ocenie świata całego i każdej z naszych mniejszych ojczyzn. Najlepiej jednak ów kontekst zarazy pasuje do przedwyborczego opisania tzw. elit. Zawsze kiedy w mitycznych nocnych rozmowach Polaków nadchodzi moment narzekania na źle rządzących, to pojawia się argument/wyjaśnienie, że to wszystko efekt wymordowania polskich elit w czasie dwóch XX-wiecznych okupacji – niemieckiej (wojennej) i sowieckiej (wojennej i powojennej). Mijają kolejne dziesięciolecia, a ta narracja trwa. Im środowisko bardziej „nakręcone” patriotycznie, tym mocniej jest to podnoszone. 

Czytaj więcej...

BRACIA KARAMAZOW

Jeżeli szatan nie istnieje, jeżeli go stworzył człowiek, to stworzył na swoje podobieństwo (F. Dostojewski).

To ostatnia premiera tego wyjątkowego - pandemia, zmiana dyrektora artystycznego - sezonu w naszym miejskim teatrze. Dano ją 19 czerwca o godz. 19 na małej scenie Solskiego, przy zdziesiątkowanej przez polityczno-sanitarną epidemię widowni. No cóż, znana z handlu reglamentacja dotknęła także teatru.  Szkoda, bo chętnych na obejrzenie tego dzieła było znacznie więcej niż w normalnym czasie liczy ta widownia miejsc. Przy okazji tej premiery po raz kolejny okazało się, że lokalni dziennikarze recenzenci są persona non grata, bowiem się ich po prostu nie zaprasza! Ten barbarzyński obyczaj w sposób oczywisty przekłada się na promocję tego, co się na deskach tarnowskiej sceny dzieje. Jak nas nie chcą i nie zapraszają to nie bywamy i korzystamy z zaproszeń Krakowa, Rzeszowa czy Kielc...  Aliści może nowa dyrektor artystyczna Matylda Baczyńska odwróci ten zabójczy dla PR teatru trend. W tej sytuacji nie pozostaje nam nic innego, jak wsłuchiwać się w opinie znajomych koneserów, szczególnie tych od lat wiernych tarnowskiej Melpomenie. Takich jak chociażby Jan Borek, były dyrektor Solskiego z czasów, kiedy i ja tam pracowałem, który po obejrzeniu najnowszej premiery napisał na FB -  Gorąco polecam. Literatura co oczywiste, znakomita. Świetna, precyzyjna reżyseria. Panowie dali radę. Bardzo dali radę. Dziękuję za świetny spektakl. A my doprecyzujmy, że "Bracia Karamazow" to ostatnia wielka powieść Fiodora Dostojewskiego, uznawana za jedno z najwybitniejszych dzieł w historii literatury, rozpisana na trzech aktorów. Kameralna autorska adaptacja Piotra Fronia oraz intrygująca forma plastyczna spektaklu umożliwiają spojrzenie z nowej perspektywy na relacje zapisane w oryginale.

Czytaj więcej...