We wtorek, 7 marca Tarnów obchodził swoje kolejne urodziny.   Każdy, kto choć trochę interesuje się przeszłością, zastanawia się czasem, jak wyglądało kiedyś życie naszego miasta, jak żyli i funkcjonowali ówcześni ludzie. Przypomnijmy, że w tym dniu w 1330 r. ówczesny król Polski- Władysław Łokietek lokował nasze miasto. W tym czasie w sąsiedztwie Tarnowa tworzyły się małe wioski i odrębne osady, prawdopodobnie była to też Lisia Góra, w której od jakiegoś czasu mieszkam. Pierwsza wzmianka o naszej miejscowości pochodzi z 1354 roku i zawarta jest w przywileju Kazimierza Wielkiego. Wśród historyków nie ma jednak zgodności, czy dyplom lokacyjny króla Kazimierza

To coroczne święto obchodzone jest 8 marca od 1910 roku.   Pierwszy dzień kobiet obchodzony był 28 lutego 1909, ustanowiony przez Socjalistyczną Partię Ameryki po zamieszkach i strajkach w Nowym Jorku. (według niektórych źródeł miały one upamiętniać strajk robotnic z 8 marca 1857 r.) W sierpniu 1910 r. w Kopenhadze odbyła się Międzynarodowa Konferencja Socjalistycznych Kobiet. Zaproponowano na niej obchody Dnia Kobiet, jednak nie ustalono konkretnej daty. Pierwsze prawdziwie światowe uroczystości odbyły się w kolejnym roku. 19 marca 1911 r. ponad milion ludzi w Niemczech, Austrii, Danii i Szwajcarii wyszło na ulice, by upomnieć się o prawa kobiet do głosowania

To już 693. rocznica lokacji Tarnowa. 7 marca 1330 r. kancelaria królewska króla Władysława Łokietka wystawiła wojewodzie krakowskiemu, Spycimirowi, dokument, na mocy którego mógł lokować miasto Tarnów. Założono je na wzgórzu dominującym nad najbliższą okolicą (226 m n.p.m.), a średniowieczny układ starego Tarnowa zachował się do dzisiejszych czasów. Sporządzony po łacinie królewski dokument pozwalał na lokowanie miasta na prawie niemieckim, z władzą sądową wójtowsko-ławniczą i samorządem. Zgodnie ze stosowaną zasadą mieszczanie poddani zostali władzy samorządu, na którego czele stał dziedziczny wójt. Zniesiona zaś została w stosunku do nich bezpośrednia podległość urzędnikom państwowym. Akt lokacyjny Tarnowa wzorowany był na prawie królewskiego

83. lata temu Stalin zlecił rozstrzelanie polskich oficerów.   Na mocy rozkazu z 5 marca 1940 roku, podpisanego m.in. przez Stalina i Mołotowa, NKWD zamordowało wiosną 1940 r. prawie 22 tys. polskich oficerów, policjantów, funkcjonariuszy straży granicznej i rezerwistów – w tym m.in. lekarzy, profesorów, nauczycieli, artystów i duchownych. Wśród nich 15 tys. stanowili oficerowie z obozów w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie. Rozstrzeliwano ich – strzałem w tył głowy – w kwietniu i maju 1940 roku w Katyniu, Charkowie i w Kalininie (dziś – Twer). Uśmiercono także ponad 7 tys. cywilnych Polaków, przetrzymywanych w 1940 r. w więzieniach na zachodniej

Nie opłakała ich Elektra Nie pogrzebała Antygona (Zbigniew Herbert)   Od 2011 roku dzień 1 marca jest świętem państwowym, poświęconym żołnierzom zbrojnego podziemia antykomunistycznego. Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” przypomina głównie żołnierzy Armii Krajowej, którzy po 1945 r., po wkroczeniu do Polski Armii Czerwonej nie pogodzili się z kolejną utratą niepodległości. Uznali słusznie, że miejsce poprzedniego okupanta niemieckiego zajął nowy okupant rosyjski. Żołnierze wyklęci to byli najbardziej zdeterminowani, najbardziej zagrożeni, ale nade wszystko najbardziej patriotycznie nastawieni partyzanci Polski Podziemnej z II wojny światowej, którzy podjęli walkę z ludobójcami z sowieckiego NKWD i mordercami z polskiej bezpieki oraz w ogóle z

24 lutego minął rok od zbrodniczej napaści Rosji na Ukrainę. Działania wojenne na pełną skalę rozpoczęły się tuż przed godziną 5 (godz. 4 w Polsce), kilka minut po tym, jak Władimir Putin ogłosił w wystąpieniu telewizyjnym przeprowadzenie „specjalnej operacji wojskowej”, której celem jest „demilitaryzacja i denazyfikacja Ukrainy”. Wojna pochłonęła dotychczas tysiące ofiar, żołnierzy i cywilów, w tym kobiety, dzieci i ludzi starszych. Od pierwszych godzin agresji Polacy, również tarnowianie, bezwarunkowo wsparli walkę Ukraińców i otworzyli swoje domy dla uchodźców. W byłej bursie szkolnej przy ul. św. Anny do dzisiaj mieszka 88 osób, tworząc m.in. potrzebne produkty dla walczących na froncie

15 lutego 1869 roku urodził się jeden z najwybitniejszych obywateli Tarnowa, właściciel słynnej Drogerii Bracha działającej jeszcze w latach 80-tych XX wieku w ścisłym centrum miasta…   Była I Wojna Światowa. Rosjanie po półrocznym okupowaniu Tarnowa uciekli w popłochu przed austryjacką ofensywą, pozostawiając za sobą straszliwy głód i nędzę. Mieszkańcy Tarnowa ogołoceni ze wszystkiego wyszli na ulice w poszukiwaniu jedzenia i ustawiali się w pobliżu zamkniętych składów i magazynów, opuszczonych przez właścicieli wraz z wybuchem wojny. Któregoś dnia pod jednym z takich pomieszczeń ustawił się tłum ludzi. Po chwili pod zabite deskami okna podeszli dwaj miejscowi murarze, Burmistrz Tertill i

Jak co roku, w rocznicę rzezi galicyjskiej – jednej z największych narodowych tragedii, dla której przestrzenią był m.n. Tarnów i jego okolice, przedstawiciele tarnowskich środowisk patriotycznych, m.in. Fundacji PRO PATRIA SEMPER – reprezentowani przez Piotra Dziżę i Kapituły Festiwalu Niepodległości – Ryszarda Żądło, spotkają się i pomodlą przy tzw. Mogile Rabacyjnej na Cmentarzu Starym w Tarnowie, zapalając tam Znicz Pamięci. Uczynimy to– piszą w swoim apelu. także w trakcie nadchodzącego weekendu, kameralnie, zachęcając w tym roku tarnowian do nieco innej, luźniejszej i indywidualnej formy upamiętnienia. Dlaczego ? Uznaliśmy, że nasze coroczne spotkania nie mogą być jednak odbierane jako oficjalne obchody

I znów obchodzimy okrągłą rocznicę wybuchu Powstania Styczniowego. Już dziesięć lat temu w mediach publicznych okolicznościowe obchody promowano pod hasłem „Styczeń wolności”. Dzisiaj, tej medialnej „wolności” jest jeszcze więcej. Ech, te rocznice! W tym roku możemy na przykład jeszcze świętować 80-tą rocznicę Konferencji w Teheranie, za rok niewątpliwie nie zapomnimy o 80-tej rocznicy Powstania Warszawskiego, a za dwa lata będzie okazja na uczczenie „osiemdziesiątki” Konferencji Jałtańskiej. Czemu, w jednym szeregu stawiam tragiczne zrywy narodowe wraz „kamieniami milowymi” zdrady Polski przez aliantów? Ponieważ, jak w tym gorzkim powiedzeniu, Polak znów jest głupi, pomimo szkód jakie wciąż ponosi jego wolność.   Nie

Jak nie ma wśród nas Antoniego Sypka.   Ta wiadomość lotem błyskawicy obiegła w czwartkowy poranek, 13 lutego 2020 r. , przedwalentynkowy Tarnów – Jego Tarnów… Miał 74 lata. Od dawna chorował, częste ostatnio pobyty w szpitalu przeplatały się z okresami względnej „stabilizacji” choroby toczącej jego organizm. Powiedzieć, że był historykiem miasta Tarnowa i regionu, działaczem społecznym i samorządowym oraz animatorem kultury, że był założycielem i prezesem Komitetu Opieki nad Starym Cmentarzem w Tarnowie (do niedawna organizował zbiórki na ratowanie jego nagrobków), że pisał książki o Tarnowie, jego szkołach, instytucjach, kawiarniach, osobach zasłużonych dla miasta i regionu, że był autorem