czyli profanum i szczypta sacrum   Pora ku temu więcej niż dobra, bo przecież wchodzimy w czas Adwentu, a więc oczekiwania właśnie. Moja wiedza podpowiada mi w tym kontekście – pisze w swoim cotygodniowym felietonie na pch24.pl Tomasz A. Żak, że finałem paruzji nie ma być żadne po ludzku rozumiane cudowne wydarzenie, ale oczywiste powtórne osobowe pojawienie się wśród nas Drugiej Osoby Boskiej. Innymi słowy, po prostu wtedy skończy się „ten świat”, w którym ludzie we wszystkich przypadkach odmieniają słowo „cud”, ale w jego możliwość nie chcą wierzyć.      Kolega zwrócił mi uwagę, że w komentarzach pod moim pisaniem

czyli „Nihil obstat” dla Medjugorie   Opublikowany przed kilkoma dniami dokument „Królowa Pokoju” stworzony przez Dykasterię Nauki Wiary i zatwierdzony przez papieża Franciszka wypowiada się na temat domniemanych objawień w Medjugorie. Nie deklarując ich prawdziwości podkreśla, że „zaobserwowano wiele pozytywnych owoców i nie wystąpiły żadne negatywne lub ryzykowne skutki wśród Ludu Bożego”. Jednak, jak podkreśla, kult publiczny w Medjugorie ma skupiać się przede wszystkim na Maryi, Królowej Pokoju, która prowadzi do Jezusa, a nie na spotkaniach z „widzącymi”. Dokument przypomniał także słowa Maryi, w których przypomniała, czego powinniśmy słuchać, a mianowicie Ewangelii. Wart podkreślenia jest także fakt, że do Medziugorja

To tytuł głośnego meksykańskiego filmu w reżyserii Andrésa Garrigó opartego na najstarszym dokumencie opisującym objawienia w Guadalupe – Nican mopohua, spisanym w języku nahuatl, dialekcie Indian Azteków. Film przenosi widzów w świat, gdzie duchowość łączy się z historią, prezentując nie tylko wydarzenia sprzed pięciu wieków, ale również współczesne świadectwa cudów za wstawiennictwem Matki Bożej z Guadalupe. Według szacunków stołecznych władz, po dwuletniej przerwie spowodowanej pandemią COVID-19, w dniach 8–12 grudnia 2022 bazylikę MB z Guadalupe odwiedziło łącznie ok. 11 mln osób. Znakomity film Andrésa Garrigó, to poruszające ludzi na całym świecieświadectwa i wezwania do modlitwy, która czyni cuda – to

Polska jest krajem obfitującym w sanktuaria o żywym ruchu pielgrzymkowym. Sanktuaria to miejsca uznane za wyjątkowe, w których w sposób szczególny Bóg udziela swych łask. Miejsca te w naturalny sposób stawały i stają się celem pielgrzymek – pobożnych wędrówek, zbiorowych lub indywidualnych, mających na celu oddanie czci Bogu oraz duchowy wzrost. Polacy najliczniej pielgrzymują na Jasną Górę, a naszym najbardziej międzynarodowym sanktuarium są krakowskie Łagiewniki. Zaś lokalnie czyli diecezjalnie z Tarnowa najbliżej nam do Tuchowa, Odporyszowa i Szczepanowa, by wymienić tylko te najważniejsze. Tarnowskie pątnictwo swoją historią sięga 1982 roku. Każdego lata, w dniach 17 – 25 sierpnia, na Jasną

czyli Nie jest dobrze służyć czasowi, należy służyć Bogu tak jak Maryja.   To główne przesłanie tegorocznego odpustu w słynnym Sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej na tarnowskim Burku. To tygodniowe świętowanie rozpocznie się w niedzielę 14 lipca i potrwa do niedzieli 21. Inauguracyjną Sumę odpustową celebrować będzie o godz. 11 ordynariusz tarnowski biskup Andrzej Jeż. Transmisję zapowiada Radio RDN Małopolska i RDN Nowy Sącz. Jak mówi obecny proboszcz i kustosz sanktuarium ks. Piotr Mamak, hasło przewodnie odpustu – przypomina nam, że trzeba nam pamiętać iż wierność wymaga heroicznego trwania i czuwania, bo im jesteśmy bliżej Pana Boga tym bardziej szatan poprzez

czyli Św. Hildegarda na mojej drodze.   Dzisiaj odstępuję nieco od moich wspomnień o muzyce, aby zająć się rozważaniami o św. Hildegardzie. Z nią również łączy się muzyka i śpiew, jako że była to genialna pod każdym względem uczona kobieta, która swoim umysłem, umiejętnościami i poziomem wiedzy wyprzedzała swoją epokę o kilkaset lat. Tytuł – „Batuta – pasja nie utajona” nosi przygotowywany do druku unikalny zbiór wspomnień Bożeny Kwiatkowskiej, której piątą część VI rozdziału publikujemy poniżej. Nasza bohaterka to kobieta, która urodziła się z batutą w dłoni…To jedna z najbardziej wyrazistych osobowości tarnowskiej kultury, o iście renesansowych horyzontach, kobieta instytucja,

czyli Maryja obecna w Kościele.   W tym roku Wielki Odpust Tuchowski rozpoczyna się nieco wcześniej niż zwykle, bo już w najbliższą sobotę 29 czerwca. Przesunięcie terminu ma związek z zaplanowanymi na kolejny weekend obchodami 120. rocznicy koronacji obrazu Matki Bożej Tuchowskiej. Uroczystości odpustowe, nazywane rekolekcjami w drodze, co roku przyciąga tłumy pielgrzymów nie tylko z całej diecezji, ale też z odległych rejonów kraju, a nawet z zagranicy. Tym razem WOT będzie przebiegał pod hasłem „Maryja obecna w Kościele”. To wielkie świętowanie – świadectwo obecności katolików w świecie odrzucającym Boga potrwa do 7 lipca. Pielgrzymi codziennie będą mogli uczestniczyć w

W sobotę 22 czerwca w bazylice katedralnej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu odbył się uroczysty ingres bp. Artura Ważnego, do niedawna bp. pomocniczego diecezji tarnowskiej. Obrzędowi wprowadzenia nowego biskupa diecezjalnego do jego katedry przewodniczył nuncjusz apostolski w Polsce abp Antonio Guido Filipazzi. Ceremonia rozpoczęła się przy drzwiach kościoła. W tym miejscu prepozyt kapituły katedralnej podał biskupowi Arturowi krzyż do ucałowania. Następnie nowy biskup sosnowiecki pokropił zebranych wiernych wodą święconą. Następnie bp Antonio Guido Filipazzi, Nuncjusz Apostolski w Polsce przekazał pastorał i wprowadził nowego biskupa sosnowieckiego na katedrę biskupią. Homagium biskupowi Arturowi Ważnemu złożyli przedstawiciele Kościoła sosnowieckiego: przedstawiciele duchowieństwa,

A właściwie Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa obchodzone jest w Polsce od średniowiecza. Co ciekawe, obecnie to jedno z najważniejszych katolickich świąt, na początku swego istnienia uznane została za… herezję. Początek tradycji obchodzenia święta Bożego Ciała sięga XIII wieku. U progu tego stulecia – na Soborze Laterańskim IV (1215) – w Kościele katolickim przyjęto dogmat o transsubstancjacji, czyli przemianie substancji chleba i wina, w ciało i krew Chrystusa z zachowaniem ich naturalnych przypadłości takich jak smak, wygląd, forma itp. Wraz z ogłoszeniem dogmatu, wzrosło zainteresowanie kultem Eucharystii, która przestawała być jedynie elementem liturgii, lecz coraz mocniej postrzegana była jako