Pegazem po Tarnowie - 590
Baśń, czyli marzenia się spełniają
Podobno młodzi ludzie już nie umieją marzyć..
To nieprawda, co udowadnia praca z kołem teatralnym w Gimnazjum nr 4 im. Jerzego Brauna.
Zamknięcie tegorocznych działań „kółka” to swoisty dyplom tych młodych aktorów. Niemal połowa tego składu to osoby, z którymi Teatr Nie Teraz (przede wszystkim Agnieszka Rodzik i Tomasz A. Żak) pracuje od trzech lat. Prace nad inscenizacją „Baśni o stalowym jeżu” Jana Brzechwy można śmiało nazwać dyplomem, bo jest swoistym podsumowaniem tych działań. „Baśń…” łączy w sobie większość ze środków, jakimi posługuje się teatr tak w wymiarze żywego planu, jak i teatru animacji (użyto w spektaklu lalek). „Baśń…” prowadzi nas w świat, w którym dobro jest nagrodzone, a zło ukarane, choć, aby to się stało to główny bohater musi o to mocno walczyć i być prawy. Taka opowieść porządkuje powichrzone emocje współczesnego świata i poprzez zaangażowanie się młodych aktorów w powstawanie przedstawienia, daje im wyjątkową szansę na przygodę, w której wspomniane wyżej marzenia po prostu mogą się spełnić. 28 kwietnia w Gimnazjum nr 4 miał miejsce pierwszy pokaz tego spektaklu, w którym biorą udział: Aleksandra Dziąćko, Julia Jachym, Aleksandra Kaleta, Julia Pańczyk, Wiktoria Wątroba, Bartłomiej Cup, Kamil Giebał oraz – niejako gościnnie – uczennica SP nr 9 – Magdalena Bodnarenko.
O tym i owym 229
Dekalog Polaka
"...Jam jest Polska, Ojczyzna twoja, ziemia Ojców, z ktorej wzrosłeś.
Wszystko, czymś jest,
po Bogu mnie zawdzięczasz.
1. Nie będziesz miał ukochania
ziemskiego nade mnie.
2. Nie będziesz wzywał imienia Polski
dla własnej chwały,
kariery albo nagrody.
3. Pamiętaj, abyś Polsce oddał bez wahania
majątek, szczęście osobiste i życie.
4. Czcij Polskę, Ojczyznę twoją,
jak matkę rodzoną.
5. Z wrogami Polski walcz wytrwale
do ostatniego tchu, do ostatniej kropli
krwi w żyłach twoich.
6. Walcz z własnym wygodnictwem i tchórzostwem.
Pamiętaj, że tchórz nie może być Polakiem.
7. Bądź bez litości dla zdrajców
imienia polskiego.
8. Zawsze i wszędzie śmiało stwierdzaj,
że jesteś Polakiem.
9. Nie dopuść, by wątpiono w Polskę.
10. Nie pozwól, by ubliżano Polsce,
poniżając Jej wielkość i Jej zasługi,
Jej dorobek i Majestat.
Będziesz miłował Polskę
pierwszą po Bogu miłością.
Bedziesz Ją miłował więcej
niż siebie samego".
Zofia Kossak-Szczucka
Pitavale - 113
wg. Jerzego Reutera
Miłość w teatrze
To nie tylko sceniczne dramaty, pisane przez wielkich dramaturgów, to także zwykła proza życia, schowana gdzieś głęboko za tajemniczymi kulisami, w garderobach, pracowniach i emocjach, jakże ważnych dla każdego artysty. To raczej zrozumiałe, że życie na scenie musi przenosić się gdzieś głębiej i odciskać swoje piętno na dniu codziennym uczestników tego niecodziennego dell`arte. Pan elektryk z tarnowskiego teatru był młodym i bardzo przystojnym mężczyzną, a mało tego, był nad wyraz ambitny i rządny wejścia na scenę w jakiejś wyrazistej pozie, by zaimponować wszystkim. Jednak pozostałoby to w sferze nocnych marzeń, gdyby do naszego teatru nie została zatrudniona młoda, tuż po studiach, piękna aktorka. A byla tak powabna, że skupiała na sobie gorący wzrok wszystkich mężczyzn i zadrosne spojrzenia kobiet. Elektryk – tak go nazwiemy, by nie urągać jego pamięci – zakochał się od pierwszego wejrzenia, co było zawsze widoczne na oświetlanej przez niego scenie i rozpoczął powolne eksponowanie przed wybranką swoich wdzięków.
List do redakcji
Poniżej publikujemy List Otwarty nadesłany przez Prezesa Reduty Dobrego Imienia Macieja Świrskiego będący odpowiedzią na list otwarty Richarda Allena odpowiedzialnego w Facebooku za obszar Europy Środkowej
Richard Allan
Vice-President Policy w regionie EMEA
Facebook Ireland
CC: Sheryl Sandberg
Chief Operating Officer at Facebook
W odpowiedzi na list otwarty, jaki wystosował Pan w związku z intensywną debatą w Polsce na temat tego, jakie treści Facebook dopuszcza a jakie usuwa, pragnę przedstawić Panu kontekst kulturowy, który być może został pominięty w analizach dotyczących bezpieczeństwa i nienaruszalności Standardów Społeczności w odniesieniu do weryfikacji postów i profili społecznościowych obecnych na Facebook w Polsce. W swoim liście pisze Pan o politycznej neutralności standardów Facebooka i o tym, że zabraniają one mowy nienawiści. Tymczasem w polskiej przestrzeni publicznej, jaką jest polska społeczność FB, od lat dla wszystkich mających niezmącony osąd rzeczywistości od dawna jest oczywiste, że administratorzy FB stosują nierówną miarę w stosunku do użytkowników. To nierówne traktowanie skierowane jest przeciwko tym użytkownikom FB, którzy zamieszczają lub próbują zamieścić treści konserwatywne, związane z religią katolicką, a także treści patriotyczne. Innym elementem tego zjawiska jest nie blokowanie przez administratorów, pomimo wielokrotnych zgłoszeń o naruszeniu standardów, treści znieważających polskich bohaterów walki o wolność, weteranów wojennych II wojny światowej i walki z komunizmem, profili w ohydny sposób znieważających Św. Jana Pawła II i Jezusa Chrystusa, profili propagujących treści komunistyczne i nazistowskie. W większości przypadków FB odpowiadał zgłaszającym, że te treści nie naruszają standardów. Jeśli chodzi o język nienawiści to znane są przypadki gdy użytkownicy o lewicowych poglądach obrzucali wyzwiskami użytkowników o poglądach konserwatywnych. Zgłoszenie takiej konwersacji do administracji FB także kończyło się informacją o „nie naruszaniu standardów”. Natomiast gdy użytkownicy o konserwatywnych poglądach zamieszczali informacje zawierające odniesienia do polskiej historii i symboliki – FB blokował tych użytkowników z powodu użycia „języka nienawiści”.
Baletowy zawrót głowy
Tuż przed świętami, w Niedzielę Palmową, zakończyliśmy - podsumowuje Katarzyna Cetera, sezon baletowy w Dąbrowie Tarnowskiej. Podsumowaliśmy go mocnym, wyrazistym akcentem i monumentalnym dziełem zatytułowanym BOHATER NASZYCH CZASÓW, do którego muzykę napisał Ilia Demucki – młody, bo zaledwie trzydziestotrzyletni rosyjski kompozytor i dyrygent, muzyk wszechstronny, interesujący się zarówno kameralistyką jak i kompozycjami elektronicznymi. Nie stroni od utworów na chór i orkiestrę, muzyki ilustracyjnej – choć pisze je głównie do filmów dokumentalnych. Skomponował również muzykę do spotu promującego igrzyska olimpijskie w Soczi, ale nie jest do końca „grzecznym” i praworządnym, hołubionym przez władze artystą. Demucki świetnie mówi po angielsku, a podczas międzynarodowego konkursu kompozytorów w Bolonii główną nagrodę zdobyło jego – przyjęte w Rosji w atmosferze skandalu – dzieło: poemat symfoniczny zatytułowany OSTATNIE SŁOWO OSKARŻONEJ, oparte na wypowiedziach Marii Alochiny podczas głośnego procesu zespołu PUSSY RIOT. Oj, głośno było o tym w całej Rosji.
Rajd z balladą o "Balladzie..."
Początek tegorocznej wiosny obfitował licznymi peregrynacjami Teatru Nie Teraz, który w trzy kolejne marcowo – kwietniowe weekendy odwiedził Dolny Śląsk, Warszawę i Bieszczady, prezentując tam swoje „flagowe”, a raczej kultowe przedstawienia: „Wyklęci” i „Ballada o Wołyniu” w reżyserii Tomasza A. Żaka, znane i doceniane w całej Polsce. Szczególnie ważny był nasz ostatni wypad w Bieszczady, gdzie 8 i 9 kwietnia prezentowana była „Ballada o Balladzie” czyli okrojona obsadowo /nieobecność jednej z trzech aktorek/ znana „Ballada o Wołyniu”. Było to niezwykłe doświadczenie, aliści zważywszy na ważność sprawy nie mogliśmy odpuścić. - To pierwszy Rajd Pamięci poświęcony żołnierzom Wojska Polskiego, Wojsk Ochrony Pogranicza, milicjantom i ludności cywilnej, którzy zginęli lub zostali zamordowani w walkach z UPA w latach 1944 - 1948 - mówił Mirosław Majkowski, prezes Przemyskiego Stowarzyszenia Rekonstrukcji Historycznej „X D.O.K.” i wielki przyjaciel naszego teatru. W rajdzie, zabytkowymi samochodami wojskowymi, w mundurach Wojska Polskiego, wzięli udział członkowie kilku grup rekonstrukcyjnych. Oprócz przemyskiej, również z Warszawy i Lublina oraz Teatr Nie Teraz z Tarnowa.
Mistrz i uczeń
To kolejna z tego cyklu wystawa otwarta w ostatni czwartek, 6 kwietnia o godzinie 17 w prestiżowej tarnowskiej galerii Hortar, jedynej takiej - prywatnej i niezależnej instytucji, znanej rodziny państwa Kopczyńskich. Tym razem wystawiono tam prace malarskie krakowskiego mistrza prof. Stanisława Rodzińskiego /rocznik 1940/ i jego wybitnego ucznia tarnowianina dr Bartłomieja Bałuta /rocznik 1976/. - Profesor Rodziński jest dla mnie kimś więcej aniżeli nauczycielem malarstwa. To osoba, której mądrość, autorytet i zdrowy rozsądek oraz koncepcja kształtowania osobowości poprzez sztukę, pozostaną ze mną na zawsze - mówił podczas wernisażu. I chociaż sam profesor z powodów zdrowotnych do Tarnowa nie dojechał, to on był niekwestionowanym bohaterem wieczoru. Tym bardziej, że nestor krakowskich malarzy jest dobrze znany w Tarnowie, gdzie wystawiał, wykładał i publikował, a większość z licznych wernisażowych gości miała okazję poznać go osobiście. Wszystkim prof. Rodziński kojarzy się ze sztuką najwyższych lotów, zaś w osobie B. Bałuta znalazł godnego następcę. Obecny dyrektor Instytutu Sztuki PWSZ w Tarnowie, gdzie prowadzi pracownię identyfikacji wizualnej oraz elementów grafiki reklamowej, a także adiunkt na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie, nauki w pracowni prof. Stanisława Rodzińskiego pobierał w latach 1997-2001, gdzie otrzymał dyplom z wyróżnieniem. Zajmuje się malarstwem i projektami na styku designu i sztuki. Na swoim koncie ma wiele wystaw zbiorowych i indywidualnych, w kraju i za granicą. Poniżej publikujemy obszerny materiał poświęcony profesorowi Rodzińskiemu, będący kompilacją tekstów ukazujących się na łamach tkk z okazji jego artystycznych pobytów w Tarnowie.
Filmowa wiosna w Tarnowie
To już po raz 31 Tarnów będzie ubiegał się o miano stolicy polskiego kina, organizując w dniach 21 - 29 kwietnia Tarnowską Nagrodę Filmową. Jeden najstarszych festiwali filmowych w kraju, przygotowywany przez stały dyrektorski triumwirat w osobach dyrektor TNF Annę Grygiel /TCK/, dyrektora artystycznego Jerzego Armatę - dziennikarza filmowego związanego z krakowską Gazetą Wyborczą i dyrektora TCK Tomasza Kapturkiewicza. Tarnowski Festiwal, będący konkursem wybranych polskich filmów fabularnych - to najstarszy po festiwalu filmowym w Gdyni, tego typu projekt w Polsce. O jego wysokiej pozycji może świadczyć chociażby Nagroda Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej z 2011 r. przyznana TNF w kategorii: krajowe wydarzenie filmowe. We czwartek 6 kwietnia odbyła się w TCK pierwsza z konferencji prasowych zapowiadających tegoroczną edycję imprezy, będącej od lat kulturalną wizytówką miasta. Oprócz wyżej wymienionych gospodarzy 31 TNF wziął w niej udział prezydent Tarnowa Roman Ciepiela. Podczas spotkania przedstawiono szczegółowy program Festiwalu ze szczególnym uwzględnieniem projekcji konkursowych i imprez towarzyszących. Jak podkreślano, dominantą tegorocznej edycji będzie pamięć o wielkich artystach polskiego kina, którzy w ostatnim czasie przenieśli się na niebiańskie plenery filmowe - Andrzeju Wajdzie, Danucie Szaflarskiej i Andrzeju Kotkowskim, bywalcach Tarnowskiej Nagrody Filmowej. Na ile autorski wybór spośród ponad 60 filmów konkursowej dwunastki, dokonany przez dyr. A. Grygiel i red. J. Armatę okaże się reprezentatywny dla aktualnego stanu polskiego kina zobaczymy już niebawem… .
Semper in altum - Festiwal Paschalny Musica Poetica
Już wczoraj w tarnowskiej katedrze rozpoczęła się kolejna edycja Festiwalu Paschalnego Musica Poetica. Muzyczne przygotowania do duchowego przeżycia Triduum ruszyły w naszym mieście już po raz siódmy. Wygląda na to, że będzie wyjątkowo – jak zawsze. I jak zwykle w towarzystwie fenomenalnej i niepowtarzalnej Capelli Cracoviensis. Do udziału w festiwalu zaproszono także tarnowskie chóry amatorskie, indywidualnych śpiewaków amatorów, również debiutantów: utworzono Tarnowski Chór Mieszczański, który pod batutą Jana Tomasza Adamusa będzie miał zaszczyt towarzyszyć wybitnym muzykom i światowej sławy solistom podczas wykonania Pasji wg św. Mateusza – arcydzieła muzyki klasycznej napisanego przed laty przez Johanna Sebastiana Bacha. Utwór zaprezentujemy w sobotę na zakończenie Festiwalu – ten koncert będzie transmitowany internetowo na żywo.
Wencel: Polska jest jak dąb
Na małej scenie tarnowskiego teatru 2 kwietnia o godzinie 11.00 miało miejsce niezwykłe spotkanie z poezją Wojciecha Wencla pt. „Epigonia albo Podziemne motyle". Wyjątkowość tego spotkania stygmatyzowała obecność samego autora, którego wiersze czytali znani aktorzy teatru im. L. Solskiego Matylda Baczyńska i Ireneusz Pastuszak, zaś całość muzycznie oprawili Karolina Wrona (skrzypce) i Katarzyna Wrona (wiolonczela). To kolejna propozycja w ramach Salonu Poezji, współorganizowanego przez teatr i Miejską Bibliotekę Publiczną, której przedstawiciel Tadeusz Trytek prowadził spotkanie. Wojciech Wencel, rocznik 1972, ukończył polonistykę na Uniwersytecie Gdańskim. Zadebiutował w połowie lat dziewięćdziesiątych i od razu uznany został za jednego z najbardziej obiecujących polskich poetów. Doceniony przez krytykę m.in. Nagrodą Fundacji im. Józefa Mackiewicza, Nagrodą Fundacji im. Kazimiery Iłłakowiczówny, nominacją do Nagrody Nike w 1997 r. oraz Nagrodą Fundacji Kościelskich w 2000 roku, jako najmłodszy laureat w historii tej nagrody. W swej twórczości niemal od początku podjął udaną próbę reaktywowania klasycznego polskiego wiersza - w treści i formie nawiązując do tradycji romantycznej oraz do poetów z kręgu Skamandra. Według Wencla niecne siły niszczą dobrą, rdzenną polska kulturę. „Polska stała się gnojowiskiem. Odświętne glancowanie butów to rozwiązanie krótkowzroczne. Trzeba zacząć wywozić gnój: postmodernizm, gender, propagandę homoseksualną, pogardę wobec własnej historii...”.
Dariusz Marcinek o czasie zastygłym
Piątek ów upłynął mi w cieniu śmierci - pisze Katarzyna Cetera. To pewnie moja osobista sprawa, niemniej jednak przez soczewkę świadomości przemijania, poezji – zwłaszcza tej, którą tworzy Dariusz Marcinek – doświadcza się inaczej. Mimo zmęczenia do biblioteki jednak dotarłam – prosto z pracy i w ostatniej chwili – ale dotarłam. I zatonęłam po uszy: w marzeniu, w przeszłości, w świecie, którego dawno już nie ma. Mówiły do mnie już nie tylko słowa wybrane przez poetę do opisania świata, ale także jego muzyka – czasem przemyślana i celowo zaaranżowana, czasem improwizowana. Daje się w niej słyszeć brzmienia arabskie, katalońskie, czasem renesansową frazę, czasem też echa niemal folklorystyczne. O tym piątkowym wieczorze, który spędziłam 24 marca w siedzibie Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Juliusza Słowackiego w Tarnowie, chciałabym Państwu opowiedzieć.
Jestem matką tego narodu...
1 kwietnia obchodziliśmy Prima Aprilis czyli Międzynarodowy Dzień Kwietniowego Głupka, za pomocą którego sprytnie wyparto ze świadomości narodu polskiego Dzień Marii Królowej Korony Polskiej, który powinien być świętem państwowym. Tak proszę państwa, zupełnie nie zauważenie minęła kolejna rocznica „Ślubów Lwowskich”, które właśnie 1 kwietnia 1656 roku złożył król Jan Kazimierz w katedrze lwowskiej. Ciekawe, czy w waszych parafiach była jakakolwiek /choćby w ogłoszeniach/ wzmianka o tym znaczącym dla dziejów Polski wydarzeniu. To samo dotyczy szeroko pojętych tzw. mediów katolickich. Może więc warto przypomnieć oryginalny tekst tego wielkiego ślubowania i jego historyczny kontekst.
„TEATR ZAWSZE ODRADZA SIĘ Z POPIOŁÓW” /ISABELLE HUPPERT NA MIĘDZYNARODOWY DZIEŃ TEATRU/
Święto artystów i ludzi związanych z teatrem obchodziliśmy w tym roku już po raz 56. Zainicjowane zostało w czerwcu 1961 r. podczas odbywającego się w Helsinkach 9. Światowego Kongresu Międzynarodowego Instytutu Teatralnego (ITI), działającego pod patronatem UNESCO. Jego ustanowienie zaproponował Arvi Kivimaa, prezes Fińskiego Instytutu. Obchody ustalono na 27 marca na pamiątkę dnia, kiedy w Paryżu został otwarty Teatr Narodów (27 marca 1957 r.) – minęło więc od tego wydarzenia dokładnie 60 lat. Od tego czasu Międzynarodowy Dzień Teatru jest obchodzony corocznie przez ponad sto narodowych ośrodków ITI na całym świecie. I w niemal wszystkich teatrach. Tego dnia co roku rozsyłana jest wiadomość – orędzie – od wybitnego człowieka teatru zawierająca jego przemyślenia na temat roli teatru w świecie i światopoglądzie. Orędzie tłumaczone jest na ponad dwadzieścia języków. Pierwszą taką wiadomość wysłał w 1962 r. Jean Cocteau. W tym roku napisanie orędzia na 56. Międzynarodowy Dzień Teatru powierzono francuskiej aktorce Isabelle Huppert – laureatce wielu nagród na festiwalach międzynarodowych: w Cannes, Berlinie, Wenecji, nagród BAFTA, Cezara czy David di Donatello. Aktorka jest także Oficerem Legii Honorowej – ale polskiemu widzowi będzie się kojarzyła głównie z filmów KORONCZARKA (w reżyserii Claude’a Goretty z 1977 roku) czy PIANISTKA (nakręconego przez Michaela Haneke w 2001 roku na podstawie powieści Elfride Jelinek).
| |||||
| |||||
|
Malowanie słowem
Tryptyk Katyński część I
1940 – 2010 Katyń
to
dla Polaków
ziemia
święta i przeklęta
wojenna
dwie daty
dwie listy
ale
od
teraz
pamięć jedna
wtedy
bezimienny guzik
z orzełkiem
teraz
obrączka
z imieniem
prezydenta
wtedy
strzały w tył głowy
i milczący las
wokół
teraz
salwy honorowe
Zygmunt i Wawel
i pokój
także my
jakby
nie ci
sami
oby
Zapowiedzi
Tryptyk smoleński - Ryszard Smagacz
szukaj: czytelnia - wiersze
Uteatralizowana Medytacja o Pasji - Niedziela Palmowa - 20.03. Klasztor O.Redemptorystów w Tuchowie
Lekcja - 2016
Kreon - 2014
Dzięń Gniewu - 2013
Wyklęci - 2012
Ballada o Wołyniu - 2011
Inensywność szkła poza percepcją - 2010
Premiera roku!
Kurs tańca brzucha dla początkująych
Taniec orientalny i nie tylko - Layla zaprasza
Bardzo Kulturalne Poniedziałki w TKK
Agnieszka Opolska - Róża. Premiera 14 stycznia.
