Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

Rządzimy bez kultury

 Wokół odwołania Cezarego Morawskiego z funkcji dyrektora Teatru Polskiego

Warto przyjrzeć się powyborczym koalicjom i ich cenie gospodarczej. Ale należy również bacznie przyglądać się, co zwycięska w sejmikach wojewódzkich „dobra zmiana” zrobi z kulturą i wokół kultury. Dobrym probierzem jest już Dolny Śląsk i Teatr Polski we Wrocławiu. W poniedziałek 26 listopada zarząd województwa dolnośląskiego zdecydował o odwołaniu Cezarego Morawskiego z funkcji dyrektora Teatru Polskiego. Nijak nie mogę zrozumieć - pisze na łamach pch24.pl znany reżyser i ceniony publicysta Tomasz A. Żak, jak to jest możliwe, że zwycięskie PiS robi dzisiaj to, czego nie udało się zrobić przez dwa lata jej wrogom. Bardzo szybko zapominamy o tym, co jeszcze kilkanaście miesięcy temu rozgrzewało do czerwoności opinię publiczną, a stało się sztandarowym przykładem wojny kulturowej pomiędzy czekistami kultury a polskością.

Czytaj więcej...

Mateusz z Lichwina

Właśnie ukazała się drukiem unikalna publikacja opisująca barwne dzieje jednej z podtarnowskich małych ojczyzn – Lichwina. Autorem książki "Lichwin i okolica na kartach dziejów" jest mieszkaniec tej miejscowości,  student I roku historii Uniwersytetu Pedagogicznego  w Krakowie Mateusz Reczek. Pasjonat lokalnej historii, który prace nad książką rozpoczął jeszcze w szkole średniej - łącznie poświęcił jej blisko 7 lat życia. Nasz portal od początku wspierał młodego autora, publikując obszerny wywiad z nim (fragmenty poniżej) i materiały, w tym oryginalne zdjęcia, które później znalazły się w książce - będąc niejako akuszerem tego wyjątkowego dzieła. Niedawno, 18 października 2018 roku w Centrum  Produktu Lokalnego w Rzuchowej miała miejsce oficjalna prezentacja książki Mateusza Reczka, podczas której można było się dowiedzieć jak powstawała książka, co w niej zostało umieszczone a także szereg ciekawostek związanych z lokalnymi dziejami. Przeglądając starannie wydaną przez jedną z białostockich oficyn pracę młodego historyka (szkoda, że tylko w ilości 250 egzemplarzy aliści jest już w Paryżu!), natknąłem się na informację o Romanie Żelazowskim, urodzonym w jednym z dworów w Lichwinie, znanym w latach międzywojennych polskim aktorze teatralnym a także dyrektorze teatrów m.in. we Lwowie. Wystąpił on również w dwóch pierwszych polskich filmach fabularnych oraz... na deskach sceny tarnowskiego Sokoła gdzie dzisiaj mieści się teatr miejski, o czym wkrótce na naszych łamach.

Czytaj więcej...

PO NOWEMU W RZESZOWIE

czyli
FESTIWAL NOWEGO TEATRU
ODPALONO JUŻ PO RAZ PIĄTY

W ciągu czterech ubiegłych lat Festiwal Nowego Teatru w Rzeszowie zyskał swoją markę, miejsce na mapie teatralnych wydarzeń i w kalendarzu teatralnych imprez - pisze nasza korespondentka Katarzyna Cetera. Przez cztery lata dyrektorem programowym festiwalu była dr Joanna Puzyna-Chojka, teatrolog, krytyk teatralny, charyzmatyczny wykładowca – ale przede wszystkim znawca i miłośnik teatru. Była kierownikiem literackim Teatru Muzycznego w Gdyni, Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu i Teatru Miejskiego im. Witolda Gombrowicza w Gdyni, a także dyrektorem programowym Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@Port w Gdyni. Joanna Puzyna-Chojka tego lata odeszła od nas na zawsze, jednak piątą edycję festiwalu przygotowała niemal do końca.

Czytaj więcej...

Z miłości do sztuki...

Powstał 15 lat temu. Interdyscyplinarny festiwal sztuk wszelakich czyli ArtFest im. Bogusława Wojtowicza (1956-2010) - przez 12 lat dyrektora  BWA Galerii Miejskiej w Tarnowie, człowieka instytucji, cenionego animatora kultury, znawcy teatru i jazzu... Festiwal wymyślił i był jego pierwszym dyrektorem właśnie B. Wojtowicz. Impreza odbywa się w Tarnowie od 2003 roku i na dobre wpisała się w kulturalny  pejzaż miasta i regionu, stanowiąc co roku znaczące wydarzenie artystyczne. Nie inaczej zapewne będzie i w tym roku. Jego ideą jest prezentowanie osobowości kultury, młodych, zdolnych artystów i konsekwentne łączenie różnych dziedzin sztuki. Konsekwencja w połączeniach muzyki, literatury, sztuk pięknych, teatru czy architektury wywodzi się z talentu i inspiracji artystów a trafiać ma na wrażliwość i ciekawość widzów. Pomysłodawca ArtFestu Bogusław Wojtowicz zaplanował to przedsięwzięcie w oparciu o niektóre założeniach legendarnego ugrupowania artystycznego Fluxus. Nazywał festiwal "świętem sztuki", którego formuła przypominać miała jazzową improwizację, a więc efektownie łączyć rozmaite dziedziny sztuki, m.in. poprzez uczestnictwo artystów z rożnych kręgów kulturowych, mogących realizować swoje własne, niesztampowe projekty. Organizatorzy kontynuują te założenia tworząc sposobność do bezpośredniego kontaktu z ludźmi sztuki. Umożliwiają udział w wyjątkowych wystawach, spektaklach teatralnych, koncertach, wykładach, spotkaniach z artystami, happeningach, warsztatach, gwarantujących najwyższy poziom artystyczny. Tegoroczną, jubileuszową edycję Festiwalu, który potrwa do 11 grudnia, zainaugurował w piątek, 23 listopada o godz. 18.30 w Centrum Sztuki Mościce, obok Biura Wystaw Artystycznych głównego organizatora imprezy, wernisaż wystawy fotografii „Ciechowski–Świetlik” oraz spotkanie z Andrzejem Świetlikiem, artystą, który fotografował Grzegorza Ciechowskiego w latach 1988-2001. W kolejnych dniach nie zabraknie koncertów, spotkań z twórcami i warsztatów skierowanych głównie do dzieci. Przed tarnowską publicznością wystąpi m.in. Maciej Maleńczuk, zespół Fonetyka i Warszawska Orkiestra Sentymentalna. Na uwagę zasługuje „Balet koparyczny” – pierwszy taki spektakl w Tarnowie, będący połączeniem siły maszyn i wrażliwości człowieka.

Czytaj więcej...

Tarnowska Książnica

Jubileusz 110-lecia istnienia obchodzi w tym roku Miejska Biblioteka Publiczna w Tarnowie. Inicjatorem jej powstania w 1908 roku był nauczyciel gimnazjalny i prezes Polskiego Towarzystwa Demokratycznego w Tarnowie, Kacper Ciołkosz. Uroczyste obchody miały miejsce  w ubiegły piątek, 16 listopada, o godz. 14 w Sali Lustrzanej. W imieniu prezydenta Tarnowa, Romana Ciepieli życzenia bibliotekarzom złożyła zastępca prezydenta, Jadwiga Stankiewicz. Jubileuszowe życzenia przekazali także. przedstawiciele innych małopolskich bibliotek, tarnowskich instytucji kulturalnych, współpracujących z MBP Zakładów Karnych w Tarnowie i Tarnowie-Mościcach oraz przewodnicząca Komisji Kultury i Ochrony Zabytków Rady Miejskiej w Tarnowie, Anna Krakowska. Podczas uroczystości nagrodami prezydenta Romana Ciepieli uhonorowane zostały dwie tarnowskie bibliotekarki: Barbara Witek oraz Ewa Jasiewicz-Kargól. Oficjalną część uroczystości zakończyły prelekcje o historii i współczesności MBP, wygłoszone przez Krzysztofa Moskala i Katarzynę Sikorę. Zaś artystyczne oprawił „Pan Cogito” Zbigniewa Herberta w mistrzowskiej interpretacji Anny Seniuk, której towarzyszyła harfistka Emilia Raiter.

Czytaj więcej...

Muzycznie i patriotycznie

Muzyka jest rodzajem modlitwy. Służy refleksji, szukaniu głębi. Muzyka sakralna przybliża ludzi do Boga.

W ostatni piątek, 16 listopada, w Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej odbył się uroczysty koncert z okazji 100. rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości oraz bliskich relacji polsko-amerykańskich. Artystyczną dominantą tego niezwykłego wieczoru był występ wybitnego amerykańskiego pianisty Neala Larrabee'ego, który wykonał kompozycje Ignacego Jana Paderewskiego, Fryderyka Chopina, Samuela Barbera oraz Thomasa Gottschalka. Dopełnieniem koncertu były projekcja 8- minutowego filmu i wystawa, poświęcone pamięci Herberta Hoovera - wielkiego przyjaciela Polski i Polaków. Znanego amerykańskiego działacza, organizatora pomocy dla Polaków po odzyskaniu niepodległości. Wieczór uświetnił swoją obecnością Konsul Generalny Stanów Zjednoczonych Ameryki B. Bix Aliu. Wśród gości znaleźli się również Prezydent Miasta Tarnowa Roman Ciepiela, Sekretarz Powiatu Tarnowskiego Wacław Prażuch oraz Burmistrz Miasta i Gminy Ciężkowice Zbigniew Jurkiewicz. Zaś w sobotę, 17 listopada, rozpoczęły się VIII Tarnowskie Dni Cecyliańskie, które potrwają tydzień i zakończą się 24 listopada. Na to znaczące wydarzenie nie tylko kulturalne złożą się audycje, recitale, koncerty muzyki chóralnej i organowej oraz  warsztaty organowe i VIII Ogólnopolski Konkurs Organowy Uczniów Diecezjalnych Studium Organistowskich.

Czytaj więcej...

Od tablicy do pomnika.

Historia Grobu Nieznanego Żołnierza w Tarnowie nadal jest mało znana, pomimo że stanowi niekwestionowane centrum obchodów wielu ważnych uroczystości. Warto ją przypomnieć, szczególnie w kontekście obchodzonej właśnie 100. rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości. Po I wojnie światowej w Polsce rozpowszechniła się idea budowy Grobów Nieznanego Żołnierza. W Tarnowie również powstał pomysł upamiętnienia osób, które za wolną Polskę oddały życie. Rozbudowano wprawdzie na Starym Cmentarzu kwaterę wokół zbiorowej mogiły powstańców z 1863 r. do której włączono groby legionistów i żołnierzy polskich poległych na różnych frontach I wojny światowej, jednak w samym mieście pomnika nie było... I pomyśleć, że Tarnów mógłby w ogóle nie mieć pomnika-symbolu, gdyby nie tajemniczy fundator... Do budowy rozpoczętej w 1931 r. wykorzystano głazy z cokołu byłego pomnika armii austriackiej, który został zburzony już w X 1919 r. Z postumentu wyrasta żeliwna kula - symbolizującą lampkę oliwną z dekoracyjnymi płomieniami. 9 VIII 1931 r. w czasie X Ogólnopolskiego Zjazdu Legionistów Polskich w żeliwnej kuli umieszczono 3 metalowe pojemniki zawierające ziemię z cmentarzy legionistów.   

Czytaj więcej...

10 lat temu

We czwartek 13 listopada 2008 roku rano, w tarnowskim szpitalu im. Szczeklika zmarł w wieku 78 lat Ryszard Smożewski…. Znakomity dziennikarz (wieloletni felietonista kieleckiego „Słowa Ludu”) i publicysta (regularnie pisywał m.in. do „Polityki” i „Szpilek”), legendarny dyrektor teatru im. L. Solskiego w latach 1972 – 1988), z którym miałem zaszczyt pracować w najlepszych dla tarnowskiego teatru latach,  reżyser i animator kultury, wspaniały człowiek… mój przyjaciel.  Był znakomity w tym co robił w Solskim, z którego w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku uczynił jeden z najlepszych terenowych, ale nie prowincjonalnych, teatrów w Polsce. Jego teatr, podobnie jak jego publicystyka, był najwyższej próby. W tamtej siermiężnej epoce był prawdziwym prekursorem tego, co dziś powszechne. Był niezwykle skutecznym menagerem i artystycznym kreatorem. To był „ktoś”, wobec którego nie można było być nijakim, „letnim”. Zawsze pracował i był na najwyższych obrotach. I tego wymagał od współpracowników i oczekiwał od przyjaciół. Miałem zaszczyt i przyjemność zaliczać się do jednych i drugich. W Solskim przepracowałem w sumie ponad 25 lat, ostatnie 10 jako kierownik techniczny teatru. To dzięki Ryszardowi Smożewskiemu odważyłem się opublikować swój pierwszy wiersz i tomik poezji „Próba tożsamości”. To jemu zadedykowałem siódmy z kolei tomik „Wiersze pierwsze i ostatnie”. To on ośmielił mnie do napisania pierwszego felietonu „Pegazem po Tarnowie” i wiernie kibicował moim dziennikarskim zmaganiom na łamach „Echa Tarnowa” i innych tytułów. Byłem z nim od początku jego pracy „u podstaw” w tarnowskim teatrze, aż do końca, a i potem nasza przyjaźń trwała nadal… . Ostatni raz widziałem go na kilka dni przed „niebiańskim angażem”, wyniszczonego ciężką chorobą, już nie mógł mówić, ale jeszcze reagował na dotyk… .  Szkoda, że jego teatr i jego miasto, któremu poświęcił najlepsze lata swego życia, zupełnie o nim zapomniał... . Nadal nie ma żadnej tablicy pamiątkowej, choćby w teatrze, nadal na wydanie czeka gotowa książka, nasze, jego przyjaciół wspomnienie o nim. Poniżej tekst, jaki napisałem dla Gazety Wyborczej, opublikowany tuż przed jego pogrzebem 19.XI.2008 r.  

Czytaj więcej...

Zobowiązani do pamiętania. "Dziewczyny z Wołynia" Anny Herbich

W 1939 roku sielskie życie na Wołyniu się kończy. Polska upada, zmieniający się okupanci sieją postrach. Jednak największe zagrożenie przychodzi ze strony, z której nikt się tego nie spodziewał. Sąsiadów. Kumów. Ukraińców. Wiedzeni banderowską wizja Ukrainy zaczynają mordować Polaków. Wołyńskie dziewczęta były jeszcze dziećmi, gdy rozpoczął się pogrom. Widziały śmierć rodziców, braci, sióstr i rzeź całych wsi. Słyszały błagania bezbronnych ofiar opętanych szałem mordu Ukraińców. Z dnia na dzień straciły nie tylko najbliższych, ale również swoją ojcowiznę. Dzieci przetrwały rzeź. Teraz opowiadają historię zamordowanych rodziców i dziadków. To temat nowej książki autorki bestsellerowych Dziewczyn z Powstania, Dziewczyn z Syberii i Dziewczyn z Solidarności. Recenzuje ją Agnieszka Winiarska - ceniona aktorka Teatru Nie Teraz i oryginalna poetka.

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.