Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

Ks. Sylwester Zych

czyli kronika zapowiedzianej śmierci

W przeddzień ostatnich wyborów prezydenckich, w dniu Narodowego Dnia Pamięci ukraińskiego ludobójstwo na Wołyniu i szerzej na Kresach, niejako w ich cieniu, minęła 31 rocznica śmierci jednego z kapłanów niezłomnych czasów ostatecznego(?) obalenia komunizmu. 11 lipca 1989 r., nieco ponad miesiąc po częściowo wolnych wyborach, w Krynicy Morskiej odnaleziono ciało ks. Sylwestra Zycha, duszpasterza młodzieży, kapelana Konfederacji Polski Niepodległej. Jego śmierć wciąż owiana jest tajemnicą, a wiele wskazuje na to, że przyczynili się do niej tzw. nieznani sprawcy. - Tak naprawdę zginął za ojczyznę, zginął za wiarę - mówił w programie Doroty Kani "Koniec systemu" historyk Tadeusz Płużański.

Czytaj więcej...

Z kluczem wiolinowym w herbie

Niewątpliwą dumą Tarnowa jest Starówka, urokliwe uliczki, renesansowe kamienice i ceglane świątynie, ale w mieście pod Górą św. Marcina pojawiają się też nowoczesne budynki - ze stali i szkła, o futurystycznych kształtach albo nietypowych elewacjach. Przy ulicy Lippóczy'ego stanął właśnie kolejny - sali koncertowej przy Zespole Szkół Muzycznych. Jest na niej 238 stałych miejsc siedzących z możliwością dostawienia do 268. Scena ma organy piszczałkowe i fortepian, może pomieścić całą orkiestrę. Razem z salą powstało zaplecze dydaktyczne z salą gimnastyczno – baletową czy salami ćwiczeniowymi z fortepianami. Obok jest też boisko sportowe. Inwestycja pochłonęła ponad 22 miliony złotych. Dodatkowo, około czterech milionów kosztowało wyposażenie obiektu. W ostatnią sobotę, 11 lipca, odbyła się oficjalna inauguracja działalności nowej sali koncertowej, którą uświetnił występ Tarnowskiej Orkiestry Kameralnej udostępniony także online. Wśród znakomitych gości zaproszonych na uroczystość dostrzec można było m.in. sędziwego kompozytora i pedagoga maestro Romana Zubka, jednego z założycieli i długoletniego dyrektora Zespołu Szkół Muzycznych w Tarnowie. 

Czytaj więcej...

11 LIPCA – 77. ROCZNICA UKRAIŃSKIEGO LUDOBÓJSTWA

Rąbali nas jak kury na klocku ...

Ukraińskie ludobójstwo na Kresach rozpoczęło się na skalę masową 17.września 1939 r. w województwie tarnopolskim. Jednak Narodowy Dzień Pamięci obchodzimy 11 Lipca, ponieważ 11 lipiec 1943 r. był dniem apogeum mordów. Tego dnia na Wołyniu zostało w pień wymordowanych 99 miejscowości. Zbrodnia wołyńska to niewyobrażalne okrucieństwo bestialstwa i wymyślnych męczarni zadawanych ofiarom, to antypolskie czystki prowadzone przez członków Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów-Bandery (OUN-B) i Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA). W całej rzezi wołyńskiej zginęło 100 tysięcy, z półtora miliona Polaków zamieszkujących te tereny. Kolejne 300-400 tysi8ęcy osób zostało zmuszonych do ucieczki. Była to jedna z najkrwawszych zbrodni na ludności cywilnej popełnionych w czasie II wojny światowej. I trudno doprawdy zrozumieć, dlaczego w głównych obchodach Narodowego Dnia Pamięci o Ofiarach kresowych rzezi (pod Grobem Nieznanego Żołnierza i na Skwerze Wołyńskim w Warszawie) nie wzięła udziału choć jedna z czterech głównych osób w państwie, a także szefowie instytucji centralnych a nie ich niżsi szarżą zastępcy ... Tymczasem w Tarnowie, dzięki Hubertowi Miękini i Towarzystwu Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich godnie (i zgodnie) obchodzono te rocznicę. Obecni byli przedstawiciele samorządów wzystkich szczebli, w tym prezydent Tarnowa, przedstawiciele wielu innych instytucji, służb i stowarzyszeń. Furorę zrobił zespół młodziutkich trębaczy, który muzycznie ozdobił uroczystość pod Kurhanem Kresowym na Starym Cmentarzu... Wcześniej była Msza Św. i przemarsz pod Kurhan. Poniżej niezwykle ważny i aktualny tekst Tomasza A. Żaka - znanego publicysty  i reżysera, twórcy Teatru Nie Teraz "Zabić i zapomnieć". To właśnie w Cisnej, bieszczadzkiej wsi szczególnie doświadczoenj przez UPA,  w sobotę 11 lipca TNT pokazał znaną w całej Polsce "Balladę o Wołyniu".

Czytaj więcej...

TARNOW I OKOLICE: Tarnowskie roszady

czyli
co tam, panie, w polityce…

Obostrzenia pandemiczne odrobinę zelżały, rozpoczyna się sezon ogórkowy. Dopiero się zaczął - komentuje Katarzyna Cetera, a już nabiera tempa. Rozwijają się afery, aferki i awanturki, które średnio obchodzą przeciętnego konsumenta dzieł i dóbr kultury, a co dopiero szarego zjadacza chleba. Co prawda mamy wybory prezydenckie i w związku z tym wszyscy udajemy, że nie jest nam wszystko jedno. W tych okolicznościach w zasadzie wszyscy chyba powinniśmy się przyzwyczaić, że ktoś komuś podkłada świnię, ale jakoś tak niewyraźnie, bo choć jeszcze nam to „wisi”, to jednak już nie bardzo uchodzi.

Czytaj więcej...

Sami swoi

czyli nie ma mocnych...
czyli na układy nie ma rady?

Laureaci nagród Tarnowa w dziedzinie kultury przedstawieni zostali pod koniec maja. Uroczysta gala z wręczeniem nagród odbyła się w piątek  3 lipca w amfiteatrze, wtedy też ogłoszeni zostali zdobywcy stypendiów artystycznych. Nagrody Miasta Tarnowa w dziedzinie kultury przyznawane są rokrocznie  w pięciu kategoriach: upowszechnianie kultury, twórczość artystyczna, nadzieja roku, mecenas kultury Tarnowa, nagroda za całokształt pracy w dziedzinie kultury. – Już jesteśmy złaknieni tych kontaktów, już chcemy nie tylko w tej wirtualnej przestrzeni, ale w rzeczywistości spotkać się, popatrzeć sobie w oczy. Ale to co najważniejsze, to chcemy zaprosić artystów działalności, do podzielenia się swoimi przemyśleniami. Stąd pomysł na stypendia, które miasto funduje. Ale to też okazja, żeby zauważyć i podziękować tym, którzy dla tarnowskiej, małopolskiej i polskiej kultury są cennymi osobami – mówi Roman Ciepiela, prezydent miasta Tarnowa. Szkoda tylko, że laureaci (nikogo nie deprecjonując) są co roku z tego samego klucza polityczno-towarzyskiego i brak w ich gronie twórców znanych w całej Polsce, niezależnych i wolnych a permanentnie wykluczanych z lokalnego pejzażu kulturalnego. To nie oni potrzebują Tarnowa ale On ich potrzebuje dla prawdziwej promocji  miasta i regionu. To szansa a nie problem...

Czytaj więcej...

DZIEŃ GNIEWU RAZ JESZCZE

czyli
POWRÓT DO MASZKIENIC

Z cyklu: Tarnów i okolice

Dzień gniewu – to krótki utwór sceniczny autorstwa Romana Brandstaettera, napisany jeszcze w 1962 roku. Tekst dramatu - pisze w swojej recenzji Katarzyna Cetera, został zaadaptowany przez Tomasza. A. Żaka dla TEATRU NIE TERAZ już kilka lat temu. Premiera odbyła się w Dąbrowskim Domu Kultury – Ośrodku Spotkania Kultur Synagoga. Przedstawienie wznowiono właśnie – po siedmiu latach od premiery - w Ośrodku Praktyk Artystycznych Dom Ludowy w  Maszkienicach, gdzie od roku swoją siedzibę ma teatr T. Żaka, obchodzący w tym roku 40 lecie działalności. Spektakl miał charakter pokazu zamkniętego w związku z realizacją filmu Dzień Gniewu. I choć z pierwotnej obsady pozostali na scenie tylko Maciej Małysa (Walter Born), Andrzej Król (Żyd) oraz Karol Zapała (Człowiek z Podziemia), spektakl nadal robi duże wrażenie, dzięki m.in. bardzo dobremu, dojrzałemu aktorstwu, znakomitej scenografii i muzyce. I pomimo upływu  lat nic nie stracił ze swojej energi i siły oddziaływania, stając się wyjątkowo  aktualnym. Szkoda, że tego teatru w Tarnowie już nie ma...

Czytaj więcej...

Natalia na salonach

czyli udany start facebookowego  sezonu ogórkowego
 
Wszystko zaczęło się od papierowego song protestu autorstwa Natalii Tryby, znanej niegdyś Aspirantki i poetki, obecnie performerki, fascynatki fantastyki i planszówek, artystki programowo niepokornej i zbuntowanej. - Wiecie... kiedyś, gdy ktoś źle mówił o Tarnowie tupałam nogą i mówiłam, że nie ma racji. Dziś, niestety jestem zmuszona, przeprosić każdego, kto mimo wiary w nasze działanie zapewniał, że na długo pozostaniemy zaściankiem.  Moi znajomi Artyści otrzymują mejlem petycję. Wiecie czego dotyczy? Zmiany formuły Salonu Biuro Wystaw Artystycznych w Tarnowie. A wiecie dlaczego? Bo moja siostra Magdalena, która od kilku lat realizuje swoje największe marzenia zgłosiła pracę na konkurs. I dostała wyróżnienie. WYRÓŻNIENIE za umiejętność wciągnięcia widza w świat własnych opowieści. Wyróżnienie, które jest kartką papieru i wsparciem dla Magdy, która chce iść na studia. Tak, w tym mieście widoczne jest pewnego rodzaju rozdwojenie jaźni, z jednej strony kultura jest jedną z istotnych jego wizytówek a z drugiej kultura nie ma solidnego wsparcia i mamy paradoks.  Najlepszym tego przykładem jest zmuszenie do emigracji z Tarnowa (podobnie, jak Aspiranci - bezdomnego), znanego w całej Polsce Teatru Nie Teraz, obchodzącego w tym roku jubileusz 40 lecia działalności.

Czytaj więcej...

Muzyka znad pięknego modrego Dunaju.

Popołudnie ze Strauss Ensemble

W ostatnią niedzielę, 28 czerwca o godz. 16 odbył się w Centrum Paderewskiego w Kąśnej Dolnej pierwszy w tym roku koncert z udziałem publiczności. Przed ograniczoną rygorami polityczno-sanitarnymi ilością widzów (limit 150 miejsc, wiadomo:pandemia) wystąpił znakomity baryton Jakub Milewski oraz doskonale dysponowany tego popołudnia zespół Strauss Ensemble. Działająca w zlokalizowanym na Pogórzu Ciężkowickim urokliwym dworku mistrza Ignacego Jana Paderewskiego - światowej sławy pianisty i kompozytora, wielkiego patrioty i polityka, w jedynej tak zachowanej na świecie posiadłości, to kolejna po teatrze i BWA instytucja przywracająca normalność w tarnowskiej  kulturze.

Czytaj więcej...

"Zaorany" przez burzę...

Tak sugestywnie i dramatycznie zarazem spuentował wirtualne, bez udziału publiczności (wiadomo: pandemia) otwarcie - piątek 26.06. tegorocznego VII  Salonu BWA 2020 jego kurator Piotr Kukla. Mocno chimeryczna pogoda sprawiła, że technika musiała zrejterować i zapowiadanej transmisji online nie udało się przeprowadzić. A szkoda, bowiem ci, którzy wystawę już widzieli twierdzą, że jest ona wyjątkowo reprezentatywnym przeglądem tego co aktualnie dzieje się w tzw. branży.  Podkreśla się wysoki i mocno wyrównany poziom prac, różnorodność form i stylów -  "starzy, rutynowani wyjadacze" i debiutanci, bez zadęcia i snobizmu. To zupełnie inne, niejako wymuszone okolicznościami, spojrzenie na sztukę łączącą pokolenia. To nadal prestiżowy środowisko konkurs i równocześnie możliwie najszersza  prezentacja najnowszych prac artystów związanych z miastem i regionem. Wielkie brawa dla organizatorów tegorocznego Salonu, który wbrew przeciwnościom losu, i nie tylko, stał się niekwestionowanym Świętem Sztuki i pomimo wernisażowego falstartu szeroko otwiera swoje podwoje, zapraszając do klimatyzowanych pomieszczeń i na wygodny, darmowy parking! Naprawdę warto tam zajrzeć, a poniżej szczegółowe informacje o konkursie i jego laureatach.

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.