Witryna korzysta z plików cookies,które są niezbędne do prawidłowego jej funkcjonowania .W ustawieniach przeglądarki możesz zmienić warunki ich przechowywania lub dostępu
Wybrane artykuły :

Ośrodek Praktyk Artystycznych

czyli Teatr Nie Teraz w Maszkienicach

Dokładnie 84 lata temu, 22 sierpnia 1935 roku odbyła się uroczystość poświecenia Domu Ludowego we wsi Maszkienice koło Brzeska. Fundatorem Domu był Franciszek Bujak, prof. Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, dla którego Maszkienice były miejscem, w którym się urodził i wychował. Poświecenia dokonał biskup tarnowski, ks. Franciszek Lisowski, a wśród licznych gości był również wojewoda krakowski, Władysław Raczkiewicz… Dlaczego o tym przypominamy?  Powód jest jeden i najważniejszy z ważnych. Otóż po latach tułania się Teatr Nie Teraz będzie miał swój DOM. Tym miejscem staje się budynek owego Domu Ludowego w Maszkienicach, który dzisiaj nosi imię swojego założyciela.  A stało się to możliwe dzięki mądrym i dobrym ludziom z Towarzystwa Domu Ludowego, z ich prezesem, panem Janem Kitą, na czele. Sankcjonuje to prawnie Porozumienie podpisane pomiędzy dwoma stowarzyszeniami, powołujące do życia Ośrodek Praktyk Artystycznych – Dom Ludowy.  Nim zaprosimy Państwa, czyli całą Polskę, na oficjalne otwarcie tego miejsca w jego nowym kształcie, co nastąpi 23 listopada tego roku, nim rozpocznie się tutaj normalna praca warsztatowa i edukacyjna, nim pokażemy tam m.in. naszego „Norwida”, już w najbliższą sobotę 5 października zaprezentujemy najnowszą premierę kresowego tryptyku pt. „Nie odchodz mnie” wyreżyserowaną przez twórcę TNT Tomasza A. Żaka, w oparciu o oryginalne wiersze wybitnej tarnowskiej poetki Stanisławy Wiatr-Partyka.

Czytaj więcej...

Skarb na skwerku

Na skwerku księdza kapitana Piotra Gajdy przy ulicy Bernardyńskiej, na którym powstają fontanny, archeolodzy odnaleźli fragment XVI- wiecznego wału obronnego. Wcześniej natrafili na ceramikę, monetę i narzędzia z XIII wieku. - To najcenniejsze w ostatnim czasie odkrycia archeologiczne w Tarnowie - podkreśla Eligiusz Dworaczyński, szef pracowni archeologiczno – konserwatorskiej. Tropienie śladów przeszłości to dla niego nie tyle zawód, co pasja życia. Związany z Tarnowem od blisko 40 lat przebadał, jak nikt przed nim, miasto i region. Pracował też w Iraku i Algierii. Obecne znaleziska wymagają gruntownego zbadania i zabezpieczenia (oby tylko ich nie zasypano, jak np. odkryty kilka lat temu drewniany wodociąg), a to oznacza, że planowane na koniec listopada zakończenie prac na skwerku musi zostać przesunięte.

Czytaj więcej...

Wolny i Solidarny

Nasz przyjaciel i mentor nie żyje…

W poniedziałek 30 września po długiej chorobie w wieku 78 lat zmarł Kornel Morawiecki (przegrał walkę z rakiem trzustki), marszałek senior Sejmu VIII kadencji, działacz opozycji demokratycznej w PRL, przywódca legendarnej „Solidarności Walczącej”, doktor matematyki,  ojciec premiera Mateusza Morawieckiego. Kilka dni wcześniej, w piątek został odznaczony przez prezydenta Andrzeja Dudę Orderem Orła Białego w uznaniu znamienitych zasług na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za wybitne osiągnięcia w działalności publicznej i państwowej. Odszedł charyzmatyczny przywódca, zdecydowany przeciwnik komunizmu i człowiek żelaznych zasad, dla którego Bóg - Honor - Ojczyzna, były programem na życie. Był szlachetny i prawy. Uczciwość jednak nakazuje pamiętać, że nie do końca były to zasady prawicowego obozu aktualnie rządzącego Polską , ale bardziej lewicy, zarówno w sferze gospodarki jak i kultury czy obyczajów. Był odległy od wiary i Kościoła, tym bardziej warto pomodlić się za jego duszę!

Czytaj więcej...

PODKASANA MUZA

czyli
DZIEWIĄTY DZIEŃ TALII, OSTATNI

Podsumowuje Katarzyna Cetera

Zakończyła się wczoraj XXIII edycja Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii TALIA 2019. Podczas spektaklu, który uświetnił galę finałową fruwały marynary, damy co prawda piszczały w zachwycie - ale mężczyźni bawili się co najmniej równie dobrze. Żartowałam. KOGUT W ROSOLE w reżyserii Marka Gierszała, albo się w ciągu dziesięciu lat, które minęły od premiery – mocno zestarzał, albo po prostu przestałam tolerować tego rodzaju szmirę. Bardziej żenującego widowiska dawno nie widziałam. I nie pomoże uroczy – zapewne również poza sceną – Rafał Szumera.

Czytaj więcej...

Jestem Józef - brat wasz

Dzisiaj, minęło dokładnie 22 lata od dnia 29 września 1990, kiedy to papież Jan Paweł II mianował ks. prof. Józefa Życińskiego biskupem diecezjalnym diecezji tarnowskiej, jednego z najwybitniejszych ordynariuszy diecezji tarnowskiej.. 4 listopada 1990 otrzymał święcenia biskupie i odbył ingres do bazyliki katedralnej Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tarnowie. Konsekrował go kardynał Franciszek Macharski, arcybiskup metropolita krakowski, któremu asystowali Ignacy Tokarczuk, biskup diecezjalny przemyski, i Stanisław Nowak, biskup diecezjalny częstochowski. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „In Spiritu et Veritate” (W Duchu i Prawdzie). To zawołanie biskupie zmarłego 10 lutego 2011 roku w Rzymie abp.Józefa Życińskiego - metropolity lubelskiego w latach 1997-2011, wcześniej w latach 1990-1997 biskupa tarnowskiego, co przypomina tablica pamiątkowa w tarnowskiej Bazylice katedralnej. W chwili śmierci miał zaledwie 63 lata. Sprawując urząd ordynariusza tarnowskiego, erygował diecezjalny Instytut Teologiczny, a także założył wydawnictwo diecezji tarnowskiej Biblos (aby pozyskać środki sprzedał swoje krakowskie mieszkanie) i Radio Dobra Nowina. W Niedzielę Palmową 1994 został napadnięty po mszy, jaką celebrował w katedrze tarnowskiej. Telegram w tej sprawie przesłał papież Jan Paweł II. Ten światowego formatu uczony, profesor i wykładowca, wybitny pisarz i publicysta - pomimo, że był obywatelem świata (bardzo cenił go papież Wojtyła, u którego regularnie bywał), i często nie było go w Tarnowie, pozostał prosty i skromny. Był bardzo ceniony i lubiany przez swoich diecezjan, często można go było go spotkać idącego ze swojej rezydencji przy ul. Mościckiego do Kurii Biskupiej (rzadko korzystał z samochodu). Chętnie zatrzymywał się i rozmawiał z mijającymi go ludźmi. Mieszkaliśmy po sąsiedzku i często się w ten sposób spotykaliśmy...

Czytaj więcej...

INTERWENCJA PARADOKSALNA

czyli
ÓSMY DZIEŃ TALII

Relacjonuje Katarzyna Cetera

Joanna i Walenty, małżeństwo z kilkunastoletnim stażem, przechodzi kryzys i postanawia udać się na małżeńską terapię. Ile takich kłócących się par znamy? Ile widzieliśmy na ulicy? Ile słyszeliśmy za ścianą? Z małżeństwami zwykle tak bywa, że raz jest lepiej, a raz gorzej. Gdy przypadają te „ciche” dni i miesiące, wówczas warto pomyśleć o terapii, a najlepiej o CUDOWNEJ TERAPII!

Czytaj więcej...

NA SZOK NAJLEPSZA JEST HERBATKA

czyli
SIÓDMY DZIEŃ TALII

Recenzuje Katarzyna Cetera

W farsie bywa na ogół tak, że intryga jest banalna, a akcja niezbyt skomplikowana. Tak się zdarzyło również tym razem: pan Smith postanowił zdradzić żonę i spędzić romantyczny weekend z przyjaciółką – podobno po raz pierwszy w życiu. Na podobny pomysł wpada zupełnie inny pan Smith. Tym sposobem oto cała czwórka trafia do zacisznego hotelu Oaza. Bardzo szybko okazuje się jednak, że te dwie pary łączy nie tylko chęć zdradzenia współmałżonków…

Czytaj więcej...

CZY ISTNIEJĄ WYSEPKI SZCZĘŚLIWYCH PRZYPADKÓW

czyli
SZÓSTY DZIEŃ TALII

Pyta w swojej relacji Katarzyna Cetera

Szóstego dnia Talii było już nieco spokojniej. Powiem więcej – powiało nudą. Teatr im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku zaprezentował tarnowskiej publiczności adaptację słynnego utworu czeskiego dramaturga Petra Zelenki pt. OPOWIEŚCI O ZWYCZAJNYM SZALEŃSTWIE w reżyserii (znanego także naszej publiczności) Grzegorza Chrapkiewicza. Dramat ten był już inscenizowany wielokrotnie przez różne teatry w Polsce, jednak najsłynniejsza pozostaje chyba nieodmiennie jego adaptacja filmowa: czesko-słowacko-niemiecka produkcja z 2005 roku, wyreżyserowana przez samego autora.

Czytaj więcej...

JASNO WIDAĆ, ŻE NIC NIE WIDAĆ

czyli
PIĄTY DZIEŃ TALII

Konstatuje Katarzyna Cetera 

Dwudziesta trzecia edycja Ogólnopolskiego Festiwalu Komedii TALIA 2019 minęła właśnie półmetek. Uważam, że spektakl, który zobaczyliśmy wczorajszego wieczoru był – jak dotąd – najzabawniejszy spośród wszystkich zaprezentowanych dotychczas. A przed tarnowską publicznością wystąpiła warszawska Agencja Produkcyjna PALMA sp. z o.o z przedstawieniem, które Teatr Kamienica wybrał na inaugurację cyklu obchodów dziesięciolecia swego istnienia. CZARNA KOMEDIA Petera Shaffera to przecież spektakl-legenda, po który każdy z szanujących się teatrów sięgał co najmniej raz.

Czytaj więcej...

Klub literacki „Smagacz”

Szanowni Widzowie Teatru Nie Teraz!
 Czytelnicy naszych „Intuicji”!

Teatr i czasopismo, które wydajemy, to dwa światy, które od lat się pięknie dopełniają.
Premiera szesnastej już odsłony ,,Intuicji przydrożnych” zbiegła się z pierwszym premierowym pokazem nowego spektaklu TNT ,,Koniec świata. Dramat, który nie ma końca”, Wydarzyło się to 13 października w Tuchowie. Ach, co to była za wieczór; co to były za rozmowy, dyskusje i… kontrowersje! Spektakl – wiadomo. Ci, co byli, także w Krakowie czy Warszawie, dobrze wiedzą. A ,,Intuicje”, jak to skomentował jeden z uczestników tego premierowego wieczoru, znów narozrabiają swa niepoprawnością, pomogą przewartościować, zaskoczą. Cieszą nas takie opinie, bo to oznacza, że „nie odpuszczamy”, nie osiadamy na laurach, choć pewnie były do tego powody. Przypomnijmy, że właśnie w 37 roku istnienia TNT obchodzimy 20-lecie działalności naszego stowarzyszenia i z tej okazji specjalnym adresem uhonorował nas pan Andrzej Duda, Prezydent RP. Wracając do „Intuicji”, jeszcze ciepłych, pachnących farbą drukarską. Jak zwykle zrobiliśmy to z rozmysłem i pomysłem – tym razem tematem wiodącym jest Niepodległość! Swoistym bohaterem ostatniego numeru „Intuicji” jest profesor Kazimierz Braun. I nie tylko dlatego, że to honorowy członek naszego teatralnego stowarzyszenia, ani nie dlatego, że od ub. roku jest honorowym obywatelem Tarnowa. Powód najważniejszy to inscenizacja jego dramatu „Powrót Norwida”, której premiera w Teatrze Nie Teraz miała miejsce niemal dokładnie rok temu i odbyła się w tarnowskim Ratuszu. Profesora nie trzeba nikomu przedstawiać, a jeżeli jest inaczej, to „Intucjie” pozwolą całkiem nieźle poznać postać tego największego chyba współczesnego znawcy i twórcy teatru polskiego na świecie. Polecamy szczególnie tzw. ekskluzywny wywiad z panem Kazimierzem, który przeprowadzili Ryszard Zaprzałka i Justyna Babiarz. Jest energia, nieco wspominania, są opowieści o przeszłości, teatrze, jak to kiedyś było i jak jeszcze będzie.

Intuicje przydrożne

Klub Teatralny "TESPIS"

logo male teatralny
Ludzie Teatru Nie Teraz 6 - A. Warchał

Anna Warchał - aktorka, tajemnicza kobieta.
 
Wrażliwa i delikatna, silna i zdecydowana. Łączy w sobie różne żywioły, różne energie, jest obdarzona ciekawością świata i zmysłem obserwacji. Ma iskierki w oczach i niski ochrypły głos. W 2004 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie (wydział aktorski, specjalizacja wokalno-estradowa). Współpracowała z teatrami: Bagatela, El-jot - Krakowska Opera Kameralna, Teatr Ludowy, Plejada. Zrealizowała liczne spektakle, działając w Stowarzyszeniu Teatrów Niezależnych oraz na scenach niezrzeszonych. Aktywnie włącza się w popularyzację poezji, bierze udział w wieczorach poetyckich w Krakowie. Według niej teatr powinien spełniać swoją misję, czyli nieść prawdę, edukować, naprawiać, mądrze bawić, dawać swoiste "katharsis". Nie mam wymarzonej roli. To, co ma się pojawić, przyjdzie samo. Uwielbia wyzwania związane z tworzeniem postaci, wspólnej pracy reżysera i aktorów. Teatr jest w tym względzie czymś niezwykłym. Nie zagrałaby w spektaklu, który widza psychicznie niszczy, który jest chorym tworem wyobraźni reżysera, który obraża Boga. "Koniec świata" jest kolejną przystanią w jej podróży teatralnej. To rodzaj pewnej misji, którą ma do spełniania.Podczas pracy z młodzieżą dzieli się z młodymi ludźmi swoją wiedzą, pokazuje, jak ważna w życiu człowieka jest pasja i wytrwałość w działaniu. Prowadziła zajęcia w ramach ,,Taniec - Pasja Świata - Przenikanie Kultur" do spektaklu Moniki Myśliwiec ,,Aurelia nie chce spać". Wielokrotnie zasiadała w gronie jury podczas konkursów recytatorskich. Nowe wyzwania teatralne dają jej inspiracje do szukania w sobie, tworzenia, dawania siebie innym.

Agnieszka Winiarska - TNT

Ludzie Teatru Nie Teraz 1 - M. Małysa

Ludzie Teatru Nie Teraz 2 - E. Tomasik

Ludzie Teatru Nie Teraz 3 - K. Zapała

Ludzie Teatru Nie Teraz 4 - O. PISZ

Ludzie Teatru Nie Teraz 5 - M. Rutkowski

 14 czerwca w ramach Nocy Teatrów na scenie Teatru KTO gościnnie wystąpią aktorzy z Teatru Solskiego w Tarnowie. Krakowska publiczność zobaczy spektakle „Jakobi i Leidental" w reżyserii Małgorzaty Warsickiej oraz „Tlen (Kislorod)" w reżyserii Zofii Zoń. - To doskonała promocja teatru i przyciąganie widzów, którzy często po raz pierwszy bądź po długiej przerwie wracają obejrzeć znakomite przedstawienia – mówi Rafał Balawejder, dyrektor Teatru im. L. Solskiego w Tarnowie. Planujemy, aby w przyszłym roku także w Tarnowie odbyła się Noc Teatrów. Jesteśmy w stanie pokazać kilka spektakli jednego wieczora. Chcemy zaprosić do współpracy Centrum Sztuki Mościce, Tarnowskie Centrum Kultury oraz Biuro Wystaw Artystycznych, bo posiadają przestrzenie, które także można adapto

Klub Filmowy „Vitae Valor”

logo male filmowy"Sprawa Chrystusa"

To znakomicie przyjęty przez widzów w Stanach Zjednoczonych, zrealizowany z dynamizmem, trzymający w napięciu film oparty na prawdziwej historii Lee Strobla, dziennikarza, laureata Nagrody Pulitzera i autora bestsellerowej książki „Sprawa Chrystusa”, na której oparto scenariusz tej pasjonującej opowieści. Film twórców kultowych produkcji „Bóg nie umarł” i „Czy naprawdę wierzysz” wchodzi do kin 17 listopada. Lee (Mike Vogel, „Służące”) był na samym szczycie. Jego mistrzowskie reportaże śledcze przynosiły mu nagrody i umożliwiały awans w „Chicago Tribune”, a w domu czekała na niego kochająca żona (Erica Christensen, „Weronika postanawia umrzeć”) i dzieci. Miał poczucie, że jako pan swojego losu jest zawsze nieomylny. Pewnego wieczoru jednak wszystko się zmieniło… Groźba utraty rodziny stała się przyczyną, dla której ten zagorzały racjonalista i ateista postanowił zmierzyć się z największą tajemnicą chrześcijaństwa. Wtedy jeszcze nie wiedział, że będzie to najważniejsze dziennikarskie śledztwo w dziejach… Scenarzysta, Brian Bird, mówi, że stworzenie filmu było dla niego wyzwaniem. “Książka autorstwa Lee Strobla jest praktycznie encyklopedią wszystkich najlepszych myśli na temat wiarygodności dowodów na życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Wiedziałem, że od tej strony historia będzie mocna – od strony dziennikarskiego śledztwa w sprawie chrześcijaństwa. Ale znając historię życia Lee, zdawałem sobie sprawę, że ten film musi być też historią miłosną. Namówiłem więc Lee i jego żonę, aby spędzili kilka dni ze mną w moim biurze w piwnicy, by zapoznać się z ich prawdziwą podróżą od 1980 roku. Zagłębiliśmy się w nią.” Małżeństwo z Leslie było główną motywacją Lee Strobla do próby podkopania chrześcijaństwa. Leslie stała się chrześcijanką, co całkowicie rozwaliło ich perfekcyjnie ateistyczne małżeństwo. Dobrali się do niej „głosiciele Ewangelii”, więc Lee zdecydował, że musi ją ratować poprzez udowodnienie jej, że ta cała rzecz to wielkie oszustwo. To była misja ratownicza, która zmieniła się w historię odkupienia. Lecz zamiast uratowania Leslie od „sekty”, to właśnie jej miłość ostatecznie uratowała jego przed niedowiarstwem. Źródło - strona internetowa filmu.