odejścia do domu Ojca: biskupów Rzymu i Tarnowa.   Waśnie mijają dwie znaczące rocznice:  w sobotę 2 kwietnia – 17. rocznica śmierci św. Jana Pawła II oraz, mniej zauważana, w czwartek 31 marca – 32. rocznica śmierci abp. Jerzego Ablewicza, jednego z najbardziej zasłużonych pasterzy Kościoła tarnowskiego . Ojciec Święty Jan Paweł II Wielki zmarł 2 kwietnia 2005 r. wieczorem o godzinie 21.37 w swym prywatnym apartamencie. Ten z najznamienitszy z rodu Polaków i jeden z największych papieży żył 85 lat, kiedy został papieżem miał 58, był 265 następcą św. Piotra i pierwszym od 1523 roku papieżem nie – Włochem. Sprawował

Czyli staropolska Wstępna Środa, rozpoczyna w kalendarzu chrześcijańskim czterdziestodniowy okres Wielkiego Postu. Zwyczaj posypywania głowy popiołem na znak żalu i pokuty istniał już w starożytnej Grecji i Rzymie. W kościołach chrześcijańskich tradycja ta pojawiła się w VII w. W roku 1091 papież Urban II uczynił go zwyczajem obowiązującym w całym kościele do dzisiaj. W czasie środowej Mszy św. kapłani posypują wiernym głowy popiołem powstałym ze spalenia palm wielkanocnych z poprzedniego roku, mówiąc: „Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz” albo „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Dawniej ludzie wierzyli, że popiół powstaje ze startych na proch ludzkich kości.

Współczesne rewolucyjne i demoliberalne elity stworzyły wizję świata bez wojen i konfliktów. Społeczeństwa pogrążone w kryzysie moralnym i religijnym były przekonane, że nastał „raj na ziemi”, ale wszystkie ideologie natychmiast zweryfikowała wojna na Ukrainie. W tym kontekście należy pamiętać o objawieniach Matki Bożej w Fatimie, która prosiła o pokutę za grzechy i zawierzenie Rosji jej Niepokalanemu Sercu. – Zachód stracił swoją tożsamość, Zachód się pogubił, poszedł szukać swoich fałszywych rewolucyjnych proroków i teraz jest rozbrojony. Stanął przed nim przeciwnik, który na przekór zachodniemu pacyfizmowi nie zagrał z nim w tę grę, a sam swój naród przygotowywał do wojny, zbroił się

To hasło posługi pasterskiej ks. bp Władysława Bobowskiego aktualnie świętującego 90. urodziny i 47. rocznicę przyjęcia sakry biskupiej. Obecny biskup senior, pomimo dostojnego wieku, wciąż jest młody duchem. Zawsze byłem szczęśliwym człowiekiem – mówi. Zawsze czułem się na swoim miejscu – dodaje.Jako wikariusz biskupi w ciągu 32. lat swojej posługi był na wizytacjach w ponad 600 parafiach, zatem w niektórych po dwa, a nawet trzy razy, wygłosił prawie 13 tys. kazań i przemówień, wybierzmował 224 tys. młodych ludzi. Jeszcze do niedawna bp Władysława Bobowskiego można spotkać na ulicach Tarnowa. Zagadnięty odpowiadał na każde pytanie, chętnie przystawał na chwilę, by choć

2 lutego w naszym Kościele obchodzimy święto Ofiarowania Pańskiego – nie jest to jednak święto nakazane, zatem nie ma obowiązku uczestnictwa tego dnia we Mszy św. To jedno z najstarszych świąt w Kościele, zwane też dawniej świętem Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny, a u nas w Polsce nazwane świętem Matki Boskiej Gromnicznej. Podobno już w IV wieku obchodzono je uroczyście w Rzymie, za papieża Gelezjusza I, a z całą pewnością w wieku X, kiedy odnotowano, że w święto to odbywały się procesje ze światłem. W tym dniu święci się gromnice, które później daje się do dłoni m.in. osobom opuszczającym ten świat,

Dotychczasowy biskup pomocniczy diecezji tarnowskiej i wieloletni Delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej bp Wiesław Lechowicz został mianowany biskupem polowym Wojska Polskiego. Decyzję Ojca Świętego ogłosiła dziś w południe Nuncjatura Apostolska w Polsce. Nowy biskup polowy Wojska Polskiego ma 59 lat. Biskupem jest od ponad 14 lat, z czego ponad 10 pełni funkcję Delegata KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej. Od września 2014 roku jego biuro działa przy Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie. W czasie swojej posługi bp Wiesław Lechowicz podejmował wiele inicjatyw na rzecz Polonii i Polaków żyjących poza granicami kraju. Regularnie odwiedzał ośrodki polonijne i współpracował

To hasło tegorocznego Orszaku Trzech Króli, jaki tradycyjnie odbywa się 6 stycznia (w tym roku wypada to we czwartek), w kościele katolickim obchodzone jako święto Objawienia Pańskiego, w tradycji znane jako Trzech Króli. W tym roku jest to fragment kolędy „Z narodzenia Pana”, która powstała na przełomie XVIII i XIX w. Autor tekstu i melodii pozostaje anonimowy. Inna nazwa tego dnia to Epifania. Na Wschodzie była ona znana już w III wieku. Sto lat później pojawiła się także na Zachodzie, gdzie przeobraziła się właśnie w święto Trzech Króli. W liturgii uroczystość ta wiąże się nierozerwalnie z Bożym Narodzeniem. Związany z

Obowiązująca świecka tradycja kojarzy ostatni dzień grudnia jednoznacznie, a więc ze strzelającymi korkami szampana, ogniami sztucznymi i w ogóle zabawą do upadłego. W ramach tego swoistego przymusu zabawy, weselą się świecko również wierzący. Żaden z nich chyba nie pamięta, że patron tego dnia – Sylwester, był papieżem w czwartym wieku po Chrystusie , skądinąd kanonizowanym. Tymczasem dla katolika rok zaczyna się znacznie wcześniej, niż w „sylwestra”, a z racji otwierającej go duchowości adwentowej, winien być daleki od imprezowania. A kiedy się kończy Adwent, kiedy kończy się oczekiwanie, to przychodzi radość prawdziwa – Boże Narodzenie. Mam dwa bardzo wyraźne wspomnienia z

„Miesiące, które za nami, porządkują ogląd świata, porządkują obraz naszej Ojczyzny i pozwalają zrozumieć nas samych „zanurzonych” w ten czas. Ktoś powie: jaki to porządek, kiedy przecież jest odwrotnie, bo wokół bałagan, bo okrutne pandemiczne decyzje władz, bo niepewność, bo ludzie na siebie warczą, obrażają się, bo nasi znajomi przestają być naszymi znajomymi… Tymczasem kończy się rok kalendarzowy i świecka obyczajność maszeruje ku sylwestrowym ubawom, jak nie przymierzając na jakimś Titanicu. Maszerujący przechodzą obok i nie zauważają dwójki ludzi, którzy o zmierzchu pojawili się na ulicy. On prowadzi za uzdę osiołka, na którym siedzi Ona, wyraźnie w stanie błogosławionym. Dokąd